مرالژی پاراستتیکا

مرالژی پارستتیکا شرایطی است که با سوزش، بی حسی و سوزن سوزن شدن در قسمت بیرونی ران همراه است. علت بروز این بیماری تحت فشار قرار گرفتن عصبی است که تامین کننده احساس در سطح پوست ران می باشد. پوشیدن لباس های تنگ، چاقی یا افزایش وزن و حامله شدن علل رایج بروز بیماری مرالژی پارستتیکا هستند. با این حال علت بروز مرالژی پارستتیکا ممکن است یک رویداد یا یک بیماری مانند دیابت باشد. 
در بیشتر موارد مرالژی پارستتیکا از طریق اقدامات محافظتی، مانند پوشیدن لباس های گشادتر، برطرف می شود. در حالت های شدیدتر بیماری، درمان شامل مصرف دارو برای برطرف کردن ناراحتی و به ندرت انجام جراحی می شود. 

وارد شدن فشار بر روی عصب های پوستی خارجی ران که تامین کننده حس در قسمت بالایی ران هستند، ممکن است باعث بروز علائم بیماری مرالژی پاراستتیکا شود که عبارتند از: 
•    سوزن سوزن شدن و بی حسی در قسمت بیرونی ران 
•    درد و سوزش در داخل یا روی سطح بیرونی ران 
این علائم معمولا فقط در یک طرف بدن رخ می دهند و ممکن است پس از پیاده روی یا ایستادن تشدید شوند. 

اگر هر یک از علائم مرالژی پاراستتیک را مشاهده کردید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. 

مرالژی پاراستتیک زمانی رخ می دهد که عصب پوستی خارجی ران – که تامین کننده احساس برای سطح بیرونی ران می باشد – فشرده یا تنگ شود. این عصب صرفا یک عصب حسی است و بر روی توانایی شما در استفاده از عضلات پا تاثیری ندارد. در بسیاری از افراد این عصب بدون مشکل از کشاله ران به قسمت های بالای ران کشیده می شود. اما در افرادی که دچار مرالژی پاراستتیک هستند، عصب پوستی خارجی ران گیر می افتد – اغلب زیر رباط مغبنی که در امتداد کشاله ران از شکم به قسمت بالای ران، کشیده می شود. 
هر دلیلی که باعث افزایش فشار بر ناحیه کشاله ران شود، از علل شایع بروز این فشرده سازی می باشند، از جمله: 
•    لباس های تنگ، مانند کمربند یا شلوار تنگ 
•    چاقی یا افزایش وزن 
•    پوشیدن یک کمربند سنگین 
•    بارداری 
•    بافت زخم در نزدیکی رباط مغبنی که به دلیل آسیب دیدگی یا جراحی بروز کرده است. 
•    آسیب عصبی که می تواند به خاطر دیابت یا آسیب ناشی از یک تصادف باشد. 

شرایط زیر خطر بروز مرالژی پاراستتیکا را افزایش می دهند: 
•    اضافه وزن: چاقی یا اضافه وزن فشار وارد شده به عصب پوستی خارجی ران را افزایش می دهد. 
•    بارداری: بزرگ شدن شکم فشار بیشتری به کشاله ران وارد می کند که عصب پوستی خارج ران نیز از این قسمت عبور می کند. 
•    دیابت: دیابت که با آسیب های عصبی در ارتباط است، منجر به مرالژی پاراستتیکا خواهد شد. 
•    سن و سال: افراد بین 30 تا 60 سال بیشتر در معرض خطر بروز این مشکل هستند. 

در مورد پیامدهای ناشی از مرالژی پاراستتیک با پزشک خود مشورت کنید. 

در این بخش اطلاعاتی ارائه می شوند که به شما کمک می کنند تا برای مراجعه به پزشک آماده باشید. 
اقداماتی که می توانید انجام دهید: 
•    تمام علائم خود را در یک لیست بنویسید، از جمله هر گونه علائمی که فکر می کنید به علت مراجعه شما به پزشک ارتباطی ندارد. 
•    نوشتن برخی اطلاعات شخصی مهم: از جمله استرس های مهمی که دارید یا تغییراتی که اخیرا در زندگی شما اتفاق افتاده 
•    نوشتن لیستی از تمام داروها: مانند ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید. 
•    سوالاتی را که قرار است از پزشک بپرسید، یادداشت کنید. 
زمان ملاقات با پزشک محدود است، بنابراین با آماده کردن سوالات خود می توانید از این زمان محدود نهایت استفاده را ببرید. بهتر است ابتدا سوالات مهم تر را بپرسید. برخی سوالات مربوط به مشکل مرالژی پارستتیک عبارتند از: 
•    علت بروز این علائم در من چیست؟ 
•    آیا این شرایط موقت است یا دائمی؟ 
•    بهترین اقدام برای برطرف کردن این مشکل چیست؟ 
•    آیا برای روش توصیه شده توسط شما جایگزینی هم وجود دارد؟ 
•    آیا لازم است محدودیتی را دنبال کنم؟
•    آیا لازم است به متخصص مراجعه کنم؟ 
اگر سوال دیگری هم دارید، بدون تردید بپرسید. 
انتظارات بیمار از پزشک 
پزشک نیز سوالاتی از بیمار خواهد پرسید که عبارتند از: 
•    چه بخشی از پایتان تحت تاثیر قرار گرفته است؟ 
•    آیا اخیرا جراحی کرده اید؟ 
•    آیا اخیرا در قسمت ران و باسن خود دچار آسیب دیدگی شده اید، به عنوان مثال آسیب در یک تصادف؟ 
•    آیا فعالیت های تکراری که بر روی ناحیه ران تاثیر بگذارد، انجام می دهید؟ 
•    آیا به تازگی وزن شما افزایش یافته است؟ 
•    آیا اخیرا باردار بوده اید؟ 
•    آیا به دیابت مبتلا هستید؟ 
•    آیا سوزش و سوزن سوزن شدن گاه به گاه اتفاق می افتد یا مکرر است؟ 
•    شدت درد و ناراحتی شما چه اندازه است؟ 
•    آیا فعالیتی وجود دارد که علائم شما را بدتر کند؟ 
آنچه می توانید در این فاصله انجام دهید: 
اگر درد شما آزار دهنده است، ضد دردهای بدون نسخه، مانند استامینوفن و ایبوپروفن یا آسپیرین می توانند کمک کننده باشند. به علاوه از پوشیدن لباس های تنگ خودداری کنید. 

در بیشتر موارد پزشک براساس سابقه پزشکی فرد و معاینات جسمی می تواند مرالژی پارستتیک را تشخیص دهد. پزشک پای آسیب دیده را لمس کرده و از شما می خواهد که درد را توصیف کنید و منطقه بی حس شده یا دردناک را بر روی پای خود ردیابی کنید. 
برای رد کردن دیگر شرایط و تایید بیماری پزشک آزمایشات زیر را نیز توصیه می کند: 
•    تصویربرداری اشعه ایکس: این ابزار تشخیصی از پرتو اکترومغناطیس استفاده کرده و تصاویری از قسمت ران و لگن ایجاد می کند. 
•    الکترومیوگرافی: این آزمایش تخلیه الکتریکی تولید شده در عضلات را برای کمک به ارزیابی و تشخیص اختلالات عضلانی می سنجد. در طول این آزمایش یک الکترود سوزنی نازک برای ضبط فعالیت های الکتریکی در داخل عضله قرار داده می شود. نتایج این آزمون در مرالژیا پارستتیکا طبیعی است، اما شاید لازم باشد زمانی که تشخیص واضح نیست، دیگر اختلالات رد شوند. 
•    بررسی هدایت عصبی: در این آزمایش الکترودهایی بر روی پوست قرار داده می شوند تا عصب را با یک پالس الکتریکی خفیف تحریک کنند. پالس الکتریکی به تشخیص عصب های آسیب دیده کمک می کند. 
•    محاصره عصب: تسکین درد از طریق تزریق دارو به ران به دست می آید محل تزریق جای عبور عصب پوستی خارج ران می باشد. تصویربرداری ماوراء صوت برای هدایت سوزن استفاده می شود. 

درمان مرالژی پاراستتیک بر روی برطرف کردن فشار وارد شده به عصب تمرکز دارد. 
اقدامات محافظه کارانه
اقدامات محافظه کارانه معمولا برای اکثر مردم مفید هستند و درد را ظرف چند ماه برطرف می کنند. این اقدامات عبارتند از: 
•    پوشیدن لباس گشاد 
•    کاهش وزن
•    مصرف ضد دردهای بدون نسخه مانند استامینوفن، ایبوچروفن و آسپیرین
داروها 
اگر علائم بیش از دو ماه طول کشیدند یا اگر دچار درد شدید هستید، درمان آن عبارت است از: 
•    تزریق کورتیکو استروئید: تزریق این داروها می تواند باعث کاهش التهاب و رفع موقت درد شود. عوارض جانبی مربوط به این داروها عبارتند از عفونت مفصل، آسیب های عصبی، درد و سفید شدن پوست اطراف محل تزریق. 
•    داروهای ضدافسردگی سه حلقه: این داروها باعث کاهش درد می شوند. عوارض این دارو نیز شامل خواب آلودگی، خشکی دهان، یبوست و اختلال در عملکرد جنسی است. 
•    داروی گاباپنتین (Neurontin)، فنی توئین (دیلانتین) و یا پرگابالین (Lyrica): این داروهای ضد تشنج به کاهش علائم دردناک کمک می کنند. عوارض این داروها عبارتند از یبوست، تهوع، سرگیجه، خواب آلودگی و سبکی سر. 
جراحی
به ندرت اتفاق می افتد که برای رفع این مشکل از جراحی استفاده شود. این گزینه فقط برای افرادی با علائم شدید و طولانی مدت استفاده می شود. 

اقدامات خود درمانی زیر به درمان و پیشگیری از مرالژی پاراستتیک کمک می کنند: 
•    از پوشیدن لباس های تنگ خودداری کنید. 
•    یک وزن متعادل داشته باشید یا اگر اضافه وزن دارید، کاهش دهید. 

در مورد داروهای جایگزین مربوط به مرالژی پاراستتیک با پزشک خود مشورت کنید. 

در مورد پیشگیری از بروز مرالژی پاراستتیک با پزشک خود مشورت کنید. 

در مورد همراهی با فرد مبتلا به مرالژی پاراستتیک با پزشک خود مشورت کنید.