تنگی پیلور

تنگی پیلور شرایط نادری است که در نوزادان بروز می کند که مسیر ورود غذا به روده کوچک مسدود می شود. به طور معمول، دریچه عضلانی پیلور بین معده و روده کوچک، غذا را در معده نگاه می دارد تا برای مرحله بعدی گوارش آماده شود. در این عارضه عضلات پیلور ضخیم شده و به طور غیر طبیعی بزرگ می شوند، در نتیجه جلوی ورود غذا را به روده کوچک می گیرند. 
تنگی پیلور منجر به استفراغ با فشار، کم آبی و کاهش وزن می شود. کودکان مبتلا به تنگی پیلور تمام وقت گرسنه به نظر می رسند. جراحی به درمان پیلور کمک می کند. 

علائم تنگی پیلور معمولا بین 3 تا 4 هفته پس از تولد بروز می کنند. این بیمار به ندرت در نوزادان بیشتر از 3 ماه بروز می کند. 
علائم این بیماری عبارتند از:
•    استفراغ پس از تغذیه: نوزاد با زور استفراغ می کند و شیر بالا می آورد، در واقع در این شرایط استفراغ نوزاد به شکل پرتابی می باشد. استفراغ گاهی ممکن است حاوی خون باشد. 
•    گرسنگی مداوم: کودکان مبتلا به تنگی پیلور معمولا پس از استفراغ فورا تمایل به خوردن غذا دارند. 
•    انقباضات معده: ممکن است فورا پس از تغذیه متوجه انقباضات موج مانند در قسمت فوقانی شکم نوزاد شوید، اما این انقباضات قبل از استفراغ رخ می دهند. علت این انقباض ها این است که عضلات معده سعی دارند غذا را از مسیر باریک پیلور عبور دهند. 
•    کم شدن آب بدن: در این شرایط نوزاد بدون هیچ اشکی گریه می کند، به علاوه تعداد دفعات ادرار کردن او نیز کم می شود. 
•    تغییر در عادت دفع مدفوع: از آنجایی که تنگی پیلور مانع رسیدن غذا به روده می شود، کودک با این شرایط مبتلا به یبوست می شود. 
•    مشکلات وزن: تنگی پیلور مانع وزن گرفتن نوزاد می شود و گاهی حتی باعث کاهش وزن وی نیز می شود. 

در صورت مشاهده علائم زیر در نوزاد خود به پزشک مراجعه کنید:
•    استفراغ پرتابی پس از تغذیه
•    کم شدن فعالیت نوزاد و تحریک پذیر شدن او
•    کم شدن ادرار و کم شدن محسوس حرکات روده 
•    زیاد نشدن وزن یا کاهش یافتن وزن 

علت بروز تنگی پیلور دقیقا مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی در بروز این مشکل دارند. تنگی پیلور معمولا در زمان تولد وجود ندارد و پس از آن بروز می کند. 

عوامل تشدید کننده بیماری تنگی پیلور عبارتند از: 
•    جنسیت: تنگی پیلور معمولا در بین پسران – به ویژه اگر فرزند اول باشد – بیشتر دیده می شود تا در بین دختران. 
•    نژاد: تنگی پیلور بیشتر در بین سفیدپوستان شمال اروپا مشاهده می شود، در بین آمریکایی های آفریقایی تبار به ندرت بروز می کند و در بین آسیایی ها بسیار نادر می باشد. 
•    نوزاد نارس: تنگی پیلور در بین نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا آمده اند، بیشتر مشاهده می شود تا نوزادانی که در وقت خود به دنیا می آیند. 
•    سابقه خانوادگی: بررسی های انجام شده میزان بالایی از این اختلال را بین خانواده های خاصی مشاهده کردند. تنگی پیلور در بین 20 درصد از پسران و 10 درصد از دخترانی که مادرشان دچار چنین شرایطی بوده اند، بروز می کند. 
•    سیگار کشیدن در زمان بارداری: سیگار کشیدن مادر در دوران بارداری خطر بروز تنگی پیلور را حدودا دو برابر می کند. 
•    مصرف زودهنگام از آنتی بیوتیک ها: نوزادانی که در هفته اول زندگی از برخی آنتی بیوتیک های خاص مصرف می کنند – به عنوان مثال اریترو برای درمان سیاه سرفه – به شدت در معرض خطر تنگی پیلور هستند. 
•    تغذیه کودک با شیشه شیر: مطالعات نشان داده اند که تغذیه نوزاد با شیشه شیر، به جای شیر مادر، خطر تنگی پیلور را افزایش می دهد. 

تنگی پیلور پیامدهایی در پی خواهد داشت، از جمله:
•    اختلال در رشد نوزاد 
•    کم آبی: استفراغ های مکرر منجر به کم شدن آب و عدم تعادل مواد معدنی بدن (الکترولیت) می شود. الکترولیت ها به تنظیم بسیاری از عملکردهای حیاتی بدن کمک می کنند. 
•    التهاب و حساس شدن معده: استفراغ های مکرر باعث تحریک پذیری و خونریزی خفیف معده می شود. 
•    یرقان: به ندرت، یک ماده ترشح شده توسط کبد (بیلی روبین)، باعث تغییر رنگ و زرد شدن پوست می شود. 

پیش از مراجعه به پزشک تمام علائم مشاهده شده در نوزاد خود را با دقت یادداشت کرده و برای پزشک توضیح دهید. 

پزشک با یک معاینه پزشکی بر روی نوزاد فرایند تشخیص را آغاز خواهد کرد. گاهی اوقات پزشک در زمان معاینه شکم نوزاد می تواند متوجه نوعی تورم زیتونی شکل شود – عضلات ملتهب شده پیلور. بروز امواج در شکم نوزاد از دیگر نشانه های بارز تنگی پیلور می باشد. 
پزشک موارد زیر را توصیه می کند:
•    آزمایش خون برای بررسی کم آبی یا عدم تعادل الکترولیت یا هر دو
•    سونوگرافی برای مشاهده پیلور و تشخیص تنگی پیلور
•    در صورت مشخص نبودن نتایج سونوگرافی، از اشعه ایکس برای مشاهده دستگاه گوارش نوزاد استفاده می شود. 

برای درمان تنگی پیلور نیاز به جراحی خواهد بود. این جراحی (پیلورومیوتومی) معمولا در همان روز تشخیص انجام می شود. اگر کودک دچار کم آبی یا عدم تعادل الکترولیت می باشد، قبل از جراحی باید جایگزینی برای مایعات داشته باشد. 
در پیلورومیوتومی، جراح فقط لایه ضخیم شده خارجی عضله پیلور را برش میزند و به لایه داخلی اجازه می دهد تا متورم شود. این کار کانالی را برای غذا و ورود آن به روده کوچک باز می کند. 
پیلورومیوتومی معمولا با کمترین تهاجم انجام می شود. ابزاری برای مشاهده محل مورد نظر از طریق یک برش کوچک وارد بدن می شود، این برش معمولا نزدیک ناف نوزاد ایجاد می شود. بهبود این جراحی بسیار سریعتر از بهبود جراحی های دیگر می باشد. 
پس از جراحی
•    تا چند ساعت پس از جراحی یا تا زمانی که نوزاد بتواند از طریق دهان تغذیه شود، مایعات از طریق رگ به بدن نوزاد وارد می شوند. 
•    احتمالا 12 تا 24 ساعت پس از جراحی می توان تغذیه نوزاد را آغاز کرد. 
•    نوزاد ممکن است نیاز به تغذیه بیشتری داشته باشد. 
•    به علاوه تا چند روز پس از جراحی ممکن است نوزاد دچار استفراغ شود. 
پیامدهای بالقوه مربوط به تنگی پیلور عبارتند از خونریزی و عفونت. به هرحال این پیامدها متداول نیستند و نتیجه جراحی معمولا بسیار خوب است. 
 

اگر نوزاد شما به این بیماری مبتلاست، در مورد سبک زندگی و مراقبت در خانه با پزشک مشورت کنید. 

در مورد داروهای جایگزین مربوط به بیماری تنگی پیلور با پزشک مشورت کنید.

در مورد پیشگیری های لازم مربوط به بیماری تنگی پیلور با پزشک مشورت کنید.

در مورد همراهی با بیمار مبتلا به تنگی پیلور با پزشک مشورت کنید.