بیماری آزگود اشلاتر

بیماری آزگود اشلاتر میتواند موجب ایجاد برآمدگی استخوانی و دردناکی روی استخوان ساق پا و درست زیر زانو شود.این عارضه معمولا در کودکان و نوجوانانی که تغییرات دوره بلوغ را میگذرانند ایجاد میگردد.
بیماری آزگود اشلاتر غالبا در کودکانی اتفاق می افتد که ورزش هایی از قبیل دویدن،پریدن و یا تغییرات سریع موقعیت (مانند فوتبال،بسکتبال،اسکیت و باله) انجام میدهند.
زمانی این عارضه در پسر بچه ها شایع تر بود،اما با تغییر نسل ها،دختر بچه های ورزشکار نیز به این عارضه دچار میشوند.
بیماری آزگود اشلاتر معمولا در پسربچه های 12 الی 14 و دختربچه های 10 الی 13 اتفاق می افتد.این تفاوت به این علت است که دختران پیش از پسران وارد مرحله بلوغ میشوند.این عارضه معمولا با رشد استخوان کودک، خود به خود درمان میشود.
 

زانو درد و ورم کردن زیر کاسه زانو اصلی ترین نشانه های بیماری آزگود اشلاتر است.این درد معمولا در حین انجام فعالیت های خاص مانند دویدن،زانو زدن و پریدن بدتر میشود و با استراحت بهبود پیدا میکند.
این عارضه معمولا در یک زانو رخ می دهد اما میتواند هر دوی آنها را مبتلا کند.این ناراحتی میتواند چند هفته تا چند ماه دوام داشته باشد و چه بسا تا زمان توقف رشد کودک ادامه یابد.
 

اگر زانو درد منجر به اختلال در فعالیت های کودک شما شد،بات پرشک قرار ملاقاتی ترتیب دهید.اگر زانوی کودک ورم کرده و قرمز بود،یا درد زانو با تب همراه بود،یا مفصل زانو قفل شد با اورژانس تماس بگیرید.

در حین فعالیت هایی که شامل دویدن،پریدن و خم شدن(مانند فوتبال،بسکتبال،والیبال و باله) عضلات منقبض شده فرزندتان به تاندونی فشار آورده که کاسه زانو را به صفحه در حال رشد قسمت بالایی استخوان ساق وصل میکند
این فشار مداوم میتواند موجب شود  که تاندون به پلاک  (جایی که تاندون وارد ساق پا میشود)ها فشار مضاعف وارد کرده و همین مساله موجب درد و تورم ناشی از بیماری آزگود اشلاتر میگردد.بدن برخی از کودکان تلاش میکند که این شکاف را با رشد استخوان تازه (که میتواند منجر به برآمدگی استخوان درآن نقطه شود)مسدود کند.
 

عوامل اصلی تشدید خطر بیماری آزگود اشلاتر
•    سن. بیماری آزگود شلاتر در حین دوره بلوغ رخ می دهد.محدوده سنی آن به نسبت جنسیت بیمار متفاوت است چرا که دختران زودتر از پسران وارد دوره بلوغ میشوند.این بیماری معمولا در پسران 12 الی 14 ساله و دختران 10 الی 13 ساله ایجاد میشود.
•    جنسیت. بیماری آزگود اشلاتر در پسران شایع تر است اما به نسبت تغییر نسل ها و فعالیت بیشتر دختران در رشته های ورزشی این بیماری در دختران نیز مشاهده میشود.
•    ورزش. این عارضه معمولا در اثر ورزش هایی که حاوی دویدن،پریدن و حرکات سریع باشند اتفاق می افتد
•    انعطاف پذیری. خشکی و انقباض عضله جلوی ران میتواند موجب افزایش فشار روی تاندون کاسه زانو  در صفحه بالای ساق پا گردد.

پیامدهای بیماری آزگود اشلاتر غیر معمول است.در صورتی که این پیامدها پیش آمدند،احتمالا شامل درد شدید و تورم باشند.
حتی پس از آنکه علائم بیماری بهبود پیدا کرد،ممکن است برآمدگی استخوانی پایین کشکک زانو بر سر جای خود باقی بماند.این برآمدگی ممکن است در طول زندگی فرزند شما باقی بماند اما معمولا تداخلی با عملکرد زانو نخواهد داشت.
در موارد نادری،بیماری آزگود اشلاتر میتواند منجر شوند که صفحات رشد از استخوان ساق کنار گذاشته شوند.
 

در ابتدا ممکن است مشکل کودک خود را با پرشک عمومی در میان بگذارید.سپس احتمالا به یک متخصص آسیب های و زخم های زانو ارجاع داده میشوید.

چه کاری میتوان انجام داد
فهرستی شامل موارد زیر تهیه کنید:
•    توصیفات جزئی از علائم بیماری کودک
•    اطلاعاتی راجع به مشکلات پزشکی کودک در گذشته
•    اطلاعاتی راجع به مشکلات پزشکی که در خانواده شما شایع است
•    تمام داروها و مکمل های روزانه ای که کودک شما مصرف میکند.
•    سوالاتی که مایلید از پزشک بپرسید

سوالات شما از پزشک:
•    آیا فکر میکنید با مشکل کنونی،فرزند من قادر به ادامه ورزش خود خواهد بود؟
•    آیا لازم است که کودک من فعالیت های خود را تغییر دهد؟مثلا در موقعیت متفاوتی بازی کند یا تمرینات دیگری داشته باشد؟و اگر چنین است،برای چه مدتی باید ادامه داشته باشد؟
•    چه علامت و نشانه ای بیانگر این است که فرزند من باید از ورزش خود به طور کامل دست بکشد؟
•    چه مراقبت های دیگری به فرزند من کمک میکند؟

چه انتظاری میتوان از پزشک داشت

سوالات پزشک از شما
•    درد شما تا چه حدّ شدید است؟
•    آیا این درد،قبل،در حین یا پس از انجام فعالیت ها ایجاد میشود یا همیشگی و دائمی است؟
•    آیا متوجه هرگونه تورمی اطراف کشکک زانو شده اید؟
•    آیا مشکلی در رابطه با حرکت کردن و ایستادن خود دارید؟
•    روتین و روال تمرینات و ورزش های شما چیست؟
•    آیا اخیرا روال تمرین های خود را تغییر داده اید؟مثلا سخت تر یا طولانی تر تمرین کرده یا از تکنیک جدیدی استفاده کرده باشید؟
•    آیا در هنگام بازی و ورزش قادر به تحمل درد هستید؟
•    آیا این علائم بر روی فعالیت های عادی و روزمره زندگی شما مانند بالا رفتن از پله ها،تاثیر گذاشته است؟
•    چه نوع درمانهای خانگی ای امتحان کرده اید؟آیا هیچکدام از آنها مفید بوده است؟
•    آیا اخیرا دچار حادثه ای شده اید که منجر به آسیب رسیدن به زانو شده باشد؟

در هنگام معاینه جسمانی،پزشک شما،زانوی کودک را به دنبال هرگونه شل شدگی،تورم،درد و قرمزی بررسی خواهد کرد.
ممکن است برای مشاهده استخوان های زانو و پا و بررسی دقیق تر ناحیه ای که تاندون کشکک زانو به ساق متصل میشود،آزمایش X-rays هم گرفته شود

بیماری آزگود اشلاتر معمولا بدون درمان بهبود پیدا میکند.و علائم این بیماری پس از توقف رشد کودک از بین خواهند رفت

دارو
داروهای مسکن بدون نسخه ای مانند استامینوفن،ایبوبروفن،یا سدیم ناپروکسن میتوانند مفید باشند

تراپی
یک فیزیوتراپیست میتواند تمرین هایی به فرزند شما بیاموزد تا استخوان ران منقبض را انعطاف پذیر کند که این مساله میتواند به کاهش فشار جایی که تاندون به ساق پا متصل میشود،کمک کند.تاندون کاسه زانو نیز میتواند برای کاهش این فشار مفید باشد.تمرین های قدرت بخش،برای استخوان ران و پاها به طور معمول میتوانند به ثبات مفاصل زانو کمک کنند

جراحی
در موارد نادر،اگر این درد طاقت فرسا شد و پس از توقف رشد فروکش نکرد،ممکن است جراحی برداشتن برآمدگی استخوانی لازم و ضروری باشد.
 

موارد زیر ممکن است برای کودک مفید باشد:
•    به مفاصل استراحت دهید. فعالیت هایی مانند خم شدن،پریدن و دویدن  که موجب وخیم تر شدن این عارضه میگردند را محدود کنید
•    روی محل آسیب دیده یخ بگذارید. این مساله میتواند به کاهش درد و تورم کمک کند.
•    عضلات پا را کش بدهید. کش دادن عضلات جلویی پا(استخوان ران) بسیار مهم است.
•    از زانو مراقبت کنید. هنگامی که کودک شما ورزش میکند،یک محافظ زانو(زانو بند)روی پایش ببندید
•    از یک کمربند استفاده کنید. تاندون کاسه زانو به دور پا و زیر کشکک زانو قرار گرفته است.و این کمربند میتواند موجب شود که تاندون کشکک زانو در حین انجام فعالیت،تسلیم شده و برخی فشارها را از روی ساق پا منحرف کند.
•    کودک را به دیگر فعالیت ها مشتاق کنید. از او بخواهید که به دیگر فعالیت هایی که شامل دویدن و پریدن نباشد،مانند دوچرخه سواری یا شنا کردن روی بیاورد.تا هنگامی که علائم بیماری بهبود پیدا کنند.