پير چشمي

پير چشمي به از دست دادن تدريجي توانايي تمركز چشم بر اشياء نزديك اطلاق ميگردد. اين بيماري بخشي طبيعي و آزاردهنده در افزايش سن محسوب ميگردد. پير چشمي معمولا در اوايل يا اواسط 40 سالگي ظهور كرده و با نزديك شدن به حدود 65 سالگي تشديد ميابد.
فرد مبتلا ممكن است مجبور شود هنگام مطالعه كتاب و روزنامه، آرنجش را صاف كند تا قادر به خواندن مطالب باشد. از طريق يك معاينه چشم ساده ميتوان به بروز پير چشمي پي برد. جهت اصلاح اين مشكل ميتوان از لنز يا عينك استفاده نمود؛ در برخي موارد جراحي در نظر گرفته ميشود.
 

پير چشمي بصورت تدريجي گسترش ميابد. علائم زير معمولا پس از 40 سالگي بروز ميابند:
-    تمايل به دور نگه داشتن متن هاي مكتوب جهت واضح تر ديدن كلمات
-    تاري ديد در فاصله نرمال حين مطالعه
-    خستگي چشم يا بروز سردرد پس از مطالعه
ممكن است پس از مصرف الكل يا بدليل خستگي و قرار گرفتن در مكاني با نور كم، اين علائم شدت يابند.
 

چنانچه حين مطالعه از فاصله نزديك، انجام امور و فعاليت هاي روزمره دچار تاري ديد شديد، به يك چشم پزشك مراجعه كنيد.
چنانچه موارد زير اتفاق افتاد، به يك مركز مراقبت هاي پزشكي مراجعه نماييد:
-    از دست دادن ناگهاني بينايي يك چشم
-    بروز ناگهاني تاري ديد
-    رويت جرقه هاي نوراني، نقاط سياه و سفيد و يا هاله در اطراف لامپ

پير چشمي در اثر سخت شدن عدسي چشم كه ناشي از افزايش سن است، رخ ميدهد. هنگاميكه قابليت انعطاف پذيري عدسي چشم كاهش يابد، ديگر قادر نخواهد بود جهت تمركز (فوكوس) بر روي اشياء، تغيير حالت دهد. در نتيجه، تصاوير نامفهوم و تار ديده ميشوند.

عوامل تشديد كننده پير چشمي عبارتند از:
-    سن؛ افزايش سن بزرگترين عامل خطر در پير چشمي محسوب ميگردد. تقريبا همه افراد بعد از 40 سالگي درجات مختلفي از پير چشمي را تجربه ميكنند.
-    ساير بيماري ها؛ دوربين بودن چشم يا مبتلا بودن به بيماري هاي خاص مانند ديابت، بيماري ام اس (MS)، يا بيماري هاي قلبي عروقي، خطر ابتلا به پير چشمي را در افراد بالاي 40 سال افزايش ميدهد.
-    مصرف دارو؛ مصرف برخي داروها مانند داروهاي ضد افسردگي، آنتي هيستامين و داروهاي ادرار آور با بروز پير چشمي زودرس در ارتباط است.
 

چنانچه مشكلي در چشم خود احساس كرديد به يك متخصص چشم مراجعه نماييد. از آنجاييكه زمان ملاقات با پزشك بسيار محدود است، بهتر است از قبل خود را آماده سازيد. برخي از اطلاعاتي كه در ملاقات با پزشك بشما كمك خواهد كرد عبارتند از:

آنچه ميتوان انجام داد
-    همه علائم و تجربيات خود را يادداشت نماييد.
-    فهرستي از تمام داروهاي مصرفي تهيه نماييد.
-    يكي از اعضاي خانواده يا يك دوست را همراه با خود به جلسه ملاقات ببريد.
-    سوالاتي را كه قرار است از پزشكتان بپرسيد، يادداشت نماييد.

برخي از سوالاتي كه ميتوانيد از پزشكتان بپرسيد عبارتند از:
-    چه چيز سبب بروز اين علائم شده است؟
-    علل احتمالي اين عارضه چيست؟
-    چه آزمايشاتي لازم است؟
-    بهترين راه حل چيست؟
-    آيا اين روش جايگزين ديگري هم دارد؟
-    من به بيماري ديگري نيز مبتلا هستم. چطور ميتوانم همزمان هر دو بيماري را كنترل نمايم؟
-    آيا بايد محدوديت هاي خاصي را دنبال كنم؟
-    آيا لازم است به متخصص ديگري هم مراجعه كنم؟
-    آيا در خصوص اين بيماري اطلاعات مكتوبي براي مطالعه وجود دارد؟

بعلاوه ميتوانيد سوالات ديگري را كه خودتان آماده كرده ايد از پزشكتان بپرسيد.

انتظارات شما از پزشك
ممكن است پزشكتان سوالات متعددي از شما بپرسد. آمادگي براي پاسخ به اين سوالات نوعي بهره برداري از زمان در مراجعه به پزشك تلقي ميشود. ممكن است پزشك سوالات زير را از شما بپرسد:
-    اولين بار چه زماني علائم بروز يافت؟
-    آيا علائمتان مداوم است يا گهگاه؟
-    شدت علائمتان در چه حد است؟
-    آيا موردي در بهبود علائم موثر بوده است؟
-    آيا موردي در وخيم شدن علائم موثر بوده است؟
-    آيا بطور مكرر مطالعه ميكنيد؟

پير چشمي را ميتوان از طريق يك معاينه چشم ساده تشخيص داد. معاينه كامل چشم، مستلزم انجام يك سري آزمايشات است. احتمالا چشم پزشك جهت گشاد شدن (اتساع) مردمك از قطره چشم استفاده ميكند. اين امر تا چند ساعت پس از آزمايش منجربه حساس شدن چشم به نور خواهد شد. اتساع، چشم پزشك را قادر ميسازد تا به راحتي داخل چشم را بررسي نمايد.
ممكن است چشم پزشك جهت روشن نمودن داخل چشم از ابزارهاي متعددي استفاده نمايد. بنا به توصيه آكادمي چشم پزشكي، بزرگسالان بايد در بازه هاي زماني زير يك معاينه كامل چشم انجام دهند:
-    افراد زير 40 سال، هر 5 تا 10 سال
-    افراد 40 تا 54 ساله، هر 2 تا 4 سال
-    افراد 55 تا 64 ساله، هر 1 تا 3 سال
-    با ورود به 65 سالگي، 1 سال درميان
چنانچه در معرض عوامل تشديد كننده بيماري هاي چشم قرار داريد، يا از عينك و لنز استفاده مينماييد، به معاينات مكرر بيشتري نياز خواهيد داشت.
 

هدف از درمان، جبران ناتواني چشم در تمركز كردن (فوكوس) بر روي اشياء نزديك و واضحتر ديدن آنهاست. گزينه هاي درماني پير چشمي شامل استفاده از لنزهاي اصلاحي، انجام عمل جراحي اصلاح عيوب انكساري و يا كاشت لنز ميباشد.

عينك
استفاده از عينك ساده ترين و امن ترين روش جهت اصلاح مشكلات بينايي ناشي از پيرچشمي محسوب ميگردد. چنانچه به پيرچشمي دچار نيستيد و ديد نسبتا خوبي داريد، ميتوانيد از عينك هاي مطالعهء بدون نسخه استفاده نماييد. چنانچه اين عينك ها براي ديدتان مناسب است، پيش از استفاده از آن با پزشك خود مشورت نماييد.
چنانچه عينك هاي بدون نسخه كمكتان نميكند يا به لنزهاي اصلاحي جهت نزديك بيني، دوربيني يا آستيگماتيسم نياز داريد، پزشك جهت اصلاح پيرچشمي، لنز تجويز خواهد نمود. انتخاب ها در اين زمينه شامل موارد زير ميباشد:
-    تجويز عينك مطالعه
-    عينك دو كانونه
-    عينك سه كانونه

لنز
افراديكه تمايل به استفاده از عينك ندارند، جهت بهبود مشكلات بينايي ناشي از پير چشمي از لنز استفاده ميكنند.
انواع لنزهاي موجود عبارتند از:
-    لنز دوكانونه
-    لنز مونو ويژن (تك ديد)
-    مونو ويژن اصلاح شده

جراحي اصلاح عيوب انكساري
در اين جراحي، شكل قرنيه تغيير ميكند. اين روش در درمان پير چشمي مورد استفاده قرار ميگيرد و در آن ديد نزديك بين اصلاح ميگردد. اين جراحي همانند استفاده از لنز مونو ويژن است. ممكن است حتي پس از جراحي، استفاده از عينك جهت نزديك بيني الزامي باشد.
روش هاي جراحي اصلاح عيوب انكساري عبارتند از:
-    پيوند قرنيه رسانا
-    ليزيك
-    لازاك
-    كراتوتومي فوتورفركتيو (قرنيه تراشي براي سوگيري چشم)

كاشت لنز
عمل کاشت لنز به صورت یک عمل جراحی کامل و در اتاق عمل صورت می‌گیرد و بعد از بی حسی، که معمولا بصورت بیهوشی عمومی انجام می‌گیرد، با ایجاد يك برش در کنار قرنیه، لنز داخل چشمی را در اتاق قدامی و در جلوي عدسی اصلی بیمار قرار داده و سپس برش ایجاد شده با فلزات دوخته می‌شود.

ترميم قرنيه
قرنیه آسیب دیده در صورت عدم درمان و پیوند، منجر به نابینایی بیمار می‌شود. پیوند قرنیه تنها راه جلوگیری از نابینایی است و کمبود قرنیه اهدایی یکی از مشکلات جدی بیماران تلقی می‌شود؛ اما ترمیم قرنیه با سلولهای بنیادی امید تازه‌ای برای درمان بيماري هاي چشم ایجاد کرده است.