انگشت ماشه ای

انگشت ماشه ای وضعیتی است که در آن انگشت در حالت خمیده گیر می کند. انگشت ممکن است یک لحظه خم یا راست شود- مانند کشیدن و رها کردن ماشه اسلحه. 
انگشت ماشه ای همچنین به عنوان هم کشیدگی تنوسینوویت شناخته می شود. زمانی اتفاق می افتد که التهاب فضای داخل جلد اطراف تاندون انگشت آسیب دیده را باریک می کند. چنانچه انگشت ماشه ای شدید باشد، انگشت ممکن است در وضعیت خمیده قفل شود.
افرادی که شغل یا عاداتشان شامل چنک انداختن می شود در خطر بیشتری برای ابتلا به انگشت ماشه ای قرار دارند. این وضعیت همچنین در میان زنان و هرکسی که دیابت دارد شایع است. درمان انگشت ماشه ای بسته به شدتش گسترده است.
 

علائم ونشانه های انگشت ماشه ای ممکن است از حالت معتدل به شدید پیشرفت کنند و عبارتند از:
•    خشکی انگشت، به خصوص در صبح
•    احساس تق تق ریز در هنگام تکان دادن انگشت
•    برآمدگی یا تردی در کف دست در قسمت پایه ی انگشت آسیب دیده
•    گیر کردن یا قفل شدن انگشت در وضعیت خمیده، که ناگهان صاف می شود
•    قفل شدن انگشت در وضعیت خمیده به صورتی که فرد نمی تواند آن را صاف کند
انگشت ماشه ای می تواند در هریک از انگشتان اتفاق بیفتد. ممکن است در یک زمان بیش از یک انگشت درگیر وضعیت شوند یا از هر دو دست. ماشه ای شدن انگشت بیشتر در هنگام صبح زمانی که فرد چیزی را به سختی می گیرد یا تلاش می کند انگشتش را صاف کند حس می شود.
 

چنانچه مفصل انگشت داغ و ملتهب است سریعا رسیدگی پزشکی نمایید، چرا که این ممکن است نشانه های عفونت باشد.
اگر در مفصل انگشت احساس خشکی، قفل شدن، بی حسی یا درد دارید یا نمی توانید انگشت را م یا صاف کنید به پزشک مراجعه نمایید.
 

تاندون ها ریسمان های فیبری هستند که ماهیچه ها را به استخوان متصل می کنند. هر تاندون توسط یک جلد محافظتی پوشیده شده است. انگشت ماشه ای زمانی اتفق می افتد که جلد محافظتی تاندون انگشت ملتهب می شود. این اتفاق در حرکت نرم تاندون داخل جلد تداخل می کند.
التهاب طولانی مدت جلد تاندون می تواند باعث ایجاد زخم، سفت شدن و شکل گیری برآمدگی در تاندون شود که این امر حتی بیشتر حرکت تاندون را باز می دارد.

عواملی که فرد را در خطر ابتلا به انگشت ماشه ای قرار می دهند عبارتند از:
•    گیر انداحتن مداوم. مشاغل و عاداتی که شامل استفاده مکرر دست و چنگ انداختن طولانی مدت می شوند، می توانند احتمال ابلا به این وضعیت را افزایش دهند.
•    برخی مشکلات سلامت. افرادی که دیابت یا آرتروز روماتیسمی دارند در خطر بیشتر ابتلا به ماشه ای شدن انگشت قرار دارند. 
•    جنسیت. ماشه ای شدن انگشت در میان زنان شایع تر است.
•    جراحی تونل مچ دست. ماشه ای شدن انگشت ممکن است پیامدی مربوط به جراحی تونل مچ دست، به خصوص طی شش ماه اول پس از جراحی، باشد.
 

ابتدا به پزشک عمومی مراجعه نمایید تا علت محتمل علائمتان را شناسایی کند.

کار هایی که می توان انجام داد
تمام دارو ها و مکمل هایی را که مصرف می کنید همراه خود ببرید. بهتر است فهرستی از سوالاتی که دارید را آماده کنید. نمونه های عبارتند از:
•    علت علائم من چیست؟
•    وضعیت من دائمی است یا موقت؟
•    چه درمان هایی در دسترسند؟
•    وضعیت من و درمان های پیشنهادی چه پیامد هایی خواهند داشت؟

انتظاراتی که می توان از پزشک داشت
پزشک نیز احتمالا سوالاتی از شما خواهد پرسید. بهتر است برای استفاده هرچه بیشتر از وقت ملاقات از قبل برای پاسخ آنها اماده باشید.
سوالاتی که پزشک ممکن است بپرسد:
•    علائمتان چیست؟
•    علائم از کی اغاز شد؟
•    علائمتان موقتی است یا دائم؟
•    آیا چیزی علائمتان را بهتر یا بدتر می کند؟
•    آیا علائمتان در صبح با برخی زمان ها از روز بدتر می شود؟
•    آیا کار های مداوم و مکرر در شغلتان یا عاداتتان انجام می دهید؟
•    آیا اخیرا هیچ جراحتی در دست نداشته اید؟

تشخیص انگشت ماشه ای به آزمایش دقیق احتیاج ندارد. پزشک بر اساس سابقه ی پزشکی و آزمایش فیزیکی آن را تشخیص می دهد. حین آزمایش فیزیکی پزشک از شما می خواهد دستتان را باز و بسته کنیدتا دنبال نواحی دردناک، آرامی حرکت و شواهد قفل شدن بگردد.
 پزشک همچنین ممکن است کف دستتان را لمس کند تا ببیند توده ای(قلمبگی) دارد یا خیر. چنانچه توده مربوط به انگشت ماشه ای باشد با تاکن دادن انگشت تکان می خورد چرا که ان توده ناحیه ای از ورم در بخشی ار تاندونی است که انگشت را حرکت می دهد.
 

درمان انگشت ماشه ای بسته به شدتش گسترده است.

دارو درمانی
دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی- مانند ایبو پروفن یا ناپروکسن- ممکن است درد را تسکین دهند اما احتکال آن کم است که ورم ایحاد شده در جلد تاندون را تسکین دهند. 

تراپی
درمان های محافظتی غیر تهاجمی عبارتند از:
•    استراحت. از فعالیت هایی که نیازمند چنگ اندازی مداوم یا استفاده طولانی مدت از ماشین های دستی که می ارزند، تا زمان بهبود علائم خودداری نمایید. 
•    آتل. پزشک ممکن است از شما بخواهد برای شش هفته به منظور نگه داشتن انگشت در وضعیت بسیط، شب ها انگشت را آتل موقت ببندید. آتل موقت به استراحت تاندون کمک می کند.
•    ورزش های کشسانی. پزشک همچنین ممکن است برای نگه داشتن حرکت پذیری انگشت، دستر ورزش های آرام کشسانی را بدهد.

جراحی و دیگر عمل ها
چنانچه علائم شدید باشند و یا درمان های محافظتی کمکی نکنند پزشک ممکن است پیشنهاد کند:
•    تزریق استروئید. تزریق استروئید کنار یا داخل جلد تاندون ممکن است التهاب را کاهش دهد و به تاندون اجازه دهد تا دوباره آزادانه جا به جا شود. این رایج ترین درمان است و معمولا برای یک سال یا بیشتر برای بیشتر افراد درمان شده موثر بوده است. اما گاهی اوقات ممکن است به بیش از یک تزریق احتیاج شود. 
برای افراد دیابتی، تزریق استروئید ممکن است کمتر اثرگذار باشد.
•    آزاد سازی زیر پوستی. پس از بی حس کردن کف دست پزشک یک سوزن درشت را داخل بافت تاندون آسیب دیده فرو  می کند. حرکت دادن سوزن و انگشت می تواند ساختی را که حرکت نرم تاندون را مسدود کرده است در هم بشکند.
این درمان ممکن است زیر کنترل فراصوت انجام گیرد تا پزشک بتواند نوک سوزن را زیر پوست ببیند و از باز کردن جلد تاندون بدون آسیب رساندن به تاندون یا اعصاب اطراف ان اطمینان حاصل نماید. این عمل معمولا در مطب پزشک انجام می پذیرد و جزء عمل های سرپایی است. 
•    جراحی. جراح می تواند از طریق کار کردن از مدخل شکافی کوچک کنار پایه ی انگشت جاد اطراف تاندون را برش دهد. این کار معمولا در اتاق عمل انجام می گیرد.