بی اختیاری ادرار (از دست دادن کنترل مثانه )

بی اختیاری ادرار - از دست دادن کنترل مثانه - مشکلی شایع و اغلب شرم آور است. شدت این بیماری به حدی است که با یک سرفه و یا عطسه نیاز فوری به ادرار کردن ایجاد می شود و این احساس به قدری ناگهانی و قوی است که گاهی به موقع نمی توان به توالت رسید و موجب نشت ادرار می شود.
چنانچه بی اختیاری ادرار فعالیت های روزانه را تحت تاثیر قرار می دهد، حتما باید به پزشک مراجعه کرد. در اکثر افراد، تغییر ساده در شیوه ی زندگی و یا درمان پزشکی می تواند بی اختیاری ادرار را تسکین دهد و یا متوقف کند.

برخی از افراد، نشت جزئی و موقت ادرار را تجربه می کنند. اما در برخی دیگر، لباس ها به طور کامل خیس می شوند.

انواع بی اختیاری ادرار عبارتند از:

• بی اختیاری استرسی / فشاری. نشت ادرار به دلیل فشار بر مثانه بر اثر سرفه، عطسه، خنده، ورزش و یا بلند کردن چیزی سنگین.
•    بی اختیاری فوریتی/نابهنگام. نیاز شدید و ناگهانی به ادرار کردن که به از دست دادن غیر ارادی ادرار منجر می شود. حتی در طول شب نیاز به ادرار کردن است. این نوع بی اختیاری گاهی با یک مورد ساده مانند عفونت، و یا موردی حادتر مانند اختلال عصبی یا دیابت ایجاد شود.
•     بی اختیاری سرریز شده. کامل تخلیه نشدن ادرار، باعث نیاز دایم و مکرر به ادرار کردن می شود. 
•     بی اختیاری عملکردی. اختلال جسمی یا روانی که مانع رسیدن به موقع به توالت می شود. برای مثال، فردی که دچار ورم شدید مفاصل است قادر به گشودن به موقع دکمه شلوار نیست.
•     بی اختیاری مخلوط. بیش از یک نوع بی اختیاری ادراری را در آن واحد تجربه کردن.

برای بسیاری از افراد، صحبت در مورد بی اختیاری ادرار با پزشک، ناراحت کننده و شرم آور است. اما، اگر بی اختیاری مکرر است و یا کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد باید به پزشک مراجعه کرد زیرا:

•     ممکن است زمینه ی بیماریی جدی تر باشد. 
•     فعالیت ها و تعاملات اجتماعی را محدود کند.
•     خطر سقوط سالمندان در توالت، به دلیل عجله در تخلیه ادرار، را افزایش دهد.

بی اختیاری ادرار یک بیماری نیست، بلکه یک نشانه است. عادات روزمره، بیماری های زمینه ای و یا مشکلات جسمی آن را ایجاد می کنند. یک معاینه کامل توسط پزشک، اسرار نهفته در پشت پرده ی بی اختیاری ادرار را آشکار می کند.
بی اختیاری ادرار موقت
برخی نوشیدنی های خاص، غذاها و داروها ادرار آور هستند؛ باعث تحریک مثانه و افزایش حجم ادرار می شوند :

•     الکل
•     کافئین
•     چای و قهوه بدون کافئین 
•     نوشیدنی های گازدار
•     شیرین کننده های مصنوعی
•     شربت ذرت
•     غذاهای سرشار از ادویه، شکر یا اسید و به ویژه مرکبات
•     داروها ی قلب و فشار خون ، آرام بخش ها، و شل کننده های عضلانی 
•     دوز بالا از ویتامین های بی (B ) و سی (C)

گاهی یک بیماری قابل درمان باعث بی اختیاری ادرار می شود مانند:

•     عفونت مجاری ادراری. عفونت باعث تحریک مثانه، میل شدید به ادرار کردن، و گاهی اوقات بی اختیاری می شود. دیگر علائم عفونت ادراری عبارتند از احساس سوزش هنگام ادرار و ادرار بدبو.
•     یبوست. راست روده در نزدیکی مثانه  قرار دارد که باعث می شود رشته های عصی مشترکی داشته باشند. مدفوع سخت و فشرده در راست روده باعث فشار و فعالیت بیش از اندازه ی این اعصاب شده، منجر به تکرر ادرار می شود.

بی اختیاری ادرار مداوم
بی اختیاری ادرار مداوم نیز ناشی از مشکلات و یا تغییرات جسمی است :

•     بارداری.تغییرات هورمونی و افزایش وزن رحم به بی اختیاری استرسی/فشاری استرس منجر می شود.
•     زایمان. عضلات مورد نیاز برای کنترل مثانه را تضعیف و به اعصاب مثانه و بافت های حمایتی آسیب می رساند که منجر به افتادگی کف لگن (پرولاپس) می شود. درپرولاپس، عضلات مثانه، رحم، مقعد یا روده کوچک تحت فشار قرار گرفته و به داخل واژن رانده می شوند. چنین افتادگی با بی اختیاری همراه است.
•     تغییرات سنی. با بالا رفتن سن عضله مثانه، ظرفیت مثانه جهت نگهداری ادرار کاهش می یابد.
•     یائسگی. پس از یائسگی استروژن کمتری در زنان تولید می شود. استروژن هورمونی است که پوشش داخلی مثانه و مجرای ادرار را سالم نگه می دارد. از بین رفتن این بافت ها، بی اختیاری را تشدید می کند.
•     هیسترکتومی (بیرون‌ آوردن‌ زهدان‌ یا رحم با جراحی‌). در زنان، مثانه و رحم توسط عضلات و رباط های یکسانی پشتیبانی و تقویت می شوند. هر عمل جراحی بر سیستم تناسلی زن، مانند برداشتن رحم، برعضلات حمایتی کف لگن تاثیر گذاشته به بی اختیاری منجر می شود.
•     بزرگ شدن پروستات. به خصوص در مردان مسن تر، بی اختیاری اغلب به دلیل بزرگ شدن غده پروستات، هیپرپلازی خوش خیم پروستات، است.
•     سرطان پروستات. در مردان، بی اختیاری استرسی/فشاری و یا بی اختیاری فوریتی/نابهنگام می تواند نتیجه ی سرطان پروستات درمان نشده باشد. اما در اغلب موارد، بی اختیاری در اثر عوارض جانبی درمان سرطان پروستات است.
•     انسداد. تومور در هر نقطه ایی از مجاری ادراری، باعث انسداد جریان طبیعی ادرار و بی اختیاری سریز شده می شود. سنگهای ادراری – توده ی سخت و سنگ مانند در مثانه - گاهی اوقات باعث نشت ادرار می شود.
•     اختلالات عصبی. اسکلروز چندگانه، بیماری پارکینسون، سکته مغزی، تومور مغزی و یا آسیب ستون فقرات در سیگنال های عصبی کنترل کننده ی مثانه تداخل ایجاد کرده باعث بی اختیاری ادرار می شوند.

عواملی تشدید کننده ی بی اختیاری ادرار عبارتند از:

•     جنسیت. زنان به دلیل بارداری، زایمان، یائسگی و آناتومی طبیعی بدن شان  بیشتر دچار بی اختیاری استرسی/فشاری می شوند. مردانی که دارای مشکلات غده پروستات هستند بیشتر دچار بی اختیاری سرریز شده و فوریتی/نابهنگام می شوند.
•     سن. با بالا رفتن سن، عضلات مثانه و مجرای ادرار قدرت خود را از دست می دهند. تغییرات سنی باعث کاهش ظرفیت مثانه و افزایش بی اختیاری ادرار می شوند.
•     اضافه وزن. اضافه وزن، مثانه و عضلات اطراف آن را ضعیف کرده باعث و نشت ادرار در هنگام عطسه یا سرفه می شود.
•     بیماری های دیگر. بیماری های عصبی و یا دیابت، خطر ابتلا به بی اختیاری را افزایش می دهند.

• مشکلات پوستی. رطوبت مداوم باعث جوش، عفونت های پوستی و زخم می شود.
•     عفونت های دستگاه ادراری. بی اختیاری، خطر ابتلا به عفونتهای سیستم ادراری را افزایش می دهد.
•     مشکلات فردی و اجتماعی. بی اختیاری ادرار بر روابط اجتماعی، کاری و شخصی تاثیر می گذارد.

در ابتدا، پزشک خانوادگی و یا یک پزشک عمومی معاینه کرده و سپس به متخصص اختلالات دستگاه ادراری (اورولوژیست) و یا اگر زن هستید به یک متخصص زنان دارای تخصص مثانه و اختلالات دستگاه ادراری (urogynecologist) ارجا می دهد.

سوالات شما از پزشک
پیش از مراجعه این اطلاعات را در برگه ایی بنویسید:

•     آگاهی از تمام مواردی که پیش از ملاقات با پزشک باید انجام داد، مانند محدود کردن رژیم غذایی
•     نوشتن علائم _ زمان ادرار کردن، فعالیت شبانه مثانه و زمان های بی اختیاری
•     هر نوع دارویی که در حال حاضر مصرف می کنید، حتی ویتامین یا مکمل گیاهی _ دوز و زمان مصرف
•     نوشتن اطلاعات پزشکی کلیدی، از جمله شرایط دیگر پزشکی که تجربه کرده ایید
•     اسم خویشاوند یا دوستی که شما را در زمان معاینه همراهی کند تا تمام موارد توضیح داده شده توسط پزشک را برای شما ثبت و ضبط کند. 
•     بهمراه بردن یک دفترچه یادداشت و یا دستگاه ضبط صدا، تا اطلاعات مهم جهت یادآوری  ضبط و نگهداری شود.
•     سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید.

سوالات را از مهم به کمتر مهم بچینید تا در صورت تمام شدن وقت ویزیت، اطلاعات مهم تر را به دست آورده باشید. سوالاتی مانند:

•     علت اصلی و ایجاد کننده ی این علائم چیست؟
•     چه آزمایشاتی باید انجام دهم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارند؟
•     دچار بی اختیاری ادرار موقت شده ام؟
•     درمان مناسب چیست؟
•     عوارض جانبی مورد انتظار چه هستند؟
•     جایگزین دیگری ( مانند داروی گیاهی ) برای داروهای تجویزی وجود دارد؟
•     با داشتن مشکل جسمانی دیگر، چگونه می توان هر دو را مدیریت و کنترل کرد؟

*** نترسید از پرسیدن سوال و گرفتن اطلاعات. هر سوالی که باعث نگرانی و یا درگیری ذهنیتان است را بدون لحظه ایی تامل بپرسید تا اطلاعات کافی به دست بیاورید.

سوالات پزشک از شما 

•     علایم از چه زمانی شروع شده اند؟
•     شدت علایم به چه میزان است؟
•     علایم موقتی و یا دایمی هستند؟
•     چه چیز ( دارو، مکمل، غذا ... ) باعث  بهبودی و یا بدتر شدن علائم می شود ؟
•     هر چند وقت یکبار نیاز به ادرار کردن دارید؟
•     چه زمانی دچار نشت ادرار می شوید؟
•     در تخلیه مثانه دچار مشکل هستید؟
•     در ادرار، خون مشاهده کرده ایید؟
•     سیگار می کشید؟
•     الکل و نوشابه های کافئین دار می نوشید؟
•     غذاهای ادویه دار، شیرین یا اسیدی می خورید؟

تعیین نوع بی اختیاری ادراری در انتخاب نوع درمان بسیار تاثیرگذار است.
در ابتدا، پزشک شرح حال کاملی از بیماری تهیه کرده و سپس معاینه فیزیکی انجام می دهد. برای تشخیص بیماری، از بیمار می خواهد تا این کار را انجام دهد : دهان را ببندد، با انگشتان دماغ را بفشارد تا هوا خارج نشود و سپس بازدم شدید انجام دهد.
پس از آن، پزشک توصیه خواهد کرد:

•     آزمایش ادرار. برای بررسی عفونت، خون و یا دیگر اختلالات 
•     ثبت و ضبط فعالیت مثانه. برای چند روز مقدار نوشیدن مایعات، زمان و مقدار ادرار کردن،داشتن احساس ناگهانی و فوری برای تخلیه ادرار، و تعداد بی اختیاری  یادداشت می شود.
•     اندازه گیری باقیمانده ادرار. از بیمار خواسته می شود تا در ظرف  خاص ادرار کرده تا میزان آن اندازه گیری شود. سپس پزشک، با استفاده از کاتتر و یا سونوگرافی، میزان ادرار مانده در مثانه را بررسی می کند. باقی ماندن ادرار به معنی انسداد در دستگاه ادراری شما و یا اختلال اعصاب و یا عضلات مثانه است.

آزمایشات تخصصی 
برای کسب اطلاعات بیشتر، آزمایشات زیر انجام می شود:

•     تست مثانه (تست اورودینامیک). پزشک و یا پرستار، یک کاتتر را وارد مجرای ادرار کرده و از این طریق مثانه را به آرامی با آب پر می کنند. در همین حال، دستگاه سنجش فشار، فشار داخل مثانه را اندازه گیری می کند. با این تست، قدرت مثانه، سلامت ماهیچه اسفنکتری مثانه، و نوع بی اختیاری تشخیص داده می شود.
•     پزشک، لوله ایی نازک مجهز به یک لنز کوچک را وارد مجرای ادرار می کند و از طریق آن مثانه را چک کرده، توده یا هر چیز غیر طبیعی را از بین می برد.
•     سیستوگرام. پزشک، کاتتری را وارد مجرای ادرار کرده و از طریق آن رنگ خاصی را به مثانه تزریق می کند. در هنگام ادرار و با خروج این مایع، با استفاده از اشعه ایکس تصاویری گرفته می شود تا مشکل  دستگاه ادراری تشخیص داده شود.
•     سونوگرافی لگن. از طریق آن دستگاه ادراری یا اندام تناسلی بررسی می شود.

با توجه به نوع ، شدت و عوامل زمینه ایی بی اختیاری،  درمان انتخاب می شود. گاهی، ترکیبی از گزینه های درمانی توصیه می شود. پزشک در ابتدا از درمانهای کم تهاجمی استفاده کرده و در صورت بی تاثیری از درمانهای تهاجمی استفاده خواهد کرد. 

استراتژیهای رفتاری

•     تمرین مثانه. شامل به تاخیر انداختن ادرار زمانی که احساس نیاز فوری به ادرار کردن دارید. در ابتدا، با 10 دقیقه شروع و به تدریج به هر 2 تا 3 ساعت می رسد.
•     دفع دو برابر. برای کمک به تخلیه کامل مثانه، و جلوگیری از بی اختیاری سریز شده است. از بیمار خواسته می شود تا چند دقیقه پس از ادرار صبر کند و سپس دوباره سعی کند مثانه را تخلیه کند.
•     برنامه ریزی زمان تخلیه. برنامه ایی برای رفتن به توالت تنظیم می شود - به عنوان مثال، هر دو تا چهار ساعت .
•     مدیریت مصرف مایعات و خوردن مواد غذایی. برای بدست آوردن کنترل مجدد مثانه. کاهش و یا توقف نوشیدن الکل و کافئین و یا خوردن غذاهای اسیدی. کاهش مصرف مایعات، کم کردن وزن و افزایش فعالیت بدنی نیز کمک کننده است.

تمرینات عضلات کف لگن
پزشک، انجام تمرینات  کیگل را برای تقویت عضلات کف لگن و اسفنکتر ادراری توصیه خواهد کرد. این تمرینات برای کنترل بی اختیاری استرسی/فشاری و گاهی بی اختیاری فوریتی/نابهنگام مفید است.
تصور کنید که جلوی ادرار را گرفته ایید، سپس :

• عضلات مورد استفاده برای جلوگیری از ادرار را سفت و منقبض کنید، 5 ثانیه نگه دارید، بعد 5 ثانیه استراحت بدهید. ( اگر  5 ثانیه زیاد است با 2 ثانیه شروع کنید).
• آنقدر تمرین کنید تا مدت انقباض به 10 ثانیه برسد.
• این تمرین را روزانه در 3 ست 10 تایی انجام دهید.

جهت درست انجام دادن تمرینات، بیمار به یک درمانگر فیزیکی ارجا داده و یا انجام تمرینات بیوفیدبک توصیه می شود.

تحریک الکتریکی
الکترودی به طور موقت در مقعد یا مهبل (واژن) قرار داده می شود تا عضلات کف لگن را تحریک و تقویت کند. تحریک الکتریکی ملایم برای بی اختیاری استرسی و بی اختیاری نابهنگام مفید است؛ اما به درمان های متعدد در طول چند ماه نیاز است.
درمان با دارو

•     آنتی کولینرژیک. این داروها برای مثانه بیش فعال و بی اختیاری فوریتی/نابهنگام مفید هستند. مثالها عبارتند از: 

1. اکسی بوتینین (Ditropan XL)
2. دتروزیتول (Detrol)
3. (darifenacin (Enablex
4. (Fesoterodine (Toviaz
5. سولیفناسین (Vesicare)
6. تروسپیوم (Sanctura)

•     میرا بگرون (Mirabegron (Myrbetriq) ).  مورد استفاده در درمان بی اختیاری فوریتی/نابهنگام. این دارو باعث شل شدن عضله مثانه و بالا رفتن ظرفیت مثانه می شود. بیمار می تواند در زمان تخلیه مقدار بیشتری ادرار دفع کند و مثانه را به طور کامل تخلیه کند.
•     آلفا بلاکرها. در مردان دچار بی اختیاری سرریز شده و یا فوریتی، این داروها عضلات گردن مثانه و فیبرهای عضلانی در پروستات را آرام کرده، تخلیه ادرار را راحت تر می کند. و آن را آسان تر به تخلیه مثانه. مثالها عبارتند از:

1. تامسولوسین (Flomax)
2. آلفازوسین (Uroxatral)
3. (silodosin (Rapaflo
4. ترازوسین (Hytrin) 
5. دوکسازوسین (Cardura)

•     استروژن موضعی. استفاده از دوز کم به فرم کرم واژینال، حلقه و یا پچ باعث جوان سازی و مقاوم شدن بافت مجرای خروجی مثانه و واژن می شود. ممکن است برخی علایم بی اختیاری را کاهش دهد.

تجهیزات پزشکی
دستگاه های طراحی شده برای درمان زنان دچار بی اختیاری عبارتند از:

•     درج مجرای ادرار، دستگاه کوچک تامپون مانند و یکبار مصرف که قبل از یک فعالیت خاص تحریک کننده ی بی اختیاری، مانند تنیس، درون مجرای خروجی مثانه قرار می گیرد. درج مانند یک سوراخ گیر، برای جلوگیری از نشت عمل می کند، و قبل از ادرار کردن در آورده می شود.
•     رحم بند (پساری)، یک حلقه سفت که تمام طول روز درون مهبل (واژن) قرار داده می شود. این دستگاه مثانه را که در نزدیکی مهبل (واژن) قرار دارد را سفت نگه می دارد تا از نشت ادرار جلوگیری کند. این دستگاه بسیار مفید است در بیمارانی که به دلیل افتادگی رحم و یا مثانه دچار بی اختیاری هستند.

درمان مداخله ای
عبارتند از:

•     تزریق مواد حجیم کننده. مواد مصنوعی به بافت اطراف مجرای ادرار تزریق می شود. این مواد باعث حجیم شدن مجرای خروجی مثانه و کاهش نشت ادرار می شود. این روش نسبت به درمان تهاجمی تر، مانند جراحی بی اختیاری استرسی که به طور منظم تکرار می شود، تاثیر کمتری دارد.
•     بوتولینوم نوع A (بوتاکس). تزریق بوتاکس به داخل عضله مثانه به افرادی کمک می کند که دچار مثانه بیش فعال هستند. زمانی تزریق بوتاکس انجام می شود که دیگر داروهای موجود در فاز اول درمان موثر نباشند. 
•     محرک های عصبی. دستگاهی شبیه یک ضربان ساز در زیر پوست قرار داده می شود که پالس های الکتریکی بدون درد به اعصاب کنترل کننده ی مثانه (اعصاب ساکرال) وارد می کند. چنانچه درمانهای دیگر موثر نباشند، تحریک اعصاب ساکرال می تواند بی اختیاری فوریتی را کنترل کند. دستگاه، ممکن است در زیر پوست باسن قرار گیرد تا به طور مستقیم به اعصاب ساکرال و یا ممکن است غیر مستقیم از طریق عصب مچ پا به اعصاب ساکرال متصل باشد.

جراحی
چنانچه درمانهای دیگر موثر نباشد از جراحی استفاده می شود:

•     روش زنجیر. نوارهایی از بافت بدن ، مواد مصنوعی و یا شبکه ی توری برای ایجاد یک زنجیر لگنی در اطراف مجرای ادرار و ماهیچه ی ضخیم که مثانه متصله به مجرای ادرار (گردن مثانه) استفاده می شود. زنجیر، مجرای خروجی مثانه را بسته نگه می دارد، به ویژه در هنگام عطسه یا سرفه کردن. این روش در درمان بی اختیاری استرسی مفید است.
•     سوسپانسیون گردن مثانه. این روش برای پشتیبانی مجرای ادرار و گردن مثانه (ماهیچه ایی ضخیم که مثانه را مجرای ادرار متصل می کند) طراحی شده است. در این روش یک برش شکمی، با بیهوشی عمومی یا بی حسی نخاعی، انجام می شود.
•     جراحی پرولاپس. در زنان مبتلا به بی اختیاری مختلط و پرولاپس لگنی، جراحی شامل ترکیبی از روش زنجیر و جراحی پرولاپس است.
•     اسفنکتر ادراری مصنوعی. در مردان، حلقه کوچک و پر مایع در گردن مثانه کاشته می شود تا زمان آمادگی برای ادرار کردن، اسفنکتر ادراری را بسته نگه دارد. در زمان ادرار کردن، سوپاپ کاشته شده در زیر پوست فشار داده می شود تا حلقه باز شده و ادرار جریان پیدا کند.  شما است که باعث جلوگیری از تورم و حلقه به اجازه می دهد تا ادرار از مثانه خود را به جریان فشار دهید. اسفنکتر ادرار مصنوعی، برای مردان دچار بی اختیاری به دلیل درمان سرطان پروستات و یا بزرگ شدن پروستات مفید است. 

پد جاذب و کاتتر
در صورت موثر نبودن درمان های پزشکی، می توان از محصولات کمکی استفاده کرد :

•     پد و لباس های زیر جاذب. هیچ محصولی بهتر از لباسهای زیر جاذب نیست که می توان به راحتی در زیر لباسهای معمول پوشید. مردانی که دچار نشت هستند می توانند از پوشش جاذب کوچکی استفاده کنند که در سر آلت تناسلی قرار می گیرد و با پوشیدن لباسهای زیر چسبان محکم در جای خود باقی بماند.
•     کاتتر. پزشک به بیماران مبتلا به بی اختیاری که نمی توانند کامل مثانه خود را تخلیه کنند، آموزش می دهد تا با استفاده از یک لوله  نرم (کاتتر) مجرای ادرار را چند بار در روز تخلیه کند. روش تمیز کردن این کاتر و استفاده مجدد آن نیز آموزش داده می شود.

نشت ادرار، نیاز به مراقبت بیشتری دارد تا از تحریک پوست جلوگیری شود :

•     از یک لیف حمام تمیز استفاده شود
•     اجازه دهید تا پوست خود به خود خشک شود 
•     اجتناب از شستن مکرر و انجام  دوش واژینال. زیرا عوامل دفاعی طبیعی در برابر عفونت مثانه را از بین می برد.
•     استفاده از یک کرم مرطوب کننده، مانند وازلین و یا کره کاکائو، برای محافظت از پوست در مقابل ادرار.

در بی اختیاری فوریتی/نابهنگام و یا بی اختیاری شبانه، ادرار کردن را می توان راحت تر کرد:

•     از سر راه برداشتن فرش و یا مبلمانی که مانع رسیدن به موقع به توالت است.
•     استفاده از شبتاب برای روشن کردن مسیر و کاهش خطر سقوط.

در بی اختیاری عملکردی :

•     داشتن یک لگن در اتاق خواب 
•     نصب توالت فرنگی 
•     بزرگتر کردن چهارچوب و در حمام

هیچ درمان طبی جایگزین برای بی اختیاری ادرار وجود ندارد. تحقیقات اولیه نشان دادند که طب سوزنی می تواند برای مدتی کوتاه از علایم بکاهد، اما این مورد به تحقیقات بیشتر نیاز دارد.

بی اختیاری ادرار، همیشه قابل پیشگیری نیست. با این حال، برای کمک به کاهش خطر ابتلا :

•     داشتن وزن ایده آل
•     انجام تمرینات کف لگن، به ویژه در دوران بارداری
•     اجتناب از خوردن محرک های مثانه، مانند کافئین و غذاهای اسیدی
•     خوردن فیبر به مقدار زیاد، که از یبوست ( یکی از دلایل بی اختیاری ادرار) جلوگیری می کند

چنانچه بی اختیاری ادرار باعث خجالت بیمار است، باید همه جا پد جاذب و لباس اضافی به همراه داشته باشد و بهتر است زیاد بیرون از منزل وقت نگذراند.
درمان های موثری برای بی اختیاری ادرار وجود دارند که با مشورت با پزشک می توان بهترین گزینه را انتخاب کرد. در نتیجه، فعالیت های اجتماعی از سر گرفته می شود و اعتماد به نفس بالا می رود.
پیشگیری