اسپاسم مری

اسپاسم مری انقباضات دردناکی در لوله مری می باشند. اسپاسم مری درد شدید قفسه سینه است که ممکن است چند دقیقه یا چند ساعت طول بکشد. این مشکل گاهی اتفاق می افتد و نیازی به درمان ندارد. اما بعضی اوقات این اسپاسم ها به طور مکرر اتفاق می افتند و مانع عبور غذا و مایعات می شوند. اگر اسپاسم ها بر روی توانایی خوردن و آشامیدن فرد تاثیر بگذارند، روش های درمانی وجود دارند. 

علائم بیماری اسپاسم مری عبارتند از:
•    وجود درد و فشرده شدن در قفسه سینه. این درد اغلب شدید می شود و ممکن است با درد قلبی اشتباه گرفته شود. 
•    بروز مشکل در بلع. گاهی فرد مبتلا در بلعیدن برخی مواد خاص، مانند مایعات بسیار سرد یا گرم، دچار مشکل می شود. 
•    احساس وجود یک جسم خارجی در گلو 
•    بازگشت غذا و مایعات به مری

درد دارای فشار در قفسه سینه که به اسپاسم مری مرتبط می شود، به خاطر بروز حمله قلبی نیز می تواند باشد. اگر شما تجربه چنین دردی را دارید، حتما به پزشک مراجعه کنید. 

علت دقیق بیماری اسپاسم مری کاملا مشخص نیست. به هرحال مربوط می شود به عملکرد غیرطبیعی عصب هایی که کنترل کننده ماهیچه های مسئول بلع غذا هستند. یک مری سالم غذا را از طریق همکاری و انقباض برخی ماهیچه ها به معده می رساند. اسپاسم های مری همکاری بین عضلات دیواره مری را برای رساندن غذا به قسمت های پایین تر و معده مشکل می کنند. دو نوع اسپاسم مری وجود دارد:
•    انقباضات گاه به گاه (یا اسپاسم منتشر مری): این نوع اسپاسم ممکن است دردناک باشد و اغلب با برگشت غذا و مایعات همراه است. 
•    انقباضات دردناک قوی: این نوع اسپاسم گرچه دردناک است، اما باعث بازگشت غذا و مایعات نمی شود.

اسپاسم مری شرایطی است که به ندرت اتفاق می افتد. این شرایط بیشتر در افراد بین 60 تا 80 سال بروز می کند و ممکن است با بیماری رفلکس معده به مری (GERD) در ارتباط باشد. عوامل دیگری که خطر بروز اسپاسم مری را افزایش می دهند، عبارتند از:
•    فشار خون بالا
•    اضطراب و افسردگی
•    نوشیدن مشروبات الکلی و خوردن غذا و مایعات خیلی سرد یا خیلی داغ

در مورد پیامدهای مربوط به این بیماری با پزشک مشورت کنید. 

بیمار به اسپاسم مری به متخصص دستگاه گوارش ارجاع داده می شود. 
اقداماتی که در این زمان بیمار می تواند انجام دهد، عبارتند از:
•    در مورد محدودیت های قبل از ملاقات اطلاعات کافی داشته باشد، مانند محدودیت های مربوط به رژیم غذایی.
•    علائم مشاهده شده را در خود یادداشت کند، از جمله علائمی که به بیماری مربوط می شود یا حتی ربطی به بیماری ندارد. 
•    هر موردی که باعث شروع شدن این علائم می شود، از جمله یک غذای خاص، را یادداشت کند. 
•    لیستی از تمام داروهایی که مصرف می کند را تهیه کند، از جمله ویتامین ها و مکمل ها. 
•    تمام اطلاعات شخصی مهم خود را یادداشت کند، از جمله تغییراتی که اخیرا در زندگی وی رخ داده است.
•    تمام اطلاعات پزشکی خود را یادداشت کند. 
•    سوالات خود را یادداشت کند. 
•    یکی از دوستان یا اقوام را همراه خود ببرد تا در به خاطر سپردن اطلاعات به وی کمک کند. 
سوالات بیمار از پزشک 
•    علت اصلی بروز این علائم چیست؟
•    چه آزمایشاتی لازم است؟ آیا آمادگی خاصی برای این آزمایش ها لازم است؟
•    آیا شرایط به وجود آمده موقت است یا دائمی؟
•    چه روش های درمانی موجود می باشند؟
•    چه نوع غذاهایی علائم بیماری را وخیم تر می سازند؟
•    من دارای شرایط پزشکی دیگری نیز هستم، چگونه می توان آنها را با هم مدیریت کرد؟ 
علاوه بر پرسش های اشاره شده، ممکن است سوالات دیگری هم داشته باشید که بدون تردید آنها زا از پزشک خود بپرسید. 
انتظارات بیمار از پزشک
پزشک نیز سوالاتی از بیمار خواهد پرسید. آمادگی برای پاسخ گویی به این سوال ها وقت بیمار را برای رسیدگی به مسائل مهم تر ذخیره خواهد کرد. برخی از این سوال ها عبارتند از:
•    چه زمانی این علائم در شما شروع شد و شدت آنها چقدر بود؟
•    آیا این علائم گاه به گاه هستند یا مداوم؟
•    چه عواملی باعث بهبود یا بدتر شدن علائم شما می شوند؟
•    آیا اعمال زور به قفسه سینه باعث بروز درد می شود؟
•    آیا درد قفسه سینه با درد بازو و فک یا کوتاه شدن تنفس و تهوع در ارتباط است؟
•    آیا بروز علائم شما با غذای شما ارتباط دارد؟ غذای خاصی وجود دارد که تشدید کننده این علائم باشد؟
•    آیا پس از اتمام غذای خود علائم سوزش سر دل مانند سوزش در قفسه سینه و یا بروز طعم اسیدی در دهان خود احساس می کنید؟ 
•    آیا تاکنون با سوزش قفسه سینه یا وجود طعم اسید در دهان خود از خواب بیدار شده اید؟
•    آیا در بلعیدن غذا مشکل دارید؟ آیا تاکنون برای رفع این مشکل سعی در تغییر رژیم غذایی خود داشته اید؟ 

پزشک برای این بیماری آزمایش های زیر را تجویز خواهد کرد:
•    آندوسکوپی: یک لوله انعطاف پذیر (آندوسکوپ) از طریق گلو وارد بدن شده و به پزشک اجازه می دهد تا درون مری را مشاهده کند. پزشک ممکن است بخشی از بافت مری را برای آزمایش بردارد. 
•    اشعه ایکس: پس از اینکه فرد بیمار مایع خاصی نوشید، تصاویری از مری وی گرفته می شود. 
•    مانومتری مری: این آزمایش انقباضات مری را در هنگام نوشیدن آب اندازه گیری می کند. 
•    کنترل PH مری: این آزمایش رفلکس اسبد معده را می سنجد. 

درمان اسپاسم مری بستگی به شدت و میزان گرفتگی های مری دارد. اگر این اسپاسم ها گاه به گاه هستند، پزشک توصیه خواهد کرد که از غذاها و یا موقعیت هایی که باعث بروز این حالت می شوند، اجتناب کنید. 
اگر اسپاسم مری خوردن و نوشیدن را مشکل کند، پزشک توصیه می کند که:
•    شرایط عامل را مدیریت کنید. اسپاسم مری گاهی به خاطر شرایطی مانند سوزش سردل، GERD (رفلکس معده به مری)،  اضطراب یا افسردگی به وجود می آید. پزشک برای پیشگیری از این شرایط داروهایی مانند ایمی پرامین برای GERD یا یک داروی ضدافسردگی تجویز کند. 
•    تجویز داروهایی برای شل کردن عضلات مربوط به بلع غذا. سیلدنافیل (Revation, Viagra)، تزریق اونابوتولینوم توکسین (بوتاکس) یا مسدود کننده های کلسیم، مانند دیلتیازم می توانند شدت اسپاسم را کاهش دهند. 
•    جراحی (برش بافت عضلانی، myotomy): اگر دارو موثر واقع نشد، پزشک روشی شامل برش عضله در قسمت پایین مری را توصیه می کند تا انقباضات مری ضعیف تر شوند. مطالعات زیادی در مورد این روش انجام نشده است، بنابراین روش برش بافت عضلانی برای درمان اسپاسم مری توصیه نمی شود. 
•    برش بافت عضلانی آندوسکوپی (POEM): در این روش که میزان تهاجمی بودن آن بسیار کم است، یک آندوسکوپ از طریق دهان وارد مری شده و امکان برداشت برشی از پوشش داخلی مری را فراهم می کند. سپس مانند روش قبل، جراح از انتهای مری بافتی را برش می زند. این روش تنها در صورتی استفاده می شود که دیگر روش ها موثر واقع نشوند.

برای مقابله با اسپاسم مری، موارد زیر را رعایت کنید: 
•    از عوامل تشدید کننده و آغاز کننده اسپاسم خودداری کنید؛ لیستی از غذاها و نوشیدنی هایی که باعث بروز اسپاسم می شوند تهیه کنید. 
•    غذایی را انتخاب کنید که خنک یا گرم است؛ از مصرف غذاها و نوشیدنی های خیلی سرد یا خیلی داغ اجتناب کنید و برای سرد شدن یا گرم شدن آنها صبر کنید. 
•    روش هایی برای کنترل استرس جستجو کنید؛ اسپاسم مری ممکن است در زمان استرس شدیدتر شود. 
•    قرص نعناع بخورید؛ روغن نعناع شل کننده عضلات می باشد و می تواند به کم شدن اسپاسم مری کمک کند. قرص نعناع را زیر زبان خود قرار دهید. 
 

در مورد داروهای جایگزین مربوط به این بیماری با پزشک مشورت کنید. 

در مورد پیشگیری های لازم برای این بیماری با پزشک مشورت کنید. 

در مورد همراهی و حمایت از افراد مبتلا به این بیماری با پزشک مشورت کنید.