استئومیلیت یا عفونت استخوان

استئومیلیت عفونت استخوان است.  عفونت  استخوان از طریق جریان خون یا از بافت اطراف به استخوان می رسد.  عفونت استخوان همچنین ممکن است براثرآسیب ایجاد شود.
 

استئومیلیت در کودکان بیشتربرروی استخوان های بلند مانند پاها و بازوها اثر می گذارد.  استئومیلیت در بزرگسالان  بیشتراستخوان های ستون فقرات (مهره ها) را درگیرمی کند.  افراد مبتلا به دیابت اگردچارزخم پا باشند ممکن است به استئومیلیت هم مبتلا شوند.
 

استئومیلیت پیش ازاین بیماری علاج ناپذیری بود اما این بیماری امروزه با موفقیت درمان می شود.  
 

اکثر افراد مبتلا به این بیماری که برای ازمیان برداشتن قسمت هایی ازاستخوان مورد عمل جراحی قرارگرفتند، فوت کردند.  
 

مصرف آنتی بیوتیک قوی برای مدت حداقل چهارتا شش هفته پس ازعمل به صورت وریدی  تجویزمی شود.
 

علائم و نشانه های استئومیلیت عبارتند از:
•    تب یا لرز
•    تحریک پذیری یا بی حالی در کودکان
•    درد درمحل عفونت
•    تورم، گرمی و قرمزی بیش ازحد محل عفونت

گاهی اوقات استئومیلیت بدون هیچگونه علائم و نشانه است و به سختی از بیماری های دیگر قابل  تشخیص است.
 

 

اگردرمعرض خطرعفونت به دلیل بیماری یا عمل جراحی  یا آسیب هستید  و یا اگرمتوجه علائم و نشانه های عفونت شوید و یا اگردرد استخوان بیشترشد وهمراه با تب شدید بود به پزشک معالج خود مراجعه کنید. 
 

رایج ترین موارد استئومیلیت توسط باکتری استافیلوکوک ایجاد می شود، این نوع میکروب معمولاً بر روی پوست و یا در بینی افراد سالم هم یافت می شود.  
 

میکروب ها می توانند ازراه های گوناگون  وارد استخوان بشوند:
•    ازطریق جریان خون:  میکروب ها یی که درقسمت های دیگربدن مانند ریه ها براثرذات الریه و یا در مثانه براثرعفونت دستگاه ادراری وجود دارند، از طریق جریان خون به قسمت های ضعیف یک استخوان منتقل می شوند.  درکودکان، استئومیلیت اغلب  استخوان های نرمتر مثل دو انتهای استخوان های بلند بازوها و پاها را درگیرمی کند.  
•    ازطریق بافت عفونی و یا از مفصل مصنوعی عفونی:  زخم های باز می توانند میکروب ها را به داخل منتقل کنند.  اگراین زخم ها عفونی شوند  میکروب ها می توانند به استخوان مجاورمنتقل شوند.  
•    ازطریق زخم های باز:  اگریک استخوان شکسته داشته باشید که قسمتی ازآن ازپوست بیرون زده باشد، ممکن است میکروب ها ازاین طریق وارد بدن شوند و آلودگی درطول عمل جراحی  به مفاصل یا شکستگی منتقل شود.
 

درشرایط عادی استخوان ها نسبت به عفونت مقاوم هستند. استئومیلیت هنگامی اتفاق می افتد که  یک وضعیت مانند موارد زیرباعث شود استخوان ها آسیب پذیرشوند.  
 

آسیب های وارده و یا عمل جراحی ارتوپدی
شکستگی شدید استخوان ویا زخم عمیق عاملی برای ورود عفونت به استخوان یا بافت های مجاوراست.  

جراحی برای ترمیم شکستگی استخوان یا جایگزین کردن مفاصل فرسوده نیزراهی برای ابتلا به عفونت استخوان است.

فلزهای قرارداده شدن ازطریق جراحی ارتوپدی نیز عامل خطر برای عفونت است.  

گازگرفتگی عمیق حیوانات نیز می تواند موجب عفونت استخوان بشود.

اختلالات گردش خون
هنگامی که عروق خونی آسیب دیده و یا مسدود می شوند ، بدن  درتولید وتکثیرسلول هایی که  با عفونت مبارزه می کنند دچارمشکل می شود.  

یک بریدگی کوچک ممکن است به یک زخم بزرگ  در بافت های عمیق و عفونت استخوان  تبدیل شود.
 

بیماری هایی که گردش خون را مختل می کنند عبارتند از:
•    دیابت کنترل نشده
•    بیماری شریانی محیطی، اغلب درارتباط با سیگار کشیدن  
•    بیماری سلول داسی شکل

مشکلاتی که نیاز به قراردادن کاتتر داخل وریدی دارند
بعضی ازبیماری هایی که نیاز به استفاده از کاتتردراندام های داخلی  دارند خطر ابتلا به عفونت ها به طور کلی و همچنین عفونتی که می تواند به استئومیلیت منجر شود را افزایش می دهند.
 

نمونه هایی از این نوع کاتترها که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد عبارتند از:
•    کاتتر دستگاه دیالیز  
•    سوند ادراری
•    کاتتروریدی برای مدت طولانی  

بیماری های که در سیستم ایمنی بدن اختلال ایجاد می کند.
اگر سیستم ایمنی بدن تحت تأثیر یک بیماری یا دارو قرارگیرد، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به استئومیلیت باشید.

عواملی که ممکن است سیستم ایمنی بدن را سرکوب کنند عبارتند از:
•    شیمی درمانی
•    دیابت کنترل نشده
•    نیاز به کورتیکواستروئیدها و یا داروهای مهار کننده فاکتور نکروز تومور (TNF)

مواد مخدر
افرادی که مواد مخدر تزریق می کنند بیشتر درمعرض ابتلا به استئومیلیت قراردارند زیرا آنها معمولاً از سوزن غیراستریل استفاده می کنند و پوست خود را قبل از تزریق استریل نمی کنند.

عوارض استئومیلیت ممکن است شامل موارد زیرباشد:
 

•    مرگ استخوانی (استئونکروز):  عفونت  استخوان ممکن است مانع گردش خون در استخوان شده و منجربه مرگ استخوان بشود. اما امکان دارد استخوان پس از عمل جراحی برای برداشتن بخش کوچکی از استخوان مرده ترمیم شود.  

اگر بخش بزرگی از استخوان مرده باشد ممکن است برای جلوگیری از گسترش عفونت عمل جراحی برای قطع اندام لازم باشد.
 

•    آرتریت سپتیک:   دربرخی  موارد عفونت  استخوان ها ممکن است به مفصل مجاورمنتقل شود.
 

•    اختلال در رشد:  شایع ترین استئومیلیت درکودکان  دراستخوان های نرم تر مانند  دو انتهای استخوان های بلند دست ها و پاها است.  استخوان های عفونی ممکن است رشد طبیعی نداشته باشند.
 

•    سرطان پوست:   اگر یک زخم بازعفونی موجب بروزاستئومیلیت باشد احتمال زیادی برای  ابتلا به سرطان سلول سنگفرشی درپوست اطراف زخم وجود دارد.

دروهله اول به پزشک عمومی یا خانوادگی خود مراجعه کنید. اوممکن است شما را نزد متخصص  بیماری های عفونی و یا به یک جراح ارتوپد بفرستد.   

آنچه باید برای رفتن نزد پزشک انجام دهید:
قبل ازملاقات پزشک جواب سؤالات زیر را آماده کنید:
•    شرح علائم با ذکرجزئیات
•    هرگونه اطلاعات درمورد مشکلات پزشکی که قبلا داشته اید
•     لیست داروها و مکمل های غذایی که مصرف می کنید.
•    سؤالاتی که باید ازپزشک بپرسید.

شما ممکن است سؤالات زیررا ازپزشکتان  بپرسید:
•    مهمترین علت ابتلا من به این بیماری چیست؟
•    آیا علل دیگری هم وجود دارند؟
•    آیا انجام آزمایش لازم است؟
•    چه روشهای درمانی توصیه می کنید؟
•    آیا باید فعالیتهای خود را محدود کنم؟
•    آیا بروشوری دراین باره وجود دارد؟

چه انتظاری ازپزشک خود دارید؟
پزشک ممکن است سؤالات زیررا ازشما بپرسد:
•    اولین بارچه موقع  متوجه وجود مشکل شدید؟
•    آیا دچارتب و لرز می شوید؟
•    چه چیزی باعث بهترشدن علائم  شما می شود؟
•    چه چیزی باعث بدترشدن علائم  شما می شود؟
•    آیا به تازگی عمل جراحی  انجام داده اید؟
•    آیا جراحی برای جایگزینی مفصل یا شکستگی استخوان داشته اید؟
•    آیا دیابت یا زخم پا دارید ؟

ممکن است پزشک محل اطراف استخوان عفونی را ازنظرحساس شدن،  ورم و یا گرمی بررسی کرده و انجام یک یا چند تا ازآزمایشات زیررا جهت تشخیص استئومیلیت و تعیین عامل عفونت توصیه کند:

آزمایش خون
آزمایش خون با نشان دادن افزایش میزان گلبولهای سفید خون و عوامل دیگر مبارزه بدن با عفونت و نوع میکروب را نشان می دهد.  
با این حال با انجام آزمایش خون پزشک تصمیم می گیرد که  شما به چه روش درمانی نیاز دارید.

آزمایشات تصویربرداری
•    عکسبرداری با اشعه X:   دراین روش آسیب استخوان پیش ازچند هفته ازگذشت آسیب قابل مشاهده نیست.  اگر استئومیلیت  به تازگی اتفاق افتاده باشد، ممکن است تصویربرداری با جزئیات بیشترلازم باشد.
•    سی تی اسکن (CT scan):  دستگاه سی تی اسکن یک سری عکس ازجهات مختلف گرفته و ازترکیب آنها تصاویرمقطعی دقیق از ساختارداخلی ارائه می دهد.
•    تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MIR ):  ازامواج رادیویی ویک میدان مغناطیسی قوی برای ایجاد تصاویری دقیق ازاستخوانها و بافت نرم استفاده می شود. 
 
بیوپسی استخوان
بیوپسی استخوان استاندارد طلایی برای تشخیص استئومیلیت است، زیرا نوع میکروبی را که استخوان را آلوده کرده  مشخص می کند.  تشخیص نوع میکروب  برای انتخاب آنتی بیوتیک کمک بزرگی است.
بیوپسی باز نیاز به بیهوشی وعمل جراحی دارد.  در برخی شرایط، جراح از طریق پوست سوزن بلندی وارد استخوان کرده ونمونه برداری را انجام می دهد.   این روش نیاز به بیهوشی موضعی دارد.  ازعکسبرداری  یا اسکن ممکن است برای هدایت سوزن استفاده  شود.

 
شایع ترین درمان استئومیلیت عمل جراحی برای برداشتن بخشی ازاستخوان عفونی  یا مرده است و پس ازآن آنتی بیوتیک تجویزمی شود.  بستری شدن در بیمارستان برای انجام جراحی لازم است.

عمل جراحي
جراحی استئومیلیت با توجه به شدت عفونت، ممکن است به یک یا تعداد بیشتری از روش های زیرنیازداشته باشد.  
 

این روشها عبارتند از:
•    تخلیه منطقه آلوده:   جراح منطقه  اطراف استخوان آلوده  را بازمی کند و هر گونه چرک یا مایع و عفونت را تخلیه می کند.  
 

•    برداشتن استخوان و بافت مبتلا:   دریک روش به نام دبریدمان، جراح قسمت های عفونی استخوان را برمی دارد.  ممکن است بافت اطراف نیزاگرعلائم عفونت را نشان دهد برداشته شود.
 

•    بازگرداندن جریان خون به استخوان:   ممکن است جراح فضای خالی ایجاد شده توسط روش دبریدمان را با یک تکه استخوان یا بافت های دیگر مانند پوست یا عضله از بخش دیگربدن پر کند. 

گاهی اوقات تا زمانی که  بتوان عمل پیوند استخوان یا پیوند بافت را برروی بیمارانجام داد این عمل بطورموقت انجام می شود.  

عمل پیوند به بدن کمک می کند که رگ های خونی و فرم جدید استخوان را ترمیم کند.  
 

•    برداشتن ایمپلنت ها:   دربعضی از موارد، لوازمی مانند پروتزها باید برداشته شوند.
 

•    قطع اندام:   ممکن است پزشکان به عنوان آخرین راه چاره وبرای جلوگیری ازپیشرفت عفونت اندام مبتلا را قطع کنند.
 

داروها
بیوپسی استخوان  برای تشخیص نوع میکروبی که باعث عفونت استئومیلیت شده لازم است و تشخیص میکروب به پزشک کمک می کند تا آنتی بیوتیک لازم را تجویزکند.   
آنتی بیوتیک ها معمولاً از طریق ورید دست و برای حداقل چهارتا شش هفته تزریق می شوند.
ممکن است یک دوره اضافی آنتی بیوتیک برای عفونت های شدید ترمورد نیاز باشد.

دراین مورد با پزشک معالج خود مشورت کنید.

دراین مورد با پزشک معالج خود مشورت کنید.

درصورتیکه پزشک احتمال افزایش خطرعفونت را برای شما پیش بینی کرده باشد، درمورد روش های پیشگیری ازبروزعفونت با او مشورت کنید.  

پیشگیری ازهرگونه عفونت به پیشگیری ازعفونت استخوانی کمک می کند.
بطورکلی مراقب باشید تا دچاربریدگی و زخم نشوید زیرا دراین صورت میکروب ها به آسانی به بدن شما دسترسی خواهند داشت.  
 

درصورت ایجاد بریدگی و یا زخم بلافاصله محل آن را تمیزکرده و با باند تمیزپانسمان کنید.  

زخم را ازنظرعفونت مرتب چک کنید.

دراین مورد با پزشک معالج خود مشورت کنید.