کارسینوم سلول مرکل

کارسینوم سلول مرکل نوعی سرطان پوست نادر است که معمولا به شکل یک گره به رنگ گوشت یا رنگ آبی مایل به قرمز بروز می کند و اغلب روی صورت، سر یا گردن بروز می کند. این بیماری سرطان اعصاب و غدد پوست نیز نامیده می شود. 
کارسینوم سلول مرکل اغلب در افراد مسن بروز می کند. قرار گرفتن طولانی مدت در برابر خورشید یا داشتن یک سیستم ایمنی ضعیف خطر بروز بیماری کارسینوم سلول مرکل را افزایش می دهد. 
کارسینوم سلول مرکل معمولا به سرعت پخش شده و به دیگر قسمت های بدن نیز سرایت می کند. گزینه های درمانی این سرطان اغلب به این مسئله بستگی دارد که آیا سرطان به خارج از پوست پیشروی کرده یا خیر. 

بروز یک برآمدگی (تومور) بدون درد و رشد سریع آن بر روی پوست اولین نشانه بیماری کارسینوم سلول مرکل می باشد. این برآمدگی ممکن است به رنگ پوست باشد یا دارای هاله هایی از رنگ قرمز، آبی یا بنفش باشد. اکثر اوقات کارسینوم سلول مرکل بر روی صورت، گردن یا سر ظاهر می شود، اما می تواند به هر بخش دیگری از بدن نیز منتشر شود، حتی در بخش هایی که در مقابل نور خورشید نیستند. 

اگر متوجه یک خال یا برآمدگی بر روی پوست خود شدید که اندازه، رنگ یا شکل آن به سرعت تغییر می کند یا براثر یک صدمه کوچک به راحتی خونریزی می کند، مانند شستن یا اصلاح کردن صورت، حتما به پزشک مراجعه کنید. 

علت بروز بیماری کارسینوم سلول مرکل مشخص نیست. این بیماری در سلول های مرکل شروع می شود. سلول های مرکل در پایه بیرونی ترین لایه پوست شما یافت می شوند. سلول های مرکل به انتهای اعصاب پوست متصل هستند که مسئول حس لامسه می باشند. 
محققان اخیرا پی برده اند که یک ویروس شایع نقش مهمی در بروز بیماری کارسینوم سلول مرکل دارد. این ویروس بر روی پوست زندگی می کند و دارای هیچ نشانه ای نیست. اینکه این ویروس چگونه باعث بروز کارسینوم سلول مرکل می شود، به تازگی مشخص شده است. اما این واقعیت که این ویروس بسیار شایع می باشد اما بیماری کارسینوم سلول مرکل بسیار کمیاب است، واقعیتی است که نشان می دهد عوامل دیگری نیز در بروز این بیماری نقش دارند. 

عواملی که خطر بروز کارسینوم سلول مرکل را افزایش می دهند، عبارتند از: 
•    قرار گرفتن بیش از حد در مقابل نورهای طبیعی یا نور مصنوعی: قرار گرفتن در مقابل نور ماوراء بنفش، مانند نور خورشید یا نور تخت های سولار، خطر ابتلا ب بیماری کارسینوم سلول مرکل را افزایش می دهد. اکثر اوقات این بیماری بر روی بخش هایی از بدن بروز می کند که در مقابل نور خورشید قرار می گیرند. 
•    سیستم ایمنی ضعیف: افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند – به عنوان مثال افراد مبتلا به عفونت HIV، کسانی که از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می کنند یا مبتلایان به لوسمی مزمن – بیشتر در معرض ابتلا به کارسینوم سلول مرکل می باشند. 
•    سابقه ابتلا به دیگر سرطان های پوست. کارسینوم سلول مرکل با رشد دیگر سرطان های پوست، مانند سلول بازال یا سرطان سلول فلسی در ارتباط می باشد. 
•    افزایش سن. خطر ابتلا به کارسینوم سلول مرکل با بالا رفتن سن افزایش می یابد. این سرطان در بین افراد بالای 50 سال بسیار رایج می باشد، گرچه در هر سنی ممکن است رخ دهد. 
•    پوست رنگ روشن: کارسینوم سلول مرکل معمولا در افرادی که دارای پوست روشن هستند، بیشتر رخ می دهد. افراد سفید پوست بیشتر در معرض خطر ابتلا به این سرطان هستند تا سیاه پوست ها. 

سرطان ممکن است به دیگر بخش های بدن سرایت کند. 
حتی با درمان هم کارسینوم سلول مرکل علاوه بر پوست به دیگر بخش های بدن نیز سرایت می کند (متاستاز). بعدها ممکن است به استخوان، کبد، ریه ها یا مغز هم برسد، جاییکه می تواند عملکرد اندام داخلی را تحت تاثیر قرار دهد. درمان سرطان هایی که دارای متاستاز هستند، بسیار سخت تر می باشد. 

آزمایش ها و فرایندهایی که برای تشخیص کارسینوم سلول مرکل استفاده می شوند، عبارتند از: 
•    معاینات جسمی: پزشک پوست را مورد معاینه قرار می دهد تا خال، کک و مک و یا نقاط رنگی مشکوک را شناسایی کند. 
•    نمونه برداری از بخش مشکوکی از پوست: طی فرایندی به نام بیوپسی یا نمونه برداری پوست، پزشک برآمدگی یا بخشی از قسمت های رشد کرده مشکوک را نمونه برداری می کند. این نمونه در آزمایشگاه مورد بررسی و آزمایش قرار می گیرد تا علائم سرطان شناسایی شوند. 
تعیین میزان بیماری 
برای تشخیص اینکه سرطان علاوه بر پوست به کدام بخش های بدن سرایت کرده، آزمایش ها و فرایندهای زیر انجام خواهند شد: 
•    بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان. بیوپسی یا نمونه برداری غدد لنفاوی نگهبان به این منظور انجام می شود که آیا سرطان به غدد لنفاوی رسیده یا خیر. در این روش یک ماده رنگی به نزدیکی محل سرطان تزریق می شود. سپس این ماده رنگی از طریق سیستم لنفاوی به غدد لنفاوی می رسد. 
•    اولین غدد لنفاوی که ماده رنگی را دریافت می کنند، غدد لنفاوی نگهبان نامیده می شوند. پزشک این غدد لنفاوی را برداشته و با استفاده از میکروسکوپ مورد بررسی سلول های سرطانی قرار می دهد. 
•    آزمایش های تصویری. پزشک اشعه ایکس و سی تی اسکن از قفسه سینه و شکم را توصیه خواهد کرد تا پخش شدن سرطان در اندام های دیگر را بررسی کند. 
•    دیگر آزمایش های تصویری تزریق مواد رادیواکتیو است که برای بررسی میزان گسترش سلول های سرطانی استفاده می شوند. 

روش های درمانی برای کارسینوم سلول مرکل عبارتند از: 
•    جراحی. در زمان جراحی پزشک تومور را همراه با مقداری از پوست اطراف آن برمی دارد. اگر شواهدی وجود داشته باشد که نشان دهند سرطان به غدد لنفاوی سرایت کرده است، آن غدد نیز برداشته می شوند. 
جراح اغلب از یک چاقوی کوچک جراحی استفاده می کند تا غده سرطانی را بردارد. در برخی موارد پزشک از فرایندی به نام جراحی موس استفاده می کند. 
در زمان انجام جراحی موس لایه های نازکی از بافت به روش خاصی برداشته می شوند و زیر میکروسکوپ مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند تا سلول های سرطانی در آنها کشف شود. اگر سرطان در این بافت ها یافت شود، فرایند جراحی مجددا انجام خواهد شد تا اینکه سلول های سرطانی در هیچ بافتی قابل مشاهده نباشند. 
در این نوع جراحی میزان کمی از بافت های سالم برداشته می شوند، اما در مرز جراحی احتمال وجود سلول های سرطانی کمتر می شود. 
•    پرتو درمانی. پرتو درمانی شامل تاباندن پرتوها با انرژی بالا، مانند پرتوهای اشعه ایکس، به سلول های سرطانی می باشد. در زمان پرتو درمانی بیمار روی یک یک میز قرار می گیرد و یک ماشین بزرگ در اطراف وی حرکت می کند و پرتوها را به بخش هایی از بدن می تاباند. 
پرتو درمانی گاهی پس از جراحی و برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده استفاده می شود. 
به علاوه پرتو درمانی برای افرادی استفاده می شود که تمایلی به انجام جراحی ندارند. این روش برای از بین بردن سرطان در بخش های مختلف بدن استفاده می شود. 
•    شیمی درمانی. در روش شیمی درمانی با استفاده از دارو سلول های سرطانی از بین می روند. داروهای شیمی درمانی از طریق رگ به بازو تزریق می شوند یا به شکل قرص مصرف می شوند یا به هر دو طریق در اختیار بیمار قرار می گیرند. 
اگر سرطان به غدد لنفاوی یا دیگر اندام سرایت کرده باشد یا علیرغم انجام درمان ها مجددا بروز کرده باشد، پزشک شیمی درمانی را توصیه خواهد کرد.