تومور ویلمز

تومور ویلمز نوعی سرطان نادرکلیه است که بیشتردرکودکان دیده می شود.  این بیماری بنام نوروبلاستوما نیزشناخته می شود.  تومورویلمزشایعترین سرطان کلیه درکودکان است.
 

این سرطان اغلب درکودکان 3 تا 4 ساله دیده می شود و درسنین بالای 5 سالگی کمترشایع است.
 

تومور ویلمز معمولاً فقط در یکی از کلیه رخ می دهد،  اما گاهی نیز بطورهمزمان درهردو کلیه دیده می شود.
 

تشخیص به موقع  تومور ویلمز درکودکان مبتلا به این بیماری به پیشرفت روند بهبودی کمک می کند.  بیشتر کودکان مبتلا به تومور ویلمز درمان می شوند.

تومورویلمزگاهی هیچگونه علائم و نشانه ای ندارد.  کودکان مبتلا به این نوع سرطان بنظرسالم می رسند و یا نشانه های زیررا تجربه می کنند:
•    تورم شکم
•    توده شکمی قابل احساس
•    درد شکم
•    تب
•    وجود خون در ادرار
 

درصورت داشتن هرگونه نشانه یا علامت به پزشک مراجعه کنید.  علائم تومورویلمزبیشتربه دلیل بیماریهای دیگرایجاد می شود.
 

 
علل بروزتومورویلمزهنوزمشخص نیست.  بطورکلی سرطان هنگامی بروزمی کند که درDNA سلولها اشتباهی رخ می دهد و درنتیجه سلولها شروع به رشد و تقسیم غیرقابل کنترل می کنند و ازبین نمی روند.  این سلولهای اضافی یک تومور را تشکیل می دهند.  درتومور ویلمز،  این روند برای سلول های کلیه اتفاق می افتد. 
 

دربعضی ازموارد بندرت این مشکل ازوالدین به فرزندان منتقل می شود.  اما بیشترمواقع هیچگونه ارتباطی میان ابتلای فرزندان به این سرطان و مشکلات والدین وجود ندارد. 
 

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به تومور ویلمز افزایش عبارتند از:
 

•    سیاه پوست بودن   کودکان سیاه پوست نسبت به کودکان سایر نژاد ها اندکی بیشتر درمعرض خطر ابتلا به تومور ویلمز هستند.  به نظر می رسد کودکان  نژاد آسیایی نسبت به کودکان سایر نژادها در معرض خطر پایین تری قراردارند 
 

•    سابقه خانوادگی داشتن تومور ویلمز  اگر کسی در خانواده شما   به بیماری تومور ویلمزمبتلا بوده،   فرزند شما بیشتردرمعرض خطر ابتلا به این بیماری قراردارد.
تومور ویلمز بیشتر در کودکان مبتلا به اختلالات خاص مادرزادی زیراتفاق می افتد:
 

•    انیریدیا   در این بیماری تنها بخشی ازعنبیه - بخش رنگی چشم - فرم می گیرد.
 

•    همی هایپرتروفی  دراین بیماری یک طرف  بدن به طرز محسوسی بزرگتر از طرف دیگر است.
 

•    بیضه نزول نکرده  یک یا هر دو بیضه وارد کیسه بیضه نشده اند.
 

•    هیپوسپادیاس   مجرای ادراری بجای قرارداشتن درنوک آلت تناسلی در قسمت زیر آن قرارگرفته است.
تومور ویلمز می تواند به عنوان بخشی از سندرم های نادرزیراتفاق بیفتد:
 

•    سندرم   واگر   این سندرم شامل تومور ویلمز،  فقدان عنبیه،  اختلالات تناسلی و دستگاه ادراری، و عقب ماندگی ذهنی می باشد.
 

•    سندرم دنیس دراش   این سندرم شامل تومور ویلمز، بیماری های کلیوی وهمچنین نوعی بیماری است  که در آن  فرزند پسر دارای  بیضه اما با ویژگی های زنانه  متولد می شود.  
 

•    سندرم  بک ویت واید من  علائم این سندرم عبارتند از بیرون زدگی اندام های شکمی ازناف،  زبان بزرگ  و اندام های داخلی بزرگ 

دراین مورد با پزشک معالج خود مشورت کنید.

 به احتمال زیاد دروهله اول شما به پزشک خانوادگی خود مراجعه خواهید کرد  سپس او شما را به متخصص اطفال و درصورتیکه متخصص اطفال تشخیص تومورویلمزرا بدهد،  شما را نزد متخصص انکولوژیست و یا اورولوژیست می فرستد.
 

آنچه شما می توانید انجام دهید  
 قبل ازرفتن نزد پزشک لیستی بنویسید و به سؤالات زیرپاسخ دهید:
•    نشانه های بیماری
•    سابقه پزشکی
•    سابقه پزشکی افراد خانواده
•    داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید
•    سؤالاتی که ازپزشک دارید.

بعضی از سؤالاتی که برای تومور ویلمزلازم است عبارتند از:
•    علائم احتمالی  بیماری کودک من چیست ؟
•    چه آزمایشاتی باید انجام شود؟
•    چه درمان هایی وجود دارد و شما چه درمانی را پیشنهاد می کنید؟
•    چه عوارض جانبی ازاین درمان انتظارمی رود؟
•    سرطان درچه مرحله ای است؟
•    آیا درطول درمان رعایت رژیم غذایی خاصی لازم است؟
•    دراینگونه مواقع برای کودکانی که به بیماری دیگری هم مبتلا هستند،  چه باید کرد؟
•    برای دست یافتن به اطلاعات بیشتربه چه سایت یا بروشورهایی می توانم مراجعه کنم؟ 

چه انتظاری ازپزشک دارید
ممکن است پزشک چنین سؤالاتی ازشما بپرسد:
•     اولین بار چه زمانی متوجه علائم بیماری در فرزند خود شدید؟
•    آیا سابقه سرطان، از جمله سرطان دوران کودکی، در خانواده داشته اید؟
•    آیا فرزند شما هر گونه سابقه خانوادگی از نقائص هنگام تولد، به ویژه نقص اندام تناسلی و یا دستگاه ادراری دارد؟
 

برای تشخیص تومورویلمز پزشک نکات زیررا درنظرمی گیرد:
•    معاینه فیزیکی
•    آزمایش خون و ادرار
•    تصویربرداری شامل  (MRI)و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی،  سونوگرافی و توموگرافی کامپیوتری
•    جراحی ابتداتوموربرداشته می شود و سپس مقداری ازبافت برداشته شه برای تعیین سرطانی بودن و نوع سرطان به آزمایشگاه ارسال می شود.   عمل جراحی ممکن است سرطان تومورویلمزرا درمان کند.
 

مرحله بندی
هنگامی که پزشک سرطان تومورویلمزرا تشخیص بدهد،  بیماررا برای تعیین مرحله تحت آزمایش قرارمی دهد.  این مراحل شامل رادیوگرافی قفسه سینه،  سی تی اسکن و اسکن استخوان می باشد تا سرایت بیماری به خارج ارکلیه ها مشخص شود.
 

مرحله بیماری به تعیین گزینه های درمان کمک می کند.  این مراحل عبارتند از:
•    مرحله اول :  سرطان  در یک کلیه   است و   می توان به طور کامل کلیه را با عمل جراحی برداشت.
•    مرحله دوم:  سرطان به بافت ها ی نزدیک کلیه  ، مانند چربی یا رگ های خونی گسترش یافته است، اما هنوز هم می توان آنها را با عمل جراحی برداشت.
•    مرحله سوم: سرطان   از   کلیه به غدد لنفاوی مجاور و یا بافت های دیگر درون شکم گسترش یافته است، و ممکن است به طور کامل با عمل جراحی برداشته شود.
•    مرحله چهارم:  سرطان به اندامهای دورتر مانند ریه ها، کبد، استخوان یا مغز سرایت کرده است.
•    مرحله  پنجم: سلولهای سرطانی  هر دو کلیه را درگیرکرده است
 

درمان تومور ویلمز معمولا شامل جراحی و شیمی درمانی است.  اما درمان مراحل مختلف سرطان متفاوت است.  از آنجا که این نوع سرطان نادر است،   ممکن است پزشک توصیه  کند که  به دنبال درمان در مرکزتخصصی سرطان کودکان باشید که  تجربه درمان این نوع سرطان را دارا است.

جراحی برای برداشتن تمام یا بخشی از یک کلیه
درمان تومور ویلمز معمولا با جراحی و برداشتن تمام یا بخشی از یک کلیه (نفرکتومی)انجام می شود. سپس برای تایید تشخیص، از بافت برداشته شده نمونه ای برای تعیین سرطانی بودن به آزمایشگاه فرستاده می شود.    
 

جراحی تومور ویلمز ممکن است شامل موارد زیرباشد :
•    برداشتن قسمتی از کلیه   نفرکتومی جزئی شامل برداشتن تومور و بخشی از بافت کلیه  اطراف آن است.  نفرکتومی جزئی  برای سرطان اولیه   است و یا اگر   تنها یک   کلیه مبتلا شده باشد.
 

•    برداشتن کلیه آسیب دیده و بافت های اطراف   در رادیکال نفرکتومی، پزشکان اقدام به برداشتن کلیه و بافت های اطراف آن از جمله حالب و غده آدرنال می کنند. غدد لنفاوی نیز ممکن است برداشته شود.  کلیه دیگر می تواند ظرفیت خود را برای تسویه خون افزایش دهد.   
 

•    برداشتن تمام یا بخشی از هر دو کلیه  اگر سرطان هر دو کلیه را تحت تاثیر قرارداده باشد،  جراح   ابتلا  تلاش می کند بافت سرطانی را تا حد امکان از هر دو کلیه بردارد.  

در موارد نادرممکن است هردو کلیه برداشته شوند و درنتیجه  بیمار  پس ازآن نیازمند انجام دیالیز کلیه است.  

پیوند کلیه گزینه ای است که درصورت انجام شدن دیگرنیازی به  دیالیز نیست.
 

شیمی درمانی
شیمی درمانی با استفاده از داروهای قوی برای کشتن سلولهای سرطانی در سراسر بدن انجام می شود.  

شیمی درمانی معمولا شامل ترکیبی دارویی است که با هم برای کشتن سلول های سرطان کار می کنند.  شیمی درمانی ممکن است  از طریق تزریق وریدی انجام شود  یا خوردن قرص باشد.
 

عوارض جانبی شایع شمی درمانی شامل موارد زیرمی باشد:
•    تهوع  
•    استفراغ  
•    از دست دادن اشتها  
•    ریزش مو  
•    عفونتهای مکرر 
 

ازپزشک سؤال کنید که چه عوارض جانبی ممکن است هنگام درمان رخ دهد، و آیا عوارض طولانی  مدت وجود دارد؟
ممکن است قبل ازعمل جراحی ازشیمی درمانی بمنظور کوچک شدن تومور و یا ازبین بردن آن استفاده شود.  

شیمی درمانی ممکن است بعد ازعمل جراحی برای کشتن سلولهای سرطانی   باقیمانده دربدن مورد استفاده قراربگیرد.  

شیمی درمانی همچنین ممکن است گزینه ای برای کودکانی باشد که سرطان بیش از حد پیشرفته دارند که باید به طور کامل با عمل جراحی برداشته شود.

برای کودکان مبتلا به سرطان  هر دو کلیه، شیمی درمانی قبل از عمل تجویز می شود.  دراین شرایط بیشتر احتمال دارد که جراحان بتوانند حداقل یک کلیه را به منظور حفظ عملکرد آن نجات دهند.   
 

پرتو درمانی
پرتو درمانی شامل استفاده از پرتوهای با انرژی بالا، مانند اشعه ایکس، برای کشتن سلول های سرطان است.
 

در طول پرتودرمانی، بیمار بر روی یک تخت قرارمی گیرد و یک دستگاه بزرگ در اطراف کودک حرکت می کند که  هدف دقیق آن تابش پرتوهای انرژی به بافتهای  سرطانی است.

عوارض جانبی احتمالی شامل تهوع،  اسهال،  خستگی و سوزش پوست شبیه به آفتاب سوختگی می باشد.
 

پرتو درمانی ممکن است بعد از عمل جراحی برای کشتن سلولهای سرطانی که در این عمل ازبین نرفته اند مورد استفاده قراربگیرد.

پرتو درمانی همچنین گزینه ای  برای کنترل سرطان است که به قسمتهای  دیگری از بدن سرایت نکند.   
 

آزمایش های بالینی
آزمایش های بالینی آخرین احتمال درمان سرطان است، اما درمان را تضمین نمی کند.
 

دراین مورد با پزشک معالج خود مشورت کنید.

دراین مورد با پزشک معالج خود مشورت کنید.

این بیماری قابل پیشگیری نیست. اگرکودکتان علائم این بیماری را دارد انجام سونوگرافی دوره ای برای بررسی اختلالات کلیوی لازم است.  

این غربالگری به پیشگیری ازسرطان کمکی نمی کند اما تشخیص بیماری درمراحل اولیه به درمان موقیت آمیزکمک می کند.
 

نکاتی برای همراهی و حمایت ازبیماردرطول درمان:
•    آوردن اسباب بازی و یا کتاب های مورد علاقه کودک هنگام مراجعه به مطب و یا کلینک برای سرگرم نگه داشتن فرزند خود در حالی که منتظر نوبتتان هستید.
 

•    ماندن درکنارکودک  در طول آزمایش یا درمان، در صورت امکانکنارکودک بمانید و کارهایی را که باید انجام شود برایش توضیح دهید. 
 

•    اختصاص زمانی برای بازی     بیمارستان های بزرگ معمولا یک اتاق بازی برای کودکان تحت درمان دارند.  اغلب کارکنان اتاق بخشی از تیم درمان هستند.  اگر فرزند شما باید در اتاق خود بماند،  یک درمانگر تفریحی و یا پرستار کودک می تواند کنار تخت او بماند.
 

•    کودک خود را مانیتور کنید ، سطح انرژی کودک در خارج از بیمارستان را تحت نظرداشته باشید.  اورا به مشارکت در فعالیت های منظم را تشویق کنید.  

زمانی که کودک خسته به نظر می رسد، به خصوص پس از شیمی درمانی یا پرتودرمانی مطمئن شوید که استراحت کافی دارد.
 

•    ثبت وضعیت کودک  در خانه    ثبت درجه حرارت بدن،  سطح انرژی، خواب  ، داروها و هر گونه عوارض جانبی بمنظوردرمیان گذاشتن اطلاعات با پزشک.
 

•    برنامه ریزی رژیم غذایی طبیعی  پختن غذاهای مورد علاقه کودک زیرا هنگام  تحت شیمی درمانی، کودک اشتهای خود را ازدست می دهد.  مصرف مایعات را افزایش دهید.   
 

•    رعایت بهداشت دهان و دندان   شستشوی دهان برای زخم های دهانی مؤثراست. ازوازلین برای  ترک خوردگی لبها استفاده کتید.  قبل از شروع درمان مراقبت ازدندانها لازم است 
 

•    مشورت با پزشک قبل ازواکسیناسیون، چون درمان سرطان برروی سیستم ایمنی بدن تاثیر می گذارد.
 

•    صحبت با کودکان دیگر خود درمورد بیماری   به آنها   در مورد تغییرات   خواهر یا برادر خود مانند ریزش مو و اضعیف شدن او صحبت کنید.
 

•    نحوه حمایت ازبیماررا یاد بگیرید  ازکارکنان بیمارستان توصیه های عملی برای حمایت ازفرزند بیمارتان بگیرید.