استئوکندریت دیسکان

در این بیماری جریان خون کافی به  استخوان زیر غضروف مفصل نمیرسد و به همین دلیل این ناحیه اسیب میبیند  و ممکن است باعث ایجاد درد و اختلال در حرکت مفصل شود .
این بیماری بیشتر در بزرگسالان و کودکان دیده میشود .علائم ممکن است دقیقا پس از اسیب و یا چند هفته پس از فعالیت های سنگین مانند پریدن و یا دویدن بروز نمایند .
استئوکندریت بیشتر به زانو اسیب میرساند ولی مناطق دیگر مانند بازو ,قوزک پا و دیگر مفاصل هم میتوانند بر اثر این بیماری اسیب ببینند .
پزشکان این بیماری را بر اساس میزان جراحت  تقسیم بندی میکنند وسستی  کامل و یا تکه ای مفصل  و یا عدم حرکت مفصل از مکان اولیه  اهمیت چندانی  در تقسیم بندی ندارد  .در صورتی که بخشی از مفصل و یا استخوان که اسیب دیده اند , از مکان خود حرکت نکند ,بیمار دردی نخواهد داشت .کودکانی که به این بیماری مبتلا میشوند خود بخود درمان میشوند زیرا استخوانهای انها در حال رشد است .
در صورتی که تکه استخوان حرکت کند و در میان بخش های متحرک مفصل قرار گیرد و یا بیمار درد مداوم داشته باشد ,به جراحی نیاز است .

علائم این بیماری به نسبت منطقه اسیب دیده متفاوت میباشند و شامل این موارد میشوند :
•    درد :درد شایع ترین نشانه ی این بیماری میباشد و یا فعالیت های فیزکی اغاز میگردد مانند بالا رفتن از پله ها ,بالا رفتن از تپه و یا ورزش کردن 
•    تورم و حساسیت :پوست دور مفصل اسیب دیده حساس و متورم میشود 
•    قفل شدن مفاصل ویا صدا کردن  : در صورتی که بخش اسیب دیده  در طی فعالیت بین استخوانها گیر کند ,ممکن است مفصل شما در یک مکان بی حرکت بماند  و یا صدا کند .
•    ضعف مفاصل :ممکن است بیمار حس کند که مفاصلش ضعیف شده اند .
•    کاهش محدوده حرکتی :ممکن است بیمار نتواند عضو اسیب دیده را کاملا صاف کند 

در صورتی که دردی مداوم در یکی از مفاصل بدنتان حس میکنید حتما به پزشک مراجعه نمایید .دیگر علائم هشدار دهنده عبارتند از :ورم مفاصل و یا کاهش محدوده حرکتی مفصل 

استئوکندریت دیسکان ناشناخته هستند  .اسیبهای مداوم و مکرر به استخوان باعث میشوند تا خون کافی به بخش انتهایی استخوان اسیب دیده نرسد  و حتی عوامل ژننتیکی میتوانند احتمال ابتلای فرد به این بیماری را افزایش دهند .

کودکان و بزرگسالان بین 10 تا 20 سال  که فعالیت فیزیکی بالایی دارند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند .

استئوکندریت دیسکان خطر ابتلا به استئوارتریت را افزایش میدهد

•    علائم خود را بنویسید 
•    لیستی از تمام دارو های مصرفی خود تهیه نمایید 
•    سوالاتی را که میخواهید از پزشک بپرسید را یادداشت نمایید 
•    سعی کنید هر حادثه ای که باعث اسیب به مفاصل شما شده است را به یاد اورید و ان را یاددادشت کنید 

پزشکتان ممکن است این سوالات را از شما بپرسد 
•    چه زمانی علائم بیماری اغاز شد ؟
•    ایا تا به حال مفاصل شما بر اثر سانحه اسیب دیده اند ؟چگونه ؟
•    آیا مفاصل شما تورم دارند و یا قفل میشوند  ؟
•    علائم شما چقدر شدید هستند ؟
•    آیا چیزی میتواند باعث بهبود علائم شود ؟
•    آیا چیزی میتواند علائم را وخیم تر سازد ؟
•    شدت دردتان چقدر است ؟
•    ایا ورزش میکنید ؟ به چه ورزشی میپردازید ؟

در طی ازمون فیزیکی ,پزشکتان محل مفصل را فشار داده تا مناطق متورم و حساس را بیابد .ممکن است شما و یا پزشکتان متوجه شوید که قطعاتی از مفصل شما جدا شده اند .ممکن است پزشکتان از رباط ها هم برای درمان بیماری استفاده نماید .
شاید پزشکتان از شما بخواهد تا پایتان را در جهات مختلف حرکت دهید تا محدوده حرکتی مفصل مشخص شود .
تست های تصویر برداری :

•    اشعه ایکس : اشعه ایکس میتواند اختلالات استخوانی را نشان دهد 
•    سی تی اسکن :در این روش تصاویر سی تی اسکن که از ابعاد مختلفی گرفته شده اند با هم ترکیب میشوند تا استخوانها و یافت های نرم راحت تر دیده شوند و به کمک این روش میتوان قطعات جدا شده از مفصل را به راحتی  پیدا کرد 
•    ام آر آی : در این روش از امواج رادیویی به همراه میدان های مغناطیسی قوی استفاده میشود  و میتواند تصاویر دقیقی از بافت های سخت و نرم تهیه نماید مانند استخوان و غضروف . در صورتی که نتایج تصویربرداری با اشعه ایکس نرمال باشند ولی شما علائم بیماری را  داشته باشید از این روش استفاده خواهد شد .

درمان این بیماری شامل کاهش درد ,بازیابی عملکرد نرمال غضروف و کاهش خطر ابتلا به استئوارتریت میباشد .یک درمان نمیتواند برای همه افراد موثر باشد و کودکانی که در حال رشد هستند با استراحت و مراقبت درمان میشوند .
ابتدا پزشک شما روش های  ساده تری را پیشنهاد میکند مانند :
•    استراحت : از فعالیتهایی که فشار وارد بر مفاصل شما را افزایش میدهند جدا بپرهیزید  به خصوص اگر مفصل زانوی شما اسیب دیده است مانند پریدن و دویدن .همچنین استفاده از چوب زیر بغل و زانوبند به  بهبود بیمار کمک میکند .
•    درمان فیزیکی :این درمان شامل تمرین کششی و تقویتی و حرکتی  میشود که مفصل درگیر را پشتیبانی میکنند .معمولا از این روش پس از جراحی استفاده میشود .
جراحی :
در صورتی که بخشی از مفصل شما جدا شده و یاسست شده باشد و دیگر روش های درمانی هم پس از 4 تا 6 ماه به نتیجه نرسند ,جراحی بهترین راه درمان است .نوع جراحی با توجه به میزان اسیب و قوای استخوانی شما متفاوت است .

در این خصوص میتوایند با پزشک خود مشورت نمایید 

در این خصوص میتوانید با پزشک خود مشورت نمایید 

بهتر است که به بزرگسالان اموزش داده شود که چگونه حرکات ورزشی را به صورت صحیح انجام دهند و عوارض ناشی از بروز اختلالات مفصلی چیست .همچنین شرکت در دوره های استقامت میتواند در کاهش خطر اسیب دیدگی مفصلی  موثر باشد .

در این خصوص با پزشک خود مشورت نمایید