سارکوم بافت نرم (سرطان بافت نرم)

 سارکوم بافت نرم نوعی سرطان است که در بافت های نرم بدن رشد می کند.

بافت نرم شامل عضله، چربی، عروق خونی، اعصاب، تاندون ها و پوشش مفاصل است.  وظیفه  بافت نرم حفاظت و پشتیبانی از بافت‌های دیگرو ایجاد ارتباط میان ساختارهای بدن می باشد. 

برخی از انواع سارکوم برروی کودکان تأثیر می گذارد، در حالی که انواع دیگرآن بیشتر بزرگسالان را مبتلا می کند.

سارکوم بافت نرم ممکن است درهرقسمت از بدن اتفاق بیفتد اما شایع ترین نوع آن در شکم، دست ها و پاها رخ می دهد.
 

سارکوم بافت نرم ممکن است در مراحل اولیه علائم و نشانه ای ایجاد نکند.   رشد تومور ممکن است با نشانه های زیرهمراه باشد:

• توده قابل توجه و یا تورم
• درد،  درصورتیکه تومور بر روی اعصاب و یا عضلات فشاربیاورد.
   

اگرمتوجه علائم و نشانه ای شدید به پزشک مراجعه کنید.
 

دراغلب موارد علت بروز سارکوم بافت نرم مشخص نیست.
سرطان بافت نرم هنگامی رخ میدهد که جهش ژنتیکی در DNA اتفاق بیفتد.  اشتباه درسلول های رشد و تقسیم خارج از کنترل موجب تجمع غیر طبیعی سلول ها و رشد تومورمی شود.  

این تومور ممکن است رشد کرده و  به ساختارهای مجاورحمله کند و دراندام های دیگربدن رشد کند.    

برخی از انواع سارکوم بافت نرم که به علت جهش ژنتیکی رشد می کنند عبارتند از:

• Alveolar soft part sarcoma
• Angiosarcoma
• Clear cell sarcoma
• Dermatofibrosarcoma protuberans
• Desmoplastic small round cell tumor
• Epithelioid hemangioendothelioma
• Epithelioid sarcoma
• Extrarenal rhabdoid tumor
• Fibrosarcoma
• Gastrointestinal stromal tumor
• Hemangiosarcoma
• Infantile fibrosarcoma
• Inflammatory myofibroblastic tumor
• Kaposi's sarcoma
• Leiomyosarcoma
• Liposarcoma
• Lymphangiosarcoma
• Malignant fibrous histiocytoma
• Malignant peripheral nerve sheath tumor
• Myofibrosarcoma
• Myxofibrosarcoma
• Neurofibrosarcoma
• Perivascular epitheliod cell tumor (PEComa)
• Rhabdomyosarcoma
• Synovial sarcoma
• Undifferentiated, unclassified soft tissue sarcomas

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سارکوم را افزایش دهند عبارتند از:

• توارث: خطرابتلا به سارکوم بافت نرم را ممکن است  از پدر و مادرخود به ارث برده باشید.  سندرم های ژنتیکی که خطرابتلا را افزایش دهد عبارتند از رتینوبلاستوما ارثی، سندرم لیتیوم Fraumeni، پولیپ آدنوماتوز خانوادگی، نوروفیبروماتوز، توبروس اسکلروز و سندرم ورنر.
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی : مواد شیمیایی خاص، مانند علف کش ها، آرسنیک و دیوکسین، ممکن است خطر سارکوم بافت نرم را افزایش دهد.
• قرار گرفتن در معرض اشعه: پرتودرمانی قبلی سرطانهای دیگر می تواند خطر ابتلا سارکوم بافت نرم را افزایش دهد.
   

اگر پزشک خانوادگی شما به  سارکوم بافت نرم مشکوک باشد  ممکن است شما را نزد متخصص سرطان (انکولوژیست) بفرستد. 

سارکوم بافت نرم بیماری نسبتاً نادری است و بهتر است با متخصصی که دارای تجربه زیاد است و در یک مرکز سرطان دانشگاهی یا تخصصی کارمی کند مشورت کنید.

آنچه باید برای رفتن نزد پزشک انجام دهید:
قبل ازملاقات پزشک جواب سؤالات زیر را آماده کنید:

• شرح علائم با ذکرجزئیات
• هرگونه اطلاعات درمورد مشکلات پزشکی که قبلا داشته اید
• لیست داروها و مکمل های غذایی که مصرف می کنید.
• سؤالاتی که باید ازپزشک بپرسید.

شما ممکن است سؤالات زیررا ازپزشکتان  بپرسید:

• مهمترین علت ابتلا من به این بیماری چیست؟
• آیا علل دیگری هم وجود دارند؟
• آیا به سارکوم مبتلا شده ام؟
• این بیماری درچه مرحله ای است؟
• آیا انجام آزمایش لازم است؟
• چه روشهای درمانی توصیه می کنید؟
• آیا سرطان ازبین می رود؟
• آیا بروشوری دراین باره وجود دارد؟

چه انتظاری ازپزشک خود دارید؟
پزشک ممکن است سؤالات زیررا ازشما بپرسد:

• اولین بارچه موقع  متوجه وجود مشکل شدید؟
• آیا درد دارید؟
• چه چیزی باعث بهترشدن علائم  شما می شود؟
• چه چیزی باعث بدترشدن علائم  شما می شود؟
• آیا سابقه خانوادگی سرطان دارید؟  اگر چنین است، آیا می دانید چه نوع سرطانی؟  

آزمایشات و روش های مورد استفاده برای تشخیص سارکوم بافت نرم عبارتند از:

• آزمایشات تصویربرداری:   آزمایشات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، اسکن کامپیوتری سی تی اسکن (CT)، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)، ممکن است برای ارزیابی اندام مورد نظرانجام شود.   
• نمونه برداری از بافت:   ممکن است پزشک انجام یک روش نمونه برداری  از سارکوم مشکوک را برای ارسال به آزمایشگاه انجام دهد.   برای این منظورپزشک با استفاده ازیک سوزن نازک  نمونه برداری یا بیوپسی را انجام می دهد.

در آزمایشگاه بافت مورد نظربرای نشانه های سرطان تجزیه و تحلیل ای می شود.  همچنین آسیب شناسی  برای تشخیص نوع سرطان  تهاجمی بودن آن انجام می شود.  

توصیه می کنیم که پزشکان با تجربه را برای برداشتن  بیوپسی و اطمینان از درمان مناسب و برنامه ریزی  برای درمان انتخاب کنید.

گزینه های درمان  برای سارکوم بافت نرم به اندازه، نوع و محل تومور بستگی دارد.

عمل جراحی

جراحی برای درمان سارکوم بافت نرم  به طور کلی شامل برداشتن سرطان و برخی از بافت های سالم اطراف آن است.
هنگامی که سارکوم بافت نرم دردست و پا رشد می کند ممکن است لازم باشد که اندام مورد نظر قطع شود.   

یکی از گزینه ها برای جلوگیری از قطع عضو استفاده از شیمی درمانی و پرتو درمانی است که به کوچک شدن تومور قبل از عمل جراحی کمک می کند.   

هنگامی که سارکوم بافت نرم رشد می کند ممکن است  قسمت های دیگری از بدن را هم که سرطانی شده اند  با جراحی ازمیان برداشت. 

پرتو درمانی

پرتو درمانی شامل درمان سرطان با پرتوهای پرقدرت انرژی مانند اشعه ایکس یا پروتون می باشد.

ممکن است پزشک قبل از عمل جراحی با استفاده از پرتو درمانی تومور را کوچک کند تا آسان تر برداشته شود.  
همچنین بعد از عمل جراحی از پرتو درمانی برای ازبین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده استفاده می شود.
گاهی ممکن است ازترکیب شیمی درمانی و پرتو درمانی استفاده شود.

شیمی درمانی

شیمی درمانی یک درمان دارویی  با استفاده از مواد شیمیایی برای کشتن سلولهای سرطانی است.   شیمی درمانی  ممکن توسط  قرص یا از طریق تزریق وریدی و یا هر دو روش انجام شود.

برخی از انواع سارکوم بافت نرم پاسخ بهتری به شیمی درمانی می دهند.  شیمی درمانی اغلب برای درمان رابدومیوسارکوما استفاده می شود.

درمان با داروها   

داروها سیگنال های غیر طبیعی خاص در سلول های سارکوم که به آنها اجازه رشد داده شده است را مسدود می کنند.
ازداروهای زیر برای درمان یک نوع سارکوم به نام تومور استرومال دستگاه گوارش استفاده می شود.  
این داروهاعبارتند از:

• Imatinib (Gleevec)
• Sunitinib (Sutent)
• Regorafenib (Stigvara)
• Pazopanib (Votrient) 
   

هنگامی که ازبیماری خود اطلاع پیدا کنید ممکن است کنارآمدن با آن موجب نگرانی و اضطراب شما بشود.  

راهکارهای زیربه شما کمک خواهد کرد:

•  داشتن اطلاعات کافی درمورد سارکوم بافت نرم و گزینه های درمان به اعتماد بنفس بیشتردرمورد تصمیم گیری نحوه درمان به شما کمک می کند.
• حمایت عاطفی اطرافیان:   زمانی که شما دربیمارستان هستید و به مراقبت نیازدارید.  
• شرکت درگروه های درمانی و یا صحبت کردن با مشاور یا مددکار اجتماعی پزشکی