سرطان حنجره

سرطان حنجره به تومورهای سرطانی اشاره دارد که در گلو (حلق)، حنجره و لوزه ها رشد می کنند. حلق یک لوله عضلانی است که از پشت بینی شروع شده و تا گردن ادامه پیدا می کند. سرطان حنجره اغلب در سلول های تخت داخل حلق شروع می شود. 
حنجره درست در زیر حلق قرار دارد و در مقابل این سرطان آسیب پذیر می باشد. حنجره یا جعبه صوتی از غضروف ساخته شده و دارای تارهای صوتی است ارتعاش پیدا کرده و در زمان صحبت کردن شما تولید صدا می کنند. سرطان حنجره بر روی غضروفی با عنوان نای بند نیز تاثیر می کذارد که این غضروف به عنوان یک درب بر روی نای عمل می کند. سرطان لوزه، شکل دیگری از سرطان حنجره، لوزه ها را که در پشت گلو واقع شده اند، تحت تاثیر قرار می دهد.

نشانه های سرطان حنجره عبارتند از:
•    سرفه
•    تغییر در صدا، مانند خشن شدن صدا و یا صحبت کردن به طور مبهم
•    مشکل در بلع غذا
•    درد گوش
•    برآمدگی یا دردی که بهبود نمی یابد
•    گلو درد
•    کاهش وزن

در صورت مشاهده هر گونه علائمی که جدید و مستمر هستند، به پزشک مراجعه کنید. بیشتر علائم مربوط به سرطان حنجره، خاص سرطان نیستند، بنابراین پزشک ابتدا سایر علل شایع را بررسی خواهد کرد. 

سرطان حنجره زمانی رخ می دهد که سلول های گلو دچار جهش های ژنتیکی شوند. این جهش ها باعث می شوند که سلول ها به طور غیرقابل کنترلی رشد کنند و در نتیجه سلول های سالم می میرند. این سلول ها در گلو تشکیل یک تومور خواهند داد. 
علت جهش سلول های حنجره که باعث بروز سرطان می شوند، مشخص نیست، اما پزشک ها عواملی را شناسایی کرده اند که خطر بروز سرطان را تشدید می کنند. 
انواع سرطان حنجره
سرطان حنجره یک عبارت کلی است که برای سرطان هایی به کار می رود که حلق (سرطان حلق) و یا در جعبه صدا (سرطان حنجره) رخ می دهند. گلو و حنجره ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند؛ جعبه صدا درست در زیر گلو واقع شده است. 
گرچه اکثر سرطان های حنجره دارای سلول های مشابه می باشند، اما عبارت های خاصی برای متمایز کردن بخش های مختلف گلو، جایی که سرطان شروع می شود، به کار می روند. 
•    سرطان Nasopharyngeal در نازوفارنکس شروع می شود – نازوفارنکس (nasopharynx) بخشی از گلوست که درست در پشت بینی قرار دارد. 
•    سرطان دهان و حلق (Oropharyngeal) در اوروفارنکس شروع می شود – اوروفارنکس بخشی از گلو است که درست در پشت دهان قرار دارد و شامل لوزه ها می شود. 
•    سرطان حنجره و حلق (Hypopharyngeal) در هایپوفارنکس (حنجره و حلق) آغاز می شود – بخش پایین تر گلو و درست بالای مری و نای. 
•    سرطان Glottic در تارهای صوتی آغاز می شود. 
•    سرطان سوپراگلوت در بخش بالایی حنجره آغاز می شود و سرطانی است که بر روی نای بند تاثیر می گذارد. نای بند غضروفی است که از ورود مواد غذایی به نای جلوگیری می کند. 
•    سرطان ساب گلوت (Subglottic) در قسمت پایین تر جعبه صدا و زیر تارهای صوتی آغاز می شود. 

عواملی که خطر بروز سرطان حنجره را افزایش می دهند، عبارتند از:
•    مصرف دخانیات، از جمله سیگار کشیدن و جویدن تنباکو
•    مصرف بیش از حد الکل
•    ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)
•    رژیم غذایی فاقد میوه ها و سبزیجات
•    بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)

 در مورد پیامدهای مربوط به این سرطان با پزشک مشورت کنید.

اگر دچار علائم نگران کننده شده اید، به پزشک مراجعه کنید. از آنجایی که زمان ملاقات با پزشک کوتاه است و اطلاعات زیادی در این مدت کوتاه ارائه می شود، آمادگی برای این ملاقات می تواند به ذخیره وقت شما کمک زیادی کند. در ادامه برخی اطلاعات لازم برای آمادگی این ملاقات ارائه شده اند. 
آنچه بیمار انجام می دهد
•    آگاهی در مورد محدودیت های قبل از ملاقات: زمان ملاقات با پزشک، در مورد محدودیت های لازم، مانند رژیم غذایی خاص، اطلاعات کافی کسب کنید. به عنوان مثال، برای سونوگرافی یا اکوکاردیوگرام لازم است مدتی قبل از انجام آزمایش از خوردن پرهیز کنید. 
•    نوشتن هر گونه علائمی که مشاهده می کنید: هر گونه نشانه ای را که مشاهده می کنید، از جمله نشانه هایی که بی ارتباط به بیماری آنوریسم به نظر می رسند، را یادداشت کنید. 
•    تمام اطلاعات شخصی مهم را یادداشت کنید، از جمله سابقه خانوادگی از بیماری قلبی و یا آنوریسم. 
•    لیستی از تمام داروهایی که مصرف می کنید، تهیه کنید، از جمله ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید. 
•    یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود را همراه ببرید؛ گاهی به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده توسط پزشک کار سختی است، اگر شخص دیگری همراه بیمار باشد، راحت تر می توان این اطلاعات را به خاطر سپرد. 
•    آماده صحبت کردن در مورد عادت های خود، در مورد میزان ورزش و میزان مصرف دخانیات خود صحبت کنید. اگر رژیم غذایی سالمی را دنبال نمی کنید و یا به طور منظم ورزش نمی کنید، با پزشک خود در مورد مشکلات این مسیر مشورت کنید. اگر سیگار می کشید، یا حتی قبلا سیگار می کشیده اید، به پزشک خود اطلاع دهید. 
•    سوالات خود را قبل از ملاقات یادداشت کنید.
زمان ملاقات شما با پزشک محدود است، بنابراین بهتر است قبل از مراجعه آمادگی لازم برای این ملاقات را داشته باشید. سوالات خود را آماده کرده و ابتدا سوال های مهم تر را بپرسید. سوال های مهم مربوط به بیماری سرطان حنجره عبارتند از:
•    چه عاملی باعث بروز این علائم شده اند؟
•    آیا این علائم علت دیگری هم می توانند داشته باشند؟
•    چه نوع آزمایشاتی باید انجام دهم؟
•    بهترین کاری که می توان انجام داد چیست؟
•    رویکردهای جایگزین برای این بیماری چیست؟
•    من مبتلا به بیماری های دیگری هم هستم، چگونه می توان به بهترین شکل آنها را مدیریت کرد؟
•    آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
•    آیا لازم است به متخصص مراجعه کنم؟
•    آیا جایگزینی برای داروهایی که تجویز کرده اید، وجود دارد؟
•    آیا بروشور یا جزوه ای برای مطالعه در رابطه با این بیماری وجود دارد؟
•    چه وب سایتی را معرفی می کنید؟
•    چه چیزی برنامه ملاقات های بعدی مرا تعیین می کند؟
علاوه بر سوالاتی که آماده کرده اید، اگر پرسش دیگری هم داشتید، بدون تردید بپرسید. 
انتظارات بیمار از پزشک
پزشک نیز سوالاتی از بیمار خواهد پرسید. آمادگی برای پاسخ گویی به این سوالات زمان را برای رسیدگی به مسائل مهم تر ذخیره سازی می کند. برخی از سوالاتی که ممکن است پزشک بپرسد، عبارتند از:
•    اولین بار چه زمانی این علائم را مشاهده کردید؟
•    آیا این علائم همیشگی هستند یا گاه به گاه؟
•    شدت این علائم چقدر است؟
•    چه عواملی باعث بهبود این علائم می شوند؟
•    چه عواملی این علائم را وخیم تر می سازند؟
در زمان مراجعه به پزشک و طول دوره تشخیص نیز بیمار می تواند مصرف دخانیات را قطع کند و از عواملی که علائم را بدتر می شازند، اجتناب کند. اگر شما مبتلا به گلو درد هستید، از خوردن غذاها و نوشیدنی هایی که گلو را تحریک می کنند، اجتناب کنید. اگر به خاطر درد گلو در خوردن دچار مشکل می شوید، از نوشیدنی های مکمل غذایی استفاده کنید. این مکمل ها آسیب کمتری به گلو می زنند و در عین حال کالری مورد نیاز بدن را تامین می کنند. 

برای تشخیص و تایید سرطان حنجره پزشک آزمایش هایی را تجویز خواهد کرد که برخی از آنها عبارتند از:
•    استفاده از اسکوپ برای مشاهده دقیق تر گلوی بیمار: طی یک فرایند به نام آندوسکوپی، پزشک از یک اسکوپ خاص و روشن استفاده می کند تا از نزدیک گلوی بیمار را مشاهده کند. یک دوربین کوچک که در انتهای آندوسکوپ نصب شده است، تصاویری را به صفحه نمایش ارسال می کند و پزشک می تواند از طریق آنها نشانه های هر گونه اختلال را در گلوی بیمار مشاهده کند. نوع دیگری از اسکوپ (به نام لارنگوسکوپ) وارد جعبه صدا در گلو می شود. با استفاده از یک ذره بین پزشک می تواند تارهای صوتی را معاینه کند. 
•    نمونه برداری از بافت برای انجام آزمایش: اگر وجود مشکلی در زمان انجام آندوسکوپی و لارنگوسکوپی کشف شود، پزشک می تواند با استفاده از ابزار جراحی که از طریق اسکوپ وارد گلو می شود، یک نمونه از بافت بیمار را بردارد (این فرایند بیوپسی نامیده می شود). این نمونه برای انجام آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شود. 
•    آزمایش های تصویری: آزمایش هایی مانند اشعه ایکس، توموگرافی کامپیوتری (CT)، MRI و توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) به پزشک برای تعیین میزان سرطان در گلو یا حنجره کمک می کند. 
تعیین شدت سرطان
زمانی که سرطان تشخیص داده شد، مرحله بعد تعیین درجه آن می باشد. دانستن شدت سرطان به انتخاب گزینه درمانی مناسب کمک می کند. شدت و درجه سرطان با استفاده از اعداد رومی مشخص می شوند. هر نوع سرطان حنجره دارای معیارهای خاص خود در هر میزان می باشد. به طور کل سرطان درجه 1 نشان دهنده وجود یک تومور کوچک در یک بخش از گلو می باشد و درجه های بالاتر نیز نشان دهنده سطح پیشرفته تر این سرطان هستند. 

گزینه های درمانی برای این بیماری براساس فاکتورهای مختلفی هستند، مانند محل و شدت سرطان، نوع سلول های سرطانی، شرایط جسمی و سلامتی فرد و ترجیح بیمار. بیمار بهتر است در مورد خطرات و عوارض هر یک از این روش های درمانی با پزشک خود مشورت کند و در مورد بهترین روش درمانی تصمیم گیری کند. 
پرتو درمانی 
در روش پرتودرمانی از پرتوهای با انرژی بالا و با منابعی مانند اشعه ایکس و پروتون برای تابش پرتو به سلول های سرطانی استفاده می شود و باعث مرگ آنها می شود. در این ورش برای تابش پرتوها یا از یک ماشین بزرگ در خارج از بدن (پرتو خارجی) استفاده می شود و یا اینکه دانه های کوچک رادیواکتیو در داخل بدن (brachytherapy) و در نزدیک محل سلول های سرطانی قرار می گیرند. 
برای مراحل اولیه سرطان حنججره پرتو درمانی تنها روش درمانی لازم می باشد. برای شکل های پیشرفته تر این سرطان، پرتو درمانی با شیمی درمانی و یا جراحی ترکیب خواهد شد. در حالت های خیلی وخیم آن، پرتو درمانی برای کاهش نشانه های بیماری به کار رفته و باعث راحتی بیمار می شود. 
جراحی
نوع فرایندهای جراحی که برای درمان سرطان حنجره به کار می رود، بستگی به موقعیت و شدت سرطان دارد. روش های جراحی عبارتند از:
•    جراحی برای مراحل اولیه سرطان: سرطان در مراحل اولیه که محدود می شود به سطح گلو و تارهای صوتی، با استفاده از آندوسکوپی و جراحی قابل درمان می باشد.زشک یک آندوسکوپ خالی را وارد گلو یا جعبه صدا کرده و سپس ابزار خاص جراحی و یا لیزر را از طریق اسکوپ وارد این قسمت ها می کند.با استفاده از این ابزار، پزشک می تواند سلول های سرطانی را برش یا خراش داده و یا با استفاده از لیزر آنها را تبخیر کند. 
•    جراحی و برداشتن تمام حنجره یا بخشی از آن(laryngectomy) : در مورد تومورهای کوچکتر، پزشک بخشی از حنجره را که تحت تاثیر سرطان می باشد، از طریق جراحی برمی دارد. در این حالت پزشک سعی می کند توانایی صحبت کردن و یا نفس کشیدن طبیعی فرد را حفظ کند. در مورد تومورهای بزرگتر ممکن است لازم شود کل حنجره جراحی شده و برداشته شود. در این حالت یک سوراخ در گلوی بیمار ایجاد می شود که به وی اجازه نفس کشیدن می دهد. اگر کل حنجره حذف شود، روش های زیادی برای بازگرداندن توانایی صحبت کردن وجود دارد. در این شرایط بهتر است بیمار به آسیب شناس مراجعه کند تا بتواند توانایی صحبت کردن بدون جعبه صدا یا حنجره را به دست آورد. 
•    جراحی برای برداشتن بخشی از گلو (pharyngectomy): سرطان های کوچکتر در گلو ممکن است نیازمند حذف بخش کوچکی از گلو از طریق جراحی باشند. بخش های حذف شده مجددا بازسازی می شوند تا فرد توانایی بلع غذا را داشته باشد. جراحی و حذف قسمت بیشتری از حلق معمولا شامل برداشتن حنجره نیز می شود. در این شرایط ممکن است پزشک توانایی بازسازی حلق را داشته باشد تا فرد بیمار بتواند به طور طبیعی غذا بخورد. 
•    جراحی و برداشتن غدد لنفاوی گردن (دیسکسیون گردن): اگر سرطان حنجره گسترش پیدا کرده باشد و در گردن عمیق شده باشد، پزشک توصیه خواهد کرد که از طریق جراحی همه یا تعدادی از گگره های لنفاوی را برداشته و وجود سلول های سرطانی را در آنها بررسی کنند. 
جراحی با خطر خونریزی و عفونت همراه است. عوارض دیگری نیز ممکن است رخ دهند، مانند مشکل در صحبت کردن و بلع غذا، که این مشکلات به روش جراحی انجام شده بستگی دارد. 
شیمی درمانی
برخی داروهای شیمی درمانی سلول های سرطانی را در مقابل پرتو درمانی حساس تر می سازند. اما ترکیب شیمی درمانی و پرتو درمانی عوارض هر دو درمان را افزایش خواهد داد. در مورد عوارض احتمالی هر روش درمانی با پزشک خود مشورت کنید و اینکه آیا استفاده از روش های درمانی ترکیبی مناشب است یا نه. 
دارو درمانی هدف دار
برخی داروها با بهره گیری از برخی نواقص، سوخت مناسب برای رشد سلول های سرطانی را قطع می کنند. داروی ستوکسی ماب (Erbitux) از این نوع داروها می باشد.این دارو عملکرد پروتئین را که در بسیاری از سلول های سالم یافت می شود، متوقف می کند، اما این پروتئین بیشتر در سلول های سرطانی موجود است. 
دیگر داروهای هدف دار نیز در حال بررسی و مطالعه هستند. این داروها را می توان در ترکیب با شیمی درمانی و یا پرتودرمانی استفاده کرد. 
توانبخشی پس از درمان  
روش های درمانی سرطان حنجره اغلب باعث بروز عوارضی می شوند که ممکن است برای به دست آوردن توانایی بلع، خوردن غذاهای جامد و صحبت کردن نیاز به مراجعه به متخصصان باشد. در طول دوره درمان و پس از درمان این سرطان، پزشک توصیه می کند که بیمار برای موارد زیر در جستجوی کمک باشد:
•    اگر فرد عمل تراکئوستومی (Tracheostomy) انجام داده باشد، مراقبت از جراحی باز در گلو (استوما) نیاز خواهد داشت. 
•    مشکل در خوردن غذا
•    مشکل در بلع
•    سفتی و درد در گردن
•    بروز مشکلات تکلم
پزشک در مورد عوارض بالقوه روش درمانی به بیمار توصیه هایی را انجام خواهد داد. 

ترک سیگار: سرطان حنجره رابطه مستقیمی با سیگار کشیدن دارد. لزوما همه افراد مبتلا به سرطان حنجره سیگاری نیستند، اما اگر شما سیگار می کشید بهتر است هم اکنون آن را ترک کنید، چرا که: 
•    سیگار کشیدن اثر درمان را کاهش می دهد. 
•    سیگار کشیدن بهبود یافتن پس از جراحی را سخت می سازد. 
•    سیگار کشیدن خطر ابتلا به یک سرطان دیگر را در آینده افزایش می دهد. 
ترک سیگار خیلی سخت است، به ویژه زمانی که فرد در یک موقعیت نگران کننده هم باشد، مانند تشخیص وجود نوعی سرطان در بدن وی. پزشک می تواند در مورد گزینه های موجود، مانند دارو، جایگزین کردن نیکوتین و غیره به بیمار کمک کند. 
ترک مشروبات الکلی
الکل، به ویژه اگر با سیگار کشیدن و جویدن تنباکو همراه باشد، خطر ابتلا به سرطان را به شدت افزایش می دهد. اگر از نوشیدنی های الکلی مصرف می کنید، بهتر است هم اکنون آن را متوقف کنید. این امر خطر ابتلا به نوع دیگری از سرطان را کاهش می دهد. به علاوه ترک الکل تحمل درمان سرطان حنجره را نیز افزایش می دهد. 

درمان جایگزینی برای سرطان حنجره وجود ندارد. با این حال، برخی روش های مکمل و جایگزین وجود دارند که به فرد کمک می کنند تا با عوارض جانبی مربوط به روش درمانی مقابله کند. در رابطه با این گزینه ها با پزشک مشورت کنید. 
برخی روش های جایگزین موثر عبارتند از: 
•    طب سوزنی
•    ماساژ درمانی
•    مدیتیشن 
•    تکنیک های تمدد اعصاب

هیچ روش قطعی برای پیشگیری از بروز سرطان حنجره وجود ندارد، اما برای کاهش خطر ابتلا به آن می توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
•    حذف سیگار از زندگی: اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید. اگر سیگاری نیستید، بهتر است هرگز شروع به سیگار کشیدن نکنید. ترک سیگار ممکن است سخت باشد، بنابراین بهتر است در این زمینه درخواست کمک کنید. پزشک می تواند در این زمینه کمک های زیادی به شما بکند. 
•    ترک مشروبات الکلی: بهتر است مشروبات الکلی را ترک کنید تا از عوارض مربوط به آنها نیز در امان باشید. 
•    انتخاب رژیم غذایی سرشار از میوه و سبزیجات: ویتامین ها و آنتی اکسیدان های موجود در میوه ها و سبزیجات خطر ابتلا به سرطان حنجره را کاهش می دهند. بهتر است میزان زیادی سبزی و میوه میل کنید. 
•    مراقبت از خود در مقابل HPV: تصور می شود که برخی سرطان های حنجره به خاطر ویروس HPV یا پاپیلوم انسانی، که از طریق آمیزش جنسی و تماس مستقیم پوست افراد منتقل می شود، بروز می کنند. با محدود کردن شرکای جنسی و استفاده از کاندوم در زمان برقراری رابطه جنسی خطر ابتلا به ویروس HPV را کاهش دهید. به هرحال واکسن HPV برای دختران، پسران و مردان و زنان جوان موجود می باشد. 

تشخیص سرطان می تواند برای فرد بیمار ناامید کننده باشد. سرطان حنجره بخشی از بدن را تحت تاثیر قرار می دهد که به شدت درگیر فعالیت های روزمره مانند تنفس، خوردن و صحبت کردن، می باشد. علاوه بر نگرانی در مورد چگونگی انجام این فعالیت های حیاتی، فرد در مورد روش های درمانی و میزان زنده بودن خود نیز نگران خواهد بود. برای کنترل احساسات بیمار و مقابله با ناامیدی ناشی از بیماری، به موارد زیر توجه کنید: 
•    کسب اطلاعات کافی در مورد سرطان حنجره و تصمیم گیری درست: برای ملاقات های بعدی سوالات خود را یادداشت کنید تا از پزشک بپرسید. به علاوه از پزشک بخواید منابع اطلاعاتی بیشتری در مورد سرطان به شما معرفی کند. شناخت کامل شرایط تصمیم گیری در مورد روش درمانی را آسانتر می سازد. 
•    صحبت کردن با یک دوست: در این شرایط بهتر است بیمار به دنبال منابع حمایتی باشد تا بتواند احساسات و عواطف خود را به راحتی بیان کند. مراجعه به مشاور یکی دیگر از مواردی است که توصیه می شود. پیوستن به گروه های حمایتی هم موثر خواهد بود. 
•    مراقبت از خود در طول درمان سرطان: در زمان انجام درمان فرد بیمار باید از خود به خوبی مراقبت کند. با هرگونه اضطراب مقابله کند، خواب و استراحت کافی داشته باشد، ورزش کند و زمانی را به تمدد اعصاب اختصاص دهد، مانند گوش دادن به موسیقی یا خواندن کتاب. 
•      پیگیری منظم تمام ملاقات ها: پزشک در طول دو سال ملاقات های را هر چند ماه یک بار برای بیمار تنظیم خواهد کرد. در این ملاقات ها معایناتی روی بیمار انجام می شود. این معاینات به پزشک اجازه می دهد تا وضعیت بهبود بیمار را بررسی کند. 
این ملاقات ها ممکن است بیمار را عصبی کند، زیرا به یاد تشخیص اولیه سرطان و دوران سخت بیماری می افتند. بنابراین طبیعی است که در زمان هر مراجعه بیمار کمی مضطرب باشد. بیمار می تواند قبل از مراجعه با انجام برخی فعالیت های آرام بخش ترس و اضطراب خود را کاهش دهد.