افزایش فشار خون ریوی

افزایش فشار خون ریوی نوعی فشار خون بالاست که بر روی شریان در ریه ها و سمت راست قلب تاثیر می گذارد. افزایش فشار خون ریوی زمانی آغاز می شود که عروق کوچک در ریه ها، که سرخرگ ریوی نامیده می شود، و مویرگ ها تنگ و یا مسدود شوند و یا آسیب ببینند. این امر جریان خون در ریه ها را دشوار می سازد و فشار در عروق ریه ها را نیز افزایش می دهد. زمانی که این فشار ایجاد شود، بطن سمت راست قلب باید سخت تر کار کند تا خون را راحت تر به ریه ها برساند که باعث ضعیف شدن عضله قلب و در نهایت شکست آن می شود. 
افزایش فشار خون ریوی یک بیماری بسیار جدی است که به تدریج بدتر شده و گاهی نیز کشنده می شود. اگر چه فشار خون ریوی قابل درمان نیست، اما روش های موجود می توانند به کاهش علائم ناشی از آن و بهبود کیفیت زندگی بیمار می شوند. 

علائم و نشانه های افزایش فشار خون ریوی در مراحل اولیه آن، برای ماه ها و یا حتی سال ها، زیاد مشهود و مشخص نیستند. با پیشرفت بیماری, علائم آن هم بدتر می شوند. 
علائم افزایش فشار خون ریوی عبارتند از:
•    تنگی نفس، این حالت در اوایل در زمان ورزش کردن بروز می کند، اما با پیشرفت بیماری در تمام اوقات وجود دارد. 
•    سرگیجه یا غش 
•    فشار یا درد روی قفسه سینه 
•    تورم یا ادم (edema) در مچ پا، پاها و در نهایت در شکم (استسقا)
•    رنگ مایل به آبی بر روی لب ا یا روی پوست 
•    تپش قلب 

در صورت مشاهده مستمر علائم مربوط به فشار خون ریوی به پزشک مراجعه کنید.

قلب دارای دو بطن در بالا و دو بطن در پایین است. هر بار که خون از قلب عبور می کند، بطن پایین در سمت راست، خون را از طریق عروق خونی بزرگ (شریان ریوی) به ریه ها پمپ می کند. در ریه ها خون دی اکسید کربن آزاد کرده و اکسیژن می گیرد. سپس خون سرشار از اکسیژن، از طریق رگ های خونی در ریه ها (عروق ریوی، مویرگ ها و سیاهرگ ها) به سمت چپ قلب جریان پیدا می کند. 
به طور معمول، خون به راحتی از طریق رگ ها در ریه ها جریان پیدا می کند، بنابراین فشار خون در ریه ها معمولا پایین تر است. با افزایش فشار خون ریوی، افزایش فشار خون به خاطر تغییرات در سلول های شریان های ریوی ایجاد می شود. این تغییرات باعث شکل گیری بافت اضافه می شوند و در نهایت رگ های خونی را باریک کرده و یا به طور کامل مسدود می کنند و عروق نیز سفت و باریک می شوند. این امر جریان خون را سخت تر کرده و باعث باعث بالا رفتن فشار خون در شریان ریوی می شود. 
افزایش فشار خون ریوی ایدیوپاتیک 
زمانی که یک علت زمینه ای برای بالا رفتن فشار خون در ریه ها نمی توان یافت، این بیماری فشار خون ریوی ایدیوپاتیک (IPH) نامیده می شود. 
برخی افراد مبتلا به IPH ممکن است دارای ژنی باشند که عامل بروز فشار خون ریوی در آنها می باشد. اما در بسیاری افراد مبتلا به فشار خون ریوی ایدیوپاتیک علت شناخته شده ای برای بروز فشار خون ریوی وجود ندارد. 
افزایش فشار خون ریوی ثانویه 
فشار خون ریوی که به خاطر وجود مشکلات پزشکی دیگر بروز کند، فشار خون ریوی ثانویه نامیده می شود. این نوع فشار خون ریوی از نوع IPH شایع تر می باشد. علل فشار خون ریوی ثانویه عبارتند از:
•    لخته شدن خون در ریه ها (آمبولی ریوی)
•    بیماری انسدادی مزمن ریه، مانند آمفیزم 
•    اختلالات بافت همبند، اسکلرو درمی یا لوپوس
•    آپنه خواب یا اختلالات خواب
•    اختلالات قلب در زمان تولد (نقص مادر زادی)
•    کم خونی داسی شکل (یک بیماری ژنتیکی و یک اختلال خونی است که با هموگلوبین معیوب (Hbss) شناخته می‌شود.)
•    بیماری مزمن کبدی (سیروز)
•    ایدز
•    بیماری های ریوی، مانند فیبروز ریوی، شرایطی که باعث زخم شدن بافت بین کیسه های هوایی ریه ها می شود. 
•    نارسایی سمت چپ قلب
•    زندگی در اتفاعات بیشتر از 2438 متر
•    بالا رفتن و یا پیاده روی به ارتفاعات بالاتر از 2438 متر
•    استفاده از برخی داروهای محرک مانند کوکائین
سندروم آیزن منگر و پرفشاری خون ریوی 
سندروم آیزن منگر نوعی نقص مادرزادی قلب است که باعث افزایش فشار خون ریوی می شود. این بیماری بیشتر به خاطر یک حفره در قلب بین دو بطن پایین بروز می کند و عارضه دیواره بین متنی (VSD) نامیده می شود. این سوراخ در قلب باعث گردش غیرطبیعی خون در قلب می شود. خون دارای اکسیژن (خون قرمز) با خونی که اکسیژن کمی دارد (خون آبی) با هم ترکیب می شوند. سپس به جای اینکه خون به قسمت های دیگر بدن برود، به ریه بازمی کردد و باعث افزایش فشار در شریان ریوی و در نتیجه افزایش فشار خون ریوی می شود. 

گرچه احتمال بروز این نوع فشار خون ها در تمام افراد وجود دارد، اما سالمندان بیشتر در معرض خطر ابتلا به فشار خون ریوی ثانویه هستند. افراد جوان بیشتر به فشار خون ریوی ایدیوپاتیک مبتلا می شوند. افزایش فشار خون ریوی ایدیوپاتیک در زنان شایع تر از مردان است. 
عامل تشدید کننده دیگر وجود سابقه خانوادگی می باشد. بعضی ژن ها با بیماری فشار خون ریوی ایدیوپاتیک در ارتباط هستند. این ژن ها باعث رشد بیش از اندازه شریان های کوچک در ریه شده و آنها را تنگ تر می کنند. 
اگر در بین اعضای خانواده شما کسی به فشار خون ریوی ایدیوپاتیک مبتلا باشد و آزمایش مربوط به ژنی که باعث بروز فشار خون ریوی می شود، مثبت باشد، پزشک به شما و یا تمام اعضای خانواده توصیه می کند که آزمایش ژنتیک بدهید. 

افزایش فشار خون ریوی می تواند پیامدهایی را در پی داشته باشد، از جمله: 
•    نارسایی در سمت راست قلب (نارسایی قلبی): در این نوع نارسایی قلبی، بطن راست قلب بزرگ می شود و باید سخت تر از همیشه کار کند تا خون را از طریق سرخرگ ریوی تنگ یا مسدود شده حرکت دهد. در ابتدا قلب سعی می کند با افزایش ضخامت دیواره های خود و انبساط بطن راست، میزان خونی را که می تواند در خود نگاه دارد را افزایش دهد. اما این ضخامت و بزرگ شدن موقتی است و در نهایت بطن راست نمی تواند فشار اضافه را تحمل کند. 
•    آریتمی: یا ضربان نامنظم قلب از بطن های بالا و پایین قلب از عوارض فشار خون ریوی می باشند. این امر باعث بروز تپش قلب، سرگیجه و یا غش کردن شود و کشنده نیز خواهد بود. 
•    خونریزی: افزایش فشار خون ریوی می تواند منجر به خونریزی داخل ریه ها و سرفه های خونی (هموپتیزی) شود. این یک عارضه کشنده دیگر می باشد. 

اگر فکر می کنید به افزایش فشار خون ریوی مبتلا شده اید یا به خاطر وجود سابقه بیماری در خانواده یا وجود دیگر شرایط خطر ساز، نگران هستید به پزشک مراجعه کنید. اگر افزایش فشار خون ریوی زود تشخیص داده شود، درمان موثرتری خواهد داشت. 
گرچه تنگی نفس یکی از علائم اولیه بیماری می باشد، اما این نشانه در بسیاری از بیماری های دیگر، مانند آسم، نیز وجود دارد. اما اگر به طور مداوم دچار تنگی نفس می شوید، و نه فقط گاه به گاه، که باز هم نشانه آسم نیز می باشد حتما به پزشک مراجعه کنید. 
از آنجایی که مدت ملاقات با پزشک کوتاه است و مسائل زیادی برای رسیدگی به آنها وجود دارد، بهتر است قبل از مراجعه به پزشک خود آماده باشید. در ادامه اطلاعاتی ارائه می شود که به شما کمک می کند آمادگی لازم برای ملاقات را داشته باشید و انتظارات خود را از پزشک بدانید. 
اقداماتی که در این زمان بیمار می تواند انجام دهد، عبارتند از:
•    در مورد محدودیت های قبل از ملاقات اطلاعات کافی داشته باشد، مانند محدودیت های مربوط به رژیم غذایی.
•    علائم مشاهده شده را در خود یادداشت کند، از جمله علائمی که به بیماری مربوط می شود یا حتی ربطی به بیماری ندارد. سعی کنید زمان آغاز آنها را به خاطر آورید. در مورد مدت آن، هفته، ماه و سال، اطمینان داشته باشید و از بیان زمان های مبهم مانند چند وقت پیش، اجتناب کنید. 
•    هر موردی که باعث شروع شدن این علائم می شود، از جمله یک غذای خاص، را یادداشت کند. 
•    لیستی از تمام داروهایی که مصرف می کند را تهیه کند، از جمله ویتامین ها و مکمل ها. 
•    تمام اطلاعات شخصی مهم خود را یادداشت کند، از جمله تغییراتی که اخیرا در زندگی وی رخ داده است.
•    تمام اطلاعات پزشکی خود را یادداشت کند. 
•    سوالات خود را یادداشت کند. 
•    یکی از دوستان یا اقوام را همراه خود ببرد تا در به خاطر سپردن اطلاعات به وی کمک کند. 
زمان ملاقات شما با پزشک محدود است، بنابراین آماده کردن لیستی از سوال ها به صرفه جویی در وقت کمک خواهد کرد. ابتدا سوال های مهم خود را یادداشت کرده و بپرسید. برخی سوالات مهم مربوط به افزایش فشار خون ریوی عبارتند از: 
•    چه چیزی باعث بروز این علائم در من شده است؟ 
•    چه عوامل دیگری آغاز گر این علائم هستند؟
•    چه آزمایش هایی باید انجام دهم؟
•    بهترین روش درمانی چیست؟
•    سطح مناسب فعالیت های فیزیکی برای من چیست؟
•    هر چند وقت یک بار باید برای تغییر شرایط به پزشک مراجعه کنم؟
•    چه روش های درمانی جایگزینی برای روش توصیه شده توسط شما وجود دارد؟
•    من بیماری های دیگری نیز دارم، چگونه می توان این شرایط را با هم کنترل کرد؟
•    آیا محدودیتی وجود دارد که مجبور به رعایت آنها باشم؟
•    آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
•    آیا برای داروهای تجویز شده جایگزینی وجود دارد؟
•    آیا بروشور یا جزوه ای برای مطالعه در رابطه با این بیماری وجود دارد؟ آیا وب سایتی را پیشنهاد می دهید؟ 
علاوه بر سوالات ارائه شده در این بخش ممکن است سوالات دیگری هم داشته باشد که بدون تردید از پزشک بپرسید. 
انتظارات بیمار از پزشک
پزشک نیز سوالاتی از بیمار خواهد پرسید. آمادگی برای پاسخ به این سوال ها به صرفه جویی در وقت کمک خواهد کرد. سوالات پزشک عبارتند از: 
•    اولین بار چه زمانی این علائم را مشاهده کردید؟
•     آیا این علائم مداوم هستند یا گاه به گاه رخ می دهند؟
•    شدت این علائم چقدر است؟
•    چه چیزی باعث تشدید علائم بیماری در شما می شود؟
•    چه چیزی باعث بهبود علائم در شما می شود؟
هرگز برای شروع یک زندگی سالم زود دیر نیست. می توان با ترک سیگار، کم کردن میزان نمک غذا و خوردن غذاهای سالم یک سبک زندگی سالم را انتخاب کنید. این تغییرات به پیشگیری از افزایش فشار خون ریوی و همچنین پیشگیری از بدتر شدن علائم آن کمک می کنند. 

تشخیص اولیه بیماری افزایش فشار خون ریوی سخت است، زیرا این بیماری معمولا در یک معاینه معمولی مشخص نمی شود. حتی زمانی که بیماری خیلی پیشرفته باشد، علائم آن مشابه دیگر بیماری قلبی و ریوی می باشد. پزشک آزمایش هایی را انجام خواهد داد تا علل دیگر بروز این بیماری را رد کند. اولین آزمایشاتی که برای تشخیص فشار خون ریوی انجام می شود، عبارتند از:
•    آزمایش های خون: آزمایش خون برای بررسی مواد خاص در خون انجام می شود که نشان می دهد مبتلا به فشار خون ریوی یا عوارض ناشی از آن هستید.
•    رادیوگرافی (اشعه ایکس) قفسه سینه: اگر شریان های ریوی یا بطن راست قلب بزرگ شده باشند، این آزمایش قادر به بررسی و تشخیص آنها خواهد بود. اشعه ایکس برای حدود یک سوم افرادی که فشار خون ریوی دارند، طبیعی خواهد بود. 
•    پژواک نگاری قلب یا اکوکاردیوگرام داپلر: براساس نتایج این آزمایش پزشک به فشار خون ریوی مظنون خواهد شد. این آزمایش از امواج صوتی استفاده می کند که به پزشک اجازه می دهد تا بدون نیاز به برش قلب بیمار را مشاهده کند. در زمان انجام این آزمایش یک ابزار پلاستیکی کوچک به نام مبدل روی قفسه سینه قرار داده می شود. این وسیله امواج صوتی منعکس شده از قلب را جمع آوری کرده و آنها را به دستگاهی می فرستد که از الگوهای امواج صوتی برای طراحی تصاویر از تپش قلب بر روی مانیتور استفاده می کند. 
تصاویر ضبط شده چگونگی عملکرد قلب را نشان می دهند و پزشک نیز از طریق آنها می تواند ضخامت عضلات قلب را اندازه گیری کند. گاهی پزشک تمرینات اکوکاردیوگرافی پیشنهاد می کند که چگونگی کار قلب را زمانی که تحت فشار باشد، نشان می دهد. در این مورد قبل از تمرین بر روی دوچرخه ثابت یا تردمیل اکوکاردیوگرام لازم خواهد بود و پس از آن فورا آزمایش دیگری انجام می شود. 
•    اکوکاردیوگرام مری یا اکوی قلب از راه مری: اگر گرفتن تصویر واضح از قلب و ریه ها با استفاده از اکوکاردیوگرام های استاندارد کار مشکلی باشد، پزشک اکوکاردیوگرام مری را توصیه خواهد کرد. در این فرایند یک لوله انعطاف پذیر که دارای یک مبدل است، به پایین گلو و به سمت مری می رود، قبل از ورود این لوله به پشت حلق و قسمت مری از یک اسپری بیحس کننده استفاده می شود. از اینجا مبدل می تواند تصاویر دقیقی از قلب دریافت کند. 
•    کاتتریزاسیون سمت راست قلب: پس از انجام یک اکوکاردیوگرام، اگر پزشک به بیماری فشار خون ریوی مشکوک باشد، آزمایش  کاتتریزاسیون سمت راست قلب انجام خواهد شد. این آزمایش مطمئن ترین روش برای تشخیص فشار خون ریوی می باشد. در این آزمایش متخصص قلب لوله انعطاف پذیری (کاتتر) را در داخل رگ های قسمت هایی مانند گردن و کشاله ران قرار می دهد. سپس کاتتر به بطن راست و شریان ریوی کشیده می شود. بطن سمت راست قلب به پزشک اجازه می دهد تا به طور مستقیم فشار در شریان اصلی ریه و بطن راست را اندازه گیری کند. به علاوه این آزمایش برای بررسی تاثیر داروهای مختلف بر روی فشار خون ریوی نیز استفاده می شود. 
کاتتریزاسیون سمت راست قلب معمولا به وسیله بی حسی موضعی و استفاده از آرام بخش در بیمارستان انجام می شود. پس از انجام این آزمایش بیمار خیلی زود مرخص می شود، اما به هرحال نیاز به وجود همراه برای بیمار ضروری است. 
پزشک برای بررسی وضعیت ریه و شریان های ریوی آزمایشات بیشتری را توصیه خواهد کرد، از جمله:
•    تست عملکرد ریوی: این آزمایش غیرتهاجمی میزان هوایی که ریه قادر است نگهداری کند و جریان هوای داخل و خارج ریه را اندازه گیری می کند. در زمان انجام آزمایش بیمار در داخل ابزاری به نام اسپیرومتر نفس می کشد.
•    پرفیوژن اسکن ریه: این آزمایش از مقدار کمی از مواد رادیو اکتیو (رادیوایزوتوپ) برای مطالعه چریان خون (پرفیوژن) در ریه استفاده می کند. رادیوایزوتوپ ها از طریق یکی از رگ های دست به بدن تزریق می شوند، بلافاصله پس از آن یک دوربین مخصوص (دوربین گاما) تصاویری از جریان خون در رگ های خونی مربوط به ریه ها می گیرد. پس از آن یک اسکن از ریه ها مشخص می کند که آیا لخته های خونی باعث بروز علائم فشار خون ریوی شده اند یا خیر. 
اسکن پرفیوژن ریه معمولا باا یک آزمایش دیگر انجام می شود که اسکن تهویه (Ventilation) نامیده می شود. در این آزمایش بیمار مقدار کمی ماده رادیو اکتیو استنشاق می کند، در حالیکه یک دوربین گاما حرکات هوای داخل ریه ها را ثبت می کند. ترکیب این دو آزمایش اسکن تهویه خونرسانی (V/Q) نامیده می شود. 
•    توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن: سی تی اسکن به پزشک اجازه می دهد تا اعضای بدن را در برش های دو بعدی مشاهده کند. در این آزمایش بیمار در داخل دستگاهی دراز می کشد که از ریه تصویر می گیرد، طوری که پزشک می تواند یک مقطع از آن را ببیند. قبل از گرفتن این تصاویر بیمار داروهایی مصرف می کند که وضوح این عکس ها را بیشتر می کنند. 
•    تصویر برداری تشدید مغناطیسی (MRI): این آزمایش از اشعه ایکس استفاده نمی کند و گاهی برای گرفتن تصویر از رگ های خونی ریه ها استفاده می شود. یک کامپیوتر به وسیله امواج قدرتمند مغناطیسی و رادیویی، بخشی از بافت را از اطلاعات تولید شده ایجاد می کند. با این حال در MRI اندازه گیری فشار شریان امکان پذیر نیست – فرایندی که برای بررسی اثربخشی داروهای مصرفی برای کنترل IPH ضروری است. 
•    بیوپسی (نمونه برداری) باز ریوی: در موارد نادر، پزشک بیوپسی باز ریوی را توصیه می کند. این آزمایش نوعی جراحی است که در آن نمونه کوچکی از بافت ریه ها تحت بیهوشی عمومی و به خاطر بررسی علت ثانویه، برداشته می شود. این آزمایش تنها برای تایید روش های درمانی مناسب برای بیمار یا قطع دارویی خاص مورد استفاده قرار می گیرد. 
آزمایش های ژنتیک
اگر در بین اعضای خانواده کسی به فشار خون ریوی مبتلا باشد، پزشک آزمایش های ژنتیک را توصیه می کند که برای بررسی ژن های مرتبط با بروز این بیماری انجام می شوند. 
دسته بندی کردن فشار خون ریوی
زمانی که فشار خون ریوی در فردی تشخیص داده شود، پزشک با استفاده از دستورالعمل هایی که توسط سازمان بهداشت جهانی توسعه یافته است، این بیماری را دسته بندی خواهد کرد. 
•    دسته 1: گرچه بیماری فشار خون ریوی در فرد تشخیص داده شده است، اما هیچ علائمی در وی مشاهده نمی شود. 
•    دسته 2: فرد در حالت استراحت علائمی نشان نمی دهد، اما در هنگام انجام فعالیت های روزانه دچار خستگی، تنگی نفس یا درد در قفسه سینه خواهد شد. 
•    دسته 3: در زمان استراحت فرد راحت می باشد، اما در زمان انجام فعالیت های جسمی دارای علائم خواهد بود. 
•    دسته 4: فرد حتی در زمان استراحت هم دارای علائم می باشد. 

گاهی پیدا کردن بهترین روش درمانی برای افزایش فشار خون ریوی مدت ها طول می کشد. درمان ها معمولا پیچیده بوده و پیگیری های زیادی لازم دارند. به علاوه اگر روش درمانی موثر نباشد، پزشک مجبور به تغییر دادن آن خواهد بود. زمانی که افزایش فشار خون ریوی به خاطر بیماری دیگری بروز کند، پزشک علت بروز آن را در درجه اول درمان خواهد کرد. 
داروها 
گشاد کننده های عروق (vasodilators): گشاد کننده های عروق رگ های خونی تنگ شده را باز می کنند. یکی از رایج ترین بازکننده های عروق تجویز شده برای افزایش فشار خون ریوی اپوپروستنول (Flolan) می باشد. یکی از مشکلات داروی اپوپروستنول این است که تاثیر آن فقط چند دقیقه خواهد بود. این دارو به طور مداوم از طریق یک کاتتر وریدی و به وسیله یک پمپ کوچک که به کمر یا شانه  بیمار بسته شده است، تزریق می شود. بیمار به مراقبت ها و معاینات بعدی نیز نیاز خواهد داشت.عوارض جانبی بالقوه مربوط به این بیماری عبارتند از درد فک، تهوع، اسهال، گرفتگی عضلات پا و همچنین درد و عفونت.
نوع دیگر دارو ایلوپروست (Ventavis) از مشکلات زیادی پیشگیری می کند. داروی ایلوپروست هر سه ساعت یک بار از طریق نبولایزر (ماشینی که دارو را تبخیر می کند) استنشاق می شود که کارآمدتر بوده و میزان درد آن نیز کمتر خواهد بود. از آنجایی که این دارو استنشاق می شود، مستقیما وارد ریه خواهد شد. عوارض جانبی مربوط به داروی ایلوپروست درد قفسه سینه – که معمولا با سردرد و تهوع همراه است – و تنگی نفس خواهد بود. 
•    آنتاگونیست های گیرنده های آندوتلین: این داروها اثر آندوتلین، ماده ای در دیواره رگ های خونی که باعث تنگ شدن آنها می شود، را معکوس می کنند. یکی از این داروها، بوسنتان (Tracleer)، سطح انرژی و علائم فرد را بهبود می بخشد. این دارو برای خانم های باردار تجویز نمی شود. اگر شما بوسنتان (bosentan) مصرف می کنید، به معاینات ماهیانه کبد نیاز خواهید داشت، زیرا این دارو می تواند به کبد آسیب برساند. امبریسنتان (Letairis) داروی دیگری است که تنگ شدن رگ های خونی را متوقف می سازد. این دارو اگر به درستی مصرف نشود، آسیب های جدی به کبد می رساند و برای خانم های باردار اصلا تجویز نمی شود. قبل از مصرف دارو در مورد وضعیت کبد خود با پزشک صحبت کنید. 
•    سیلدنافیل و تادالافیل: سیلدنافیل (Revatio, Viagra) و تادالافیل (Cialis, Adcirca) گاهی برای درمان فشار خون بالای ریوی استفاده می شوند. این داروها با باز کردن رگ های خونی در ریه و باز کردن مسیر جریان خون کار خود را انجام می دهند. عوارض جانبی مربوط به این دارو عبارتند از بروز مشکلات معده، سرگیجه و مشکلات بینایی. 
•    مسدود کننده های کانال کلسیم به میزان بالا: این داروها عضلات دیواره رگ های خونی را شل می کنند. انواع این داروها عبارتند از آمیلودیپین (Norvasc)، دیلتیازم (Cardizem،  Tiazac و غیره)  و نیفدیپین (Adalat, Procardia). گرچه مسدود کننده های کانل کلسیم موثر خواهند بود، اما تنها تعداد کمی از مبتلایان به فشار خون ریوی به این داروها پاسخ می دهند. 
•    ضدانعقادها: پزشک ضدانعقادهای وارفارین  (Coumadin, Jantoven) را برای پیشگیری از بروز لخته خون در شریان های ریوی کوچک تجویز خواهد کرد. از آنجایی که داروهای ضد انعقاد خون از انعقاد طبیعی خون جلوگیری می کنند، بنابراین خطر خونریزی را افزایش می دهند. وارفارین را دقیقا طبق دستورالعمل پزشک مصرف کنید، زیرا وارفارین در صورت عدم استفاده درست، دارای عوارض جانبی زیادی خواهد بود. اگر داروی وارفارین را مصرف می کنید، پزشک آزمایش های مکرر خونی را برای شما تجویز خواهد کرد تا از تاثیر دارو اطمینان حاصل کند. بسیاری از داروهای دیگر، مکمل های گیاهی و مواد غذایی می توانند با وارفارین تداخل داشته باشند، بنابراین پزشک باید از تمام داروهایی که مصرف می کنید اطلاع داشته باشد. 
•    دیورتیک ها یا داروهای ادرارآور: که به عنوان قرص های آب شناخته می شوند، به از بین رفتن مایعات اضافی بدن کمک می کنند. این امر میزان کار قلب را کاهش می دهد، به علاوه از تجمع آب در ریه ها نیز پیشگیری می کند. 
•    اکسیژن: گاهی پزشک توصیه می کند که بیماران مبتلا به فشر خون ریوی اکسیژن خالص تنفس کنند که به درمان این بیماری کمک می کند، به خصوص اگر بیمار در ارتفاعات بالا زندگی کند و یا به آپنه خواب مبتلا باشد. برخی افردا مبتلا به فشار خون ریوی در نهایت به درمان مکرر با اکسیژن خالص نیاز خواهند داشت. 
جراحی
•    سپتوستومی دهلیزی: اگر داروها فشار خون ریوی را کنترل نکنند، این عمل قلب باز یک گزینه مناسب خواهد بود. در جراحی سپتوستومی دهلیزی، جراح برای کاهش فشار به سمت راست قلب، فضایی را بین بطن چپ و راست قلب ایجاد می کند. سپتوستومی دهلیزی عوارض خیلی جدی در پی خواهد داشت، از جمله اختلالات ریتم قلب (آریتمی). 
•    پیوند: در برخی موارد پیوند ریه و قلب می تواند گزینه مناسبی باشد، به ویژه برای افراد جون تر که مبتلا به فشار خون ریوی هستند. خطرات اصلی مربوط به هر نوع پیوند عبارتند از رد عضو پیوند شده و عفونت جدی. بیمار باید از داروهای مهار کننده سیستم ایمنی استفاده کند تا احتمال رد عضو را کاهش دهد. 

گرچه با استفاده از روش های مختلف نمی توان فشار خون ریوی را درمان کرد، اما علائم آن را می توان کاهش داد. تغییر در سبک زندگی نیز به بهبود شرایط کمک می کند. بنابراین اگر به این بیماری مبتلا هستید، باید موارد زیر را رعایت کنید: 
•    به اندازه کافی استراحت کنید: استراحت می تواند خستگی ناشی از فشار خون ریوی را کاهش دهد. 
•    تا جایی که می توانید فعالیت داشته باشید: حتی کمترین شکل فعالیت برای برخی افراد مبتلا به فشار خون ریوی طاقت فرسا خواهد بود. برای دیگران ورزش های با شدت متوسط، مانند پیاده وری، مفید خواد بود و استفاده از اکسیژن در طی ورزش تاثیر بسیار خوبی خواهد داشت. اما در ابتدا بیمار باید در مورد محدودیت های هر ورزش خاص با پزشک خود مشورت کند. در بسیاری موارد توصیه می شود جسم یا وزنه بیشتر از 22 کیلوگرم بلند نکند. پزشک می تواند به بیمار کمک کند یک برنامه ریزی ورزشی مناسب داشته باشد. 
•    سیگار نکشید: اگر سیگاری هستید، مهم ترین کاری که برای سلامت قلب و ریه خود می توانید انجام دهید، ترک سیگار است. اگر به تنهایی قادر به ترک سیگار نیستید، از پزشک بخواهید که یک برنامه درمانی برای کمک به شما تجویز کند. به علاوه از قرار گرفتن در معرض دود سیگار نیز اجتناب کنید. 
•    از باردار شدن و مصرف قرص های ضدبارداری اجتناب کنید: اگر شما یک خانم مبتلا به بیماری فشار خون ریوی هستید و در سن باروری می باشید، از حامله شدن جدا خودداری کنید زیرا حاملگی با وجود شرایط این بیماری هم برای مادر و هم برای نوزاد خطرناک و مرگبار است. به علاوه از مصرف قرص های ضد بارداری نیز اجتناب کنید، زیرا این قرص ها خطر لخته شدن خون را افزایش می دهند. در مورد روش های جلوگیری با پزشک خود مشورت کنید. 
•    از سفر یا زندگی در مکان های مرتفع اجتناب کنید: ارتفاعات می تواند علائم فشار خون ریوی را افزایش دهد. اگر اگر در ارتفاع 2438 متری یا بیشتر زندگی می کنید، پزشک شما توصیه خواهد کرد که به مناطق پایین تر نقل مکان کنید. 
•    از موقعیت هایی که فشار خون را به شدت کاهش می دهند، اجتناب کنید: این موقعیت ها عبارتند از نشستن در وان آب گرم یا سونا یا حمام کردن های طولانی با آب گرم. این فعالیت ها فشار خون را کاهش داده و منجر به بیهوشی یا حتی مرگ می شوند. 
•    راه هایی برای کاهش اضطراب پیدا کنید: برخی روش های کم کردن اضطراب عبارتند از یوگا، تمدد اعصاب، بیوفیدبک به موسیقی، حمام آب گرم و خواندن کتاب مورد علاقه. حداقل 30 دقیقه در روز را به انجام فعالیت های مورد علاقه خود و البته آرام بخش بپردازید. بسیاری افراد مبتلا به فشار خون ریوی با کم کردن اضطراب خود، تا حد زیادی بهبود یافته اند. 
•    انتخاب یک رژیم غذایی مناسب و داشتن وزن سالم: پزشک معمولا به افراد مبتلا به این بیماری توصیه می کند که میزان نمک را در رژیم غذایی خود به حداقل برسانند، زیرا نمک باعث تورم بافت های بدن (ادم) می شود. اکثر کارشناسان معتقدند که نباید بیشتر از 1500 تا 2400 میلی گرم نمک در روز مصرف شود. به خاطر داشته باشید که غذاهای فرآوری شده دارای میزان زیدای نمک هستند، بنابراین با دقت برچسب روی این غذاها را بررسی کنید. 

در مورد داروهای جایگزین مربوط به فشار خون ریوی به پزشک مراجعه کنید.

در مورد پیشگیری های لازم برای فشار خون ریوی به پزشک مراجعه کنید.

در مورد حمایت و همراهی های لازم برای بیماران مبتلا به فشار خون ریوی به پزشک مراجعه کنید.