اختلال دلبستگی واکنشی

اختلال دلبستگی واکنشی نوعی وضعیت نادر و جدی است  که در ان یک کودک و یا طفل ارتباط سلامتی با والدین و یا سرپرستان  خود برقرار  نمیکند و دلبستگی متناسبی نسبت به انها ندارد .این بیماری در صورتی بوجود می  اید که نیاز های اولیه کودک به راحتی ،محبت  و پرورش براورده نشوند و کودک نتواند ارتباطات پر احساس و دائمی و سرشار  از حمایت  را با دیگران ایجاد نماید .
این کودکان پس از درمان میتوانند ارتباطات سالم تر  و با ثبات تری را با دیگران برقرار نمایند .روش های درمانی  این بیماری شامل ارتباط مثبت بین کودک و پرستار ،محیط پرورش دهنده ،مشاوره ی رواشناسی و یا اموزش پرستار و والدین است .

 ممکن است این بیماری از زمان طفولیت اغاز شود و اطلاعات کمی هم در خصوص نشانه ها  ان در این دوران وجود دارد و نمیتوان مشخص نمود که این بیماری کودکان بالای 5 سال را دچار میکند یا خیر .
نشانه های این بیماری عبارتند از :
•    کناره گیری ،ترس و ناراحتی و کج خلقی که به راحتی  توصیف نمیشود
•    ظاهر ناراحت و بی توجه
•    عدم تمایل به راحتی و یا عدم پاسخگویی به ان
•    ناتوانی در لبخند زدن
•    دقت کردن به روابط دیگران و عدم تمایل به برقراری روابط اجتماعی
•    عدم درخواست برای پشتیبانی و کمک
•    عدم تمایل به شرکت در بازی های تعاملی و دالی موشه
•    عدم تمایل به برقراری ارتباط پس از بهبودی
این اختلال نادر میباشد  و نشانه های ان میتواند در کودکانی بروز نماید که به اختلال دلبستگی واکنشی مبتلا نمیباشند  و یا به بیماری دیگری مانند اختلال طیف اوتیسم دچارند .کودک شما باید توسط یک روان پزشک معاینه شود تا احتمال وجود بیماری های جدی تر برای وی بررسی شود .

در  صورتی که احتمال میدهید کودکتان به این بیماری دچار شده است ،میتوانید به یک پزشک اطفال مراجعه نمایید ولی ممکن است به منظور ارزیابی کامل به یک دکتر متخصص تشخیص و درمان اختلال دلبستگی واکنشی و یا پزشک اطفال متخصص رفتار و رشد ارجاع داده شوید .در صورتی که کودکتان هر یک از نشانه ها فوق را داشت ،برای ارزیابی به پزشک مراجعه نمایید .

اطفال و کودکان به محیطی سرشار از حمایت و ثبات نیاز دارند تا بتوانند امنیت و اعتماد را تجربه نمایند .ممکن است نیاز های اولیه انها به خوبی  براورده شود به عنوان مثال زمانی که کودکی گریه میکند ،میتوان باتوزیع  ارتباطات عاطفی  مانند تماس چشمی و لبخند و نوازش ،به نیاز او برای تعوض پوشک و یا تغذیه پاسخ داد .
در صورتی که نیاز های کودک  نادیده گرفته شوند و یا پاسخ احساسی والذین به این نیاز ها کافی نباشد ،نمیتوان ارتباط ثابتی را با والدین خود برقرار نماید و یا ارامش و پشتیبانی را حس نماید .
بیشتر کودکان انعطاف پذیر هستند و این امکان وجود دارد که کودکانی که  نادیده گرفته شده اند ،در یتیم خانه بزرگ شده اند و یا چندین سرپرست داشته اند هم بتوانند ارتباطات سالمی را برقرار نمایند .هنوز دلیل بروز این اختلال در عده ای و عدم بروز ان در سایر کودکان مشخص نشده است .
تئوری های متفاوتی در خصوص این اختلال و دلایل ان وجود دارد و به منظور درک بیشتر این حالت و بهبود تشخیص و درمان و گزینه های درمانی به درک بیشتری نیاز است .

احتمال بروز اختلال دلبستگی واکنشی که ناشی از عدم توجه احساسی به کودک و شما کمبود فرصت های لازم برای ایجاد دلبستگی های ثابت و متناسب د راین کودکان بیشتر میباشد :
•    انهایی که  در خانه کودکان و یا موسسات مشابه زندگی میکنند
•    تغییر مکرر محل زندگی  و یا سرپرستان را تجربه میکنند
•    والدین بی تجربه ای دارند
•    به دلیل بستری شده در بیمارستان ،مدت زیادی را دور از والدین و سایر سرپرستان خود میگذرانند
•    مادران انها به افسردگی پس از وضع حمل دچار است
•    بخشی از یک خانواده خیلی بزرگ میباشند  مانند حالتی که والدین زمان کافی برا  کودک  ندارند و یا این زمان عادلانه تقسیم   نشده است
اگرچه بیشتر کودکانی که مورد توجه قرار نگرفته اند ،به اختلال دلبستگی واکنشی دچار نمیشوند .

در صورتی که این بیماری درمان نشود ،میتواند تا چندین سال ادامه یابد و نتایج طولانی مدتی داشته باشد  ولی باید تحقیقات بیشتری در خصوص امکان وجود ارتباط بین مشکلات دوران بزرزگسالی و یا کودکی و ابتلا به اختلال یاد شده دوران طفولیت صورت گیرد .

با استفاده از این  اطلاعات میتوانید برای ملاقات با پزشکتان اماده شوید و توقعات خود از پزشکتان را ارزیابی کنید
انچه که خودتان میتوانید انجام دهید
•    علائم خود  را بنویسید حتی موارد غیر مرتبط  با بیماری
•    لیستی از تمام دارو های مصرفیتان  را  تهیه نمایید مانند دارو های تجویز ی و غیر تجویزی  و دوز انها
•    سوالاتی را که میخواهید از پزشک بپرسید را یادداشت نمایید
•    اطلاعات شخصی تان را بنویسید مانند  استرس شدید و یا تغییرات اخیر  در زندگی
•    مشکلات رفتاری و یا عاطفی   و هر نشانه ی اولیه ای که به این بیماری ارتباطی ندارد
میتوانید این سوالات را از پزشک خود بپرسید
. میتوانید در زمینه  اختلال دلبستگی واکنشی و نشانه های ان    این سوالات را از پزشکتان بپرسید :
•    یا یک بروشور اموزشی در خصوص این بیماری وجود دارد ؟
•     دلایل اصلی  بروز مشکلات عاطفی و رفتاری کودک من   کدامند ؟ و ایا دلایل دیگری هم وجود دارند ؟
•    به چه ازمایشاتی نیاز است ؟
•    عوارض جانبی روش های درمانی کدامند ؟
•    بهترین راه درمانی و روش های جایگزین کدامند ؟
•    چگونه میتوانم سایر بیماری ها ی فیزیک ویا روحی کودکم را در کنار این بیماری مدیریت کنم ؟
•    ایا روش های درمانی  جایگزین کلی برای این بیماری وجود دارد ؟
•    ایا باید به یک متخصص مراجعه نمایم ؟ایا ییمه هزینه ها را تقبل میکند ؟
میتوانید سوالات دیگری را هم در طی ملاقات از  پزشکتان بپرسید
پزشکتان نیز احتمالا این سوالات را از شما میپرسدو در صورتی کخه از پیش برای پاسخگویی به انها اماده باشید ،میتوانید در زمان ضرفه جویی کرده و زمان بیشتری را به سوالات مهم تر اختصاص دهید :
•    چه زمانی علائم  کودک شما  مانند مشکلات رفتاری و عاطفی اغاز شد ؟
•    ایا این مشکلات در کودکتان موقتی است و یا دائمی ؟
•    نحوه تداحل این مشکلات در کودکتان با عملکرد اجتماعی وی چگونه است ؟
•    ایا میتوانید محل زندگی و وضعیت زندگی وی را از زمان تولد شرح دهید ؟
•    ایا میتوانید توضیحی در خصوص ارتباط با کودکتان ارائه دهید ؟

انجمن روان پزشکی امریکا ،دفترچه راهنمای اماری و تشخیصی بیماری های ذهنی(DSM-5 )را چاپ کرده است که شامل قوانین تشخیصی لازم برای اختلال دلبستگی واکنشی میباشد که عبارتست از :
•    الگوی فراگیری از رفتار های اجتنابی عاطفی کودک نسبت به سرپرست که با جستجوی ارامش و یا عدم پاسخگویی کودک به ارامش نشان داده  میشود و این در حالی است که کودک دچار استرس شده است
•    مشکلات دائمی عاطفی و یا اجتماعی که شامل پاسخگویی کمینه به دیگران  و عدم پاسخگویی مثبت به روابط  و یا کج خلقی بی دلیل ،ناراحتی و ترس در هنگام برقراری ارتباط با سرپرستان میباشد
•    عدم پاسخ گویی کافی والدین به نیاز های عاطفی کودک مانند ارامش و انگیزش و محبت  و یا تغییرات مکرر سرپرستان اصلی کودک که فرصت  های لازم به منظور برقراری ارتباطات ثابت را محدود می سازد  مانند موسسات
•    عدم تشخیص اختلال طیف اوتیسم
اگرچه تعدادی از متخصصان منایع دیگری به جز موارد فوق را به منظور پایه ی تشخیصی این اختلال به کار میبرند
ارزیابی روان پزشکی
تشخیص اصولی این اختلال با مراجعه به یک روان پزشک کودکان  صورت میگیرد .ارزیابی کودک شما  میتواند شامل این مراحل باشد :
•    ارزیابی مستقیم ارتباط وی با سرپرستان و یا والدین
•    جزییات الگوی رفتاری در طی زمان
•    مثالهایی از  رفتار های وی در محیط های متفاوت
•    اطلاعاتی در زمینه ی ارتباط با سرپرست و والدین و دیگران
•    سوالاتی در خصوص مکان زندگی و خانه از زمان تولد
•    ارزیابی نوع پرورش کودک و توانایی های والدین
همچنین ممکن است پزشکتان بخواهد تا سایر دلایل را بیاد  مانند نشانه های اختلال دلبستگی واکنشی که به بیماری های دیگر شباهت دارد  مانند :
•    ناتوانی ذهنی
•    اختلالات انطباقی
•    اختلال طیف اوتیسم
•    اختلالات افسردگی

 کودکان مبتلا به این اختلال ،توانایی و ظرفیت لازم برای  ایجاد دلبستگی را دارند ولی این توانایی با تجربیات انها به چالش کشیده شده است .بهترین درمان موجود برای این کودکان ایجاد محیطی سرشار از محبت و حمایت و ثبات و روابط مثبت  به همراه سرپرستان مناسب است .
هیچ درمان استانداردی برای اختلال دلبستگی واکنشی  وجود ندارد ولی درمان باید شامل سرپرست و والدین و کودک شود .درمان زود هنگام میتواند نتایج حاصل را بهبود بخشد .اهداف این روش های درمانی به منظور حصول اطمینان  از این موارد صورت میگیرند :
•    برخورداری از محیطی ایمن و پایدار  توسط کودک
•    ایجاد ارتباطات مثبت با والدین و سرپرستان  توسط کودک
استراتژی های درمانی عبارتند از :
•    بهبود رشد  کودک با مراقبت  و پاسخ گویی  و پرورش  مناسب
•    استفاده از سرپرستان و یا پرستاران دائمی به منظور ایجاد محیطی پایدار  برای کودک
•    ایجاد  محیطی مثبت و انگیزشی  و تعاملی برای کودک
•    توجه به نیاز های متناسب  پزشکی و ایمنی و مسکن کودک
سایر خدمانی که برای کودک و خانواده وی مفید میباشند عبارتند از :
•    مشاوره روان شناسی  فردی و خانوادگی
•    اموزش والدین  و یا سرپرستان در خصوص این اختلال
•    کلاسهای اموزشی مهارتهای والدین
تکنیک های اصلاحی و بحث برانگیز
اکادمی امریکایی روان پزشکی بزرگسالان و کودکان ،انجمن روان پزشکی کودکان  و انجمن حرفه ای امریکا در خصوص سواستفاده از کودکان ، همگی  روش های خطرناک و اثبات نشده ی درمانی این اختلال را مورد انتقاد قرار داده اند .
این تکنیک ها شامل روش هایی میشوند که در ان کودک مجبور میشود تا  مقاوت خود در برابر دلبستگی را  از بین ببرد –یک تئوری اثبات نشده از دلیل بروز این اختلال .این اقدامات بحث برانگیز میتوانند اسیب های فیزیکی و روانی را به فرد وارد نمایند و به مرگ های ناگهانی بینجامند .
تعدادی از روان پزشکان از متدهای ارتودکس  و یا افراطی استفاده میکنند و شما باید نسبت به انها اگاهی کافی داشته باشید  .تعدادی از انها تحقیقاتی را مبنای اقدامات خود قرار میدهند ولی هیچ کدام از این روش ها در ژورنالهای پزشکی معروف  سلامت روانی چاپ نشده اند .
در صورتی که میخواهید  از روش های درمانی بحث برانگیز را برای کودکتان انتخاب کنید ،حتما پیش از ان با پزشکتان در خصوص ایمنی و قانونی بودن ان مشورت نمایید .

در این خصوص با پزشکتان مشورت نمایید

در این خصوص با پزشکتان مشورت نمایید

 امکان پیشگیری از ابتلا به این اختلال هنوز مشخص نشده است ولی میتوانید با این روش ها ،امکان رشد ان را کاهش دهید
•    در خصوص این بیماری اموزش دیده و اطلاعات بیشتری کسب کنید  در این در صورتی است که کودکتان در گذشته در موسسات پرورش کودکان زندگی کرده است .از پزشک اطفال در زمنیه ی منایع موجود بپرسید و سایت های اینترنتی معروف را برسی کنید  و یا میتوانید با یک اژانس فرزندخواندگی مشورت کنید تا منایع اموزشی  و سایر منایع انها را شناسایی کنید
•    سعی کنید کلاسهایی را با کودکان داشته باشید و یا به صورت داوطلبانه با انها همراه شوید و این در صورتی است که مهارت های کافی در زمنیه ی ارتباط با کودکان ندارید .این کار به شما کمک میکند تا روابط متنابسی با کودکتان برقرار نمایید
•    با برقراری تماس چشمی و بازی و صحبت و یا لبخند ارتباط بیشتری با کودکتان داشته باشید
•    چگونگی تفسیر رفتار کودکتان را بیاموزید : مانند انواع متفاوت گریه ها  تا بتوانید نیاز های وی را به خوبی پاسخ گویید
•    ارتباطی گرم و صمیمی با کودکان برقرار کنید  مانند زمانی که به کودکتان غذا میدهد و یا پوشک او را عوض میکنید و یا حمام میکنید .
•    به  عواطف کودکتان با روش های زبانی و غیرزبانی پاسخ دهید  مانند لمس و تغییرات صدا و حالت صورت .

در صورتی که کودک شما به اختلال دلبستگی واکنشی مبتلا باشد ،شما به احتمال زیادی عصبانیت و استرس را تجربه خواهید کرد و حتی این امکان وجود دارد که شما عدم علاقه کودکتان به خود  و یا علاقه به وی را حس کنید .
میتوانید این روش ها را امتحان نمایید :
•    با پزشکتان و یا یک اژانس خدمات اجتماعی در ارتباط باشید : تا با تمام منابع موجود  در انجمن خود اشنا شوید
•    از فرد دیگری هم کمک بگیرید :مراقبت از کودکی با این اختلال ساده نیست و در صورتی که بخواهید خودتان به تنهایی  این بار را به دوش بکشید ،ناتوان خواهید شد ولی در هر صورت از تعویض زیاد پرستار برای کودکتان بپرهیزید
•    مهارت های مدیریت استرس را بیاموزید : مانند یوگا و مدیتیشن تا به شما در ارام شدن و عدم اشفتگی کمک نماید
•    زمانی را به خود اختصاص دهید :برنامه روتین ورزشی و فعالیت های اجتماعی و سرگرمی خود را ادامه دهید
•    اعتراف کنید که میتوان گاهی اوقات عصبانیت و یا ناکامی را تجربه کرد :و اینکه احساسات شدید شما به کودکتان کاملا طبیعی هستند