فلج تارهای صوتی

فلج تارهای صوتی هنگامی رخ میدهد که عصب تکانه هایی را به حنجره وارد میکند و منجربه بروز اختلال میشود. نتیجه این امر، فلج عضلات تارهای صوتی میگردد. 

فلج تارهای صوتی بر توانایی گفتاری و حتی تنفس تاثیر میگذارد و این موضوع به دلیل آنست که تارهای صوتی که گاهی اوقات پرده های صوتی نیز نامیده میشوند، عملی بیش از تولید صدا انجام میدهند. این تارها همچنین با جلوگیری از ورود غذا، نوشیدنی و حتی بزاق وارد شده از سوی نای که منجربه خفگی میشود، از راه هوایی محافظت میکنند.

علل مختلفی از جمله آسیب های عصبی حین عمل جراحی، عفونت های ویروسی و سرطان های خاص منجربه بروز فلج تارهای صوتی میگردند. درمان فلج تارهای صوتی معمولا شامل جراحی میشود. گاهی نیز صوت درمانی میتواند گزینه درمان باشد.

تارهای صوتی، دو نوار انعطاف پذیر از بافت عضلانی هستند که در قسمت ورودی نای قرار دارند. هنگامیکه شما صحبت میکنید، این دو نوار بهم نزدیک شده و جهت تولید صدا به ارتعاش در می آیند. در باقی اوقات، تارهای صوتی در حالت باز و شل قرار دارند؛ بطوریکه میتوانید نفس بکشید.

در اغلب موارد فلج تارهای صوتی، تنها یکی از تارها از کار می افتد. چنانچه هر دو تار از کار بیافتند، با مشکلات صوتی و همچنین تنفسی و بلع مواجه خواهید شد.

علائم و نشانه های فلج تارهای صوتی عبارتند از:

• صدای هوا
• خشن شدن صدا
• از دست دادن زیر و بمی صدا
• خفگی یا سرفه حین خوردن، آشامیدن یا قورت دادن بزاق
• نیاز به تنفس مکرر حین صحبت کردن
• عدم توانایی بلند صحبت کردن
• حالت تهوع
• سرفه های بیهوده
• صاف کردن مکرر گلو
   

چنانچه متوجه هرگونه تغییرات یا ناراحتی های غیر قابل توضیح شدید، به پزشک مراجعه نمایید.

در فلج تارهای صوتی، تکانه های عصبی حنجره مختل شده و در نتیجه، فلج تارهای صوتی اتفاق می افتد. در اغلب موارد، پزشکان علت این عارضه را نمیدانند. علل شناخته شده فلج تارهای صوتی عبارتند از:

• آسیب تارهای صوتی حین عمل جراحی. جراحی در نزدیکی گردن یا قسمت فوقانی قفسه سینه میتواند منجربه وارد آمدن آسیب به حنجره شود. جراحی هایی که خطر آسیب زیادی دارند شامل جراحی غدد تیروئید یا پاراتیروئید، مری، گردن و قفسه سینه میباشند.
• آسیب گردن یا قفسه سینه. ترومای گردن یا قفسه سینه میتواند به اعصابی که در خدمت تارهای صوتی یا حنجره هستند، آسیب وارد سازد.
• سکته مغزی. سکته مغزی، جریان خون در مغز را قطع میکند و منجربه وارد آمدن آسیب به بخشی از مغز میشود که مسئول ارسال پیام به حنجره است.
• تومورها. تومورها، چه سرطانی و چه غیر سرطانی، میتوانند اطراف و یا داخل عضلات، غضروف ها یا اعصاب کنترل کننده عملکرد حنجره رشد کنند و منجربه فلج تارهای صوتی شوند.
• عفونت های ویروسی. برخی از عفونت های ویروسی مانند بیماری لایم، اپشتین بار و تبخال میتوانند منجربه التهاب و آسیب مستقیم به اعصاب حنجره شوند.
• بیماری های عصبی. در صورت ابتلا به بیماری های عصبی خاص، مانند اسکلروز متعدد (ام اس) یا بیماری پارکینسون، ممکن است فرد به فلج تارهای صوتی نیز دچار شود.
   

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به فلج تارهای صوتی را افزایش دهد، عبارتند از:

• عمل جراحی گلو یا قفسه سینه. افرادیکه نیاز به انجام عمل جراحی روی غده تیروئید، گلو یا قسمت فوقانی قفسه سینه دارند، در معرض خطر آسیب عصبی به تارهای صوتی هستند. گاهی اوقات لوله های تنفسی مورد استفاده در جراحی منجربه وارد آمدن آسیب به اعصاب تارهای صوتی میگردد.
• ابتلا به یک بیماری عصبی. افراد مبتلا به بیماری های عصبی مانند بیماری پارکینسون یا ام اس، بیشتر در معرض ابتلا به ضعف یا فلج تارهای صوتی قرار دارند.
   

مشکلات تنفسی ناشی از فلج تارهای صوتی یا آنقدر خفیف است که تنها با یک خشونت صدا همراه است، یا آنقدر جدی است که ممکن است جان فرد را به خطر بیاندازد.

از آنجاییکه فلج تارهای صوتی سبب کامل باز ماندن یا بسته شدن راه هوایی میگردد، پیامدهایی چون خفگی یا در واقع استنشاق (نفس کشیدن) مواد غذایی و مایعات وجود دارد. این امر منجربه بروز پنومونی بسیار شدید میگردد و به مراقبت های فوری پزشکی نیاز دارد.
 

احتمالا در ابتدا به پزشک خود مراجعه میکنید. در صورتیکه هر دو تار صوتی تان آسیب دیده باشد، به اورژانس بیمارستان مراجعه کنید.

پس از ارزیابی اولیه، احتمالا پزشک شما را به یک متخصص اختلالات گوش و حلق و بینی ارجاع میدهد. همچنین ممکن است جهت ارزیابی صدا و درمان به یک آسیب شناس گفتار و زبان نیز ارجاع داده شوید.

بهتر است از قبل خود را برای ملاقات با پزشک آماده سازید. در اینجا اطلاعاتی برای کمک به آمادگی جلسه ملاقات با پزشک آمده است.

آنچه می توان انجام داد

• هرگونه نشانه ای را که تجربه میکنید یادداشت کنید، حتی مواردیکه به نظر غیر مرتبط هستند.
• لیستی از اطلاعات کلیدی شخصی مثل استرس های اخیر زندگی، بیماری ها و تغییرات زندگی تهیه نمایید.
• لیستی از داروها، ویتامین ها و مکمل های مصرفی خود تهیه نمایید.
• یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود را جهت یادآوری مطالب با خود به مطب پزشک ببرید.
• لیستی از سؤالاتی را که می خواهید از پزشک بپرسید را تهیه نمایید تا به شما در تنظیم وقت کمک کند.

برخی سوالاتی که میتوانید در زمینه فلج تارهای صوتی از پزشکتان بپرسید، عبارتند از:

• مهمترین علت علائم من چیست؟
• چه تست هایی باید انجام دهم؟
• این شرایط موقتی است یا دائمی؟
• چه درمان هایی وجود دارد؟ شما کدامیک را پیشنهاد می کنید؟
• هر یک از درمان ها چه عوارضی دارند؟
• آیا طب جایگزینی وجود دارد؟
• آیا بعد از این، محدودیت هایی برایم وجود دارد؟ چه مدت؟
• آیا بعد از این قادر به صحبت کردن یا آواز خواندن هستم؟
• آیا بروشور یا برگه پرینت شده دیگری هست که برای مطالعه با خود ببرم؟ کدام وب سایت ها را پیشنهاد می کنید؟

انتظارات شما از پزشک
احتمالاً پزشک سؤالاتی از این قبیل را از شما خواهد پرسید:

• چه زمانی برای اولین بار متوجه بروز این علائم شدید؟
• آیا همزمان اتفاق خاصی افتاده است که سبب توسعه علائمتان شود؟
• آیا درمان خاصی انجام داده اید؟
• آیا علائمتان مستمر است یا تنها گاهی بروز میابند؟
• آیا این مشکل بر کیفیت زندگی شما اثر گذاشته است؟
• آیا چیزی علائمتان را بهتر میکند؟
• آیا چیزی علائمتان را بدتر میکند؟
• آیا به بیماری دیگری مبتلا هستید؟
   

پزشک در خصوص علائم و شیوه زندگیتان سوالاتی خواهد پرسید، سپس به صدای شما گوش میدهد. برای ارزیابی بیشتر ممکن است به انجام آزمایشات زیر لازم باشد:

• لارنگوسکوپی
• الکترومیوگرافی حنجره
• اسکن و آزمایش خون
   

درمان فلج تارهای صوتی بسته به علت، شدت و زمان شروع علائم متفاوت است. درمان ممکن است شامل صوت درمانی، تزریق بالک، عمل جراحی یا ترکیبی از چند درمان باشد.

در برخی موارد، ممکن است بدون نیاز به درمان خاصی، این وضعیت بهبود یابد. به همین دلیل، پزشکان انجام عمل جراحی فلج تارهای صوتی را برای حداقل یکسال به تعویق می اندازند.

با این حال، درمان جراحی به همراه تزریق بالک حاوی مواد کلاژن مانند، اغلب ظرف مدت سه ماه نخست از دست دادن صدا انجام میشود.
در مدت زمان انتظار برای عمل جراحی، ممکن است پزشک جهت کمک به بکارگیری صحیح صدایتان، صوت درمانی را نیز توصیه کند.

صوت درمانی

جلسات صوت درمانی شامل تمرین ها و سایر فعالیت ها جهت تقویت تارهای صوتی، بهبود کنترل تنفس حین صحبت کردن، پیشگیری از تنش های غیرطبیعی در عضلات اطراف تارهای صوتی فلج شده و محافظت از راه هوایی حین بلع میباشد. گاهی اوقات ممکن است صوت درمانی تنهای درمان مورد نیاز باشد و به تزریق بالک یا تغییر موقعیت نیازی نباشد.

جراحی

چنانچه علائم فلج تارهای صوتی، خودبخود بهبود نیابد، جهت بهبود توانایی گفتاری و بلع به درمان های جراحی نیاز است. 
گزینه های جراحی عبارتند از:

• تزریق بالک
• ایمپلنت های سازه ای
• تغییر موقعیت تارهای صوتی
• جایگزینی عصب آسیب دیده
• تراکیاتومی (باز کردن نای)

درمان های درحال ظهور

پیوند تارهای صوتی به یک منبع جایگزین تحریک الکتریکی میتواند تارهای صوتی باز یا بسته شده را به حالت اولیه خود بازگرداند. تحقیقات در این زمینه ادامه دارد.
 

فلج تارهای صوتی میتواند خسته کننده و گاهی اوقات ناتوان کننده باشد. بویژه به این دلیل که صدا بر توانایی برقراری ارتباط تاثیر میگذارد. یک متخصص گفتار درمانی میتواند در توسعه مهارت های لازم جهت برقراری ارتباط به شما کمک کند.

حتی در صورتیکه صدای اولیه خود را باز نیافتید، صوت درمانی میتواند برای جبران این مشکل به شما کمک کند. علاوه بر این، یک آسیب شناس گفتار و زبان میتواند بدون آسیب های بیشتر به مکانیزم صوتی، روش های کارآمد استفاده از صدا را به شما بیاموزد.