کهیر مزمن

کهیر ها تاول های خارشی قرمز رنگی هستند که در نتیجه ی واکنش پوستی به وجود می آیند.اندازه ی تاول ها متفاوت است و تا زمانی که واکنش پوستی مسیر خودش را طی می کند می توانند مکررا ظاهر و ناپدید شوند.
این وضعیت زمانی کهیر "مزمن" نامیده می شود که تاول ها برای شش ماه و مرتبا تا ماه ها یا سال ها باقی بمانند. عموما علت بروز کهیر مزمن مشخص نیست.
کهیر های مزمن می توانند ناراحت کننده باشند و در خواب و فعالیت های روزانه تداخل کنند. برای بسیاری از افراد آنتی هیستامین و دارو های ضد خارش می تواند باعث تسکین شود.
 

علائم و نشانه های کهیر مزمن عبارتند از:
•    دسته ای از تاول های قرمز یا رنگ پوست که می توانند هرجای بدن ظاهر شوند.
•    تاول هایی که اندازه های متفاوت دارند تغییر شکل داده و مکررا ظاهر و ناپدید می شوند
•    خارش، که می تواند شدید باشد
•    ورم دردناک لب ها، پلک ها و داخل گلو
•    تمایل بروز نشانه ها و علائم با محرک هایی مانند گرما، ورزش و استرس
•    باقی ماندن علائم و نشانه ها برای بیشتر از شش ماه و بازاتفاق مرتب و غیر قابل پیش بینی آنها، که گاهی اوقات برای ماه ها و یا سال ها به طول می انجامد.
کهیر های کوتاه مدت ناگهانی ایجاد می شوند و طی چند هفته از بین می روند.
 

اگر کهیر مزمن دارید یا کهیر ها بیشتر از چندین روز بر پوست باقی ماندند به پزشک مراجعه کنید.

دریافت کمک پزشکی اورژانسی
کهیر مزمن فرد را در خطر ناگهانی واکنش های الرژیک قرار نمی دهد. اگر احساس کردید کهیر ها بخشی از یک واکنش آلرژیک هستند به اورژانس مراجعه نمایید. علائم و نشانه های آنافیلاکسی عبارتند از گیجی، تنگی نفس  و ورم لب ها، پلک و زبان.
 

تاول ها زمانی طی کهیر ایجاد می شوند که برخی سلول ها هیستامین و دیگر مواد شیمیایی در جریان خون آزاد می کنند.
پزشکان عموما نمی توانند علت کهیر مزمن را شناسایی کنند یا نمی دانند چرا کهیر های حاد برخی مواقع به مشکلی طولانی مدت بدل می شوند. عوامل زیر می توانند باعث تحریک واکنش پوستی شوند: 
•    دارو های مربوط به درد
•    حشرات یا انگل ها
•    عفونت
•    خراش
•    سرما و گرما
•    استرس
•    نور خورشید
•    ورزش
•    الکل در خون
•    فشار روی پوست مثلا به واسطه ی کمربند

در برخی موارد کهیر مزمن ممکن است به یک بیماری نهفته مربوط شود مانند بیماری تیروئید یا، به ندرت، سرطان.
 

کهیر های مزمن فرد را در معرض واکنش های پوستی جدی قرار نمی دهند. اما اگر احساس کردید کهیر ها بخشی از یک واکنش آلرژیک هستند به اورژانس مراجعه نمایید. علائم و نشانه های آنافیلاکسی عبارتند از گیجی، تنگی نفس  و ورم لب ها، پلک و زبان.

ابتدا به پزشک عمومی مراجعه نمایید. او ممکن است شما  را به یک متخصص پوست یا حساسیت ارجاع دهد.

سوالات پایه ای برای کهیر مزمن عبارتند از:

• علت احتمالی علائم من چیست؟
• کهیر ها تا چه مدت باقی می مانند؟
• به چه آزمایشاتی نیازمندم؟ این آزمایشات به آماده سازی خاصی احتیاج دارند؟
• چه درمان هایی در دسترس هستند و کدام را پیشنهاد می کنید؟
• آیا این درمان ها عوارض جانبی هم دارند؟
• آیا به داروی با نسخه احتیاج دارم یا دارو های بدون نسخه برای درمانم کافی است؟
• دارو های نسخه ی شما انواع عمومی دارند؟
• من دچار دیگر مشکلات پزشکی هست. این روش درمانی با ان وضعیت ها سازگاری دارند؟

انتظاراتی که می توان از پزشک داشت

پزشک احتمالا سوالات زیر را از شما می پرسد:

• علائمتان چیست و از چه زمانی اغاز شد؟
• آیا احساس گرفتگی در قفسه ی سینه یا گلو، حالت تهوع یا تنگی نفس می کنید؟
• آیا اخیرا عفونت های باکتریایی یا ویروسی داشته اید؟
• از چه دارو ها، دارو های گیاهی و مکمل هایی استفاده می کنید؟
• اخیرا غذاهای جدیدی مصرف نموده اید؟
• اخیرا به جای تازه ای سفر کرده اید؟
• آیا سابقه ی فامیلی کهیر یا آنژیودم داشته اید؟
• چه چیزی به نظر علائمتان را بهتر یا بدتر می کنند؟

پزشک بیمار را از نظر فیزیکی آزمایش کرده و سوالتی از وی می پرشد تا بفهمد علت علائم و نشانه ها چیست. او همچنین ممکن است از فرد تقاضا کند یاددشات روزانه بردارد تا موارد زیر را بررسی نماید:
•    فعالیت ها
•    هر دارو، داروی گیاهی یا مکمل هایی که فرد مصرف می نماید
•    هر آنچا فرد می خورد یا می نوشد
•    محل ظهور کهیر و مدت زمانی که طول می کشد تا تاول های آن ناپدید شوند
•    بررسی احتمال بروز کهیر با ورم های دردناک

اگر آزمایش فیزیکی و سابقه ی دارویی نشان دهد که کهیر ناشی از یک بیماری نهفته است پزشک آزمایشات دیگری همچون ازمایش خون یا آزمایش پوست را تجویز می نماید.
 

توصیه ی احتمالی پزشک درمان علائم و نشانه ها با درمان های خانگی از جمله آنتی هیستامین های بدون نسخه خواهد بود. چنانچه خود درمانی کمکی نکرد با پزشک در مورد دارو های با نسخه یا ترکیبات دارویی که ممکن است به شما کمک کند صحبت کنید.معمولا درمان موثر قابل دستیابی است.

آنتی هیستامین ها
مصرف قرص های آنتی هیستامین  غیرخواب آور به جلوگیری از آزاد سازی هیستامین کمک می کند. انها ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. نمونه ها عبارتند از:
•    لوتراتادین
•    فکسوفنادین
•    سیتریزین
•    دسلوراتادین

اگر آنتی هیستامین های غیر خواب آور کمکی نکردند پزشک ممکن است میزان مصرف را تغییر دهد یا نوع خواب آور آن را تجویز کند که در پیش از خواب مصرف می شود. نمونه ها عبارتند از هیدروکسیزین و دوکسپین.
در صورت باردار بودن یا بودن در دوره ی شیردهی، داشتن شرایط پزشکی مزمن یا مصرف سایر دارو ها در مورد مصرف این دارو ها با پزشک مشورت نمایید، 
دیگر دارو ها
اگر آنتی هیستامین ها به تنهایی علائم را تسکین ندادند دارو های دیگر ممکن است کمک کنند. برای مثال:
•    بند آورنده ی هیستامین(H-2). این دارو ها، همچنین شناخته شده با عنوان پادستیز های دریافتگر H-2 یا خوراکی اند یا تزریقی. نمونه ها عبارتند از سیمتیدین، رانیتیدین و فاموتیدین.
•    دارو های ضد التهاب. دارو های خوراکی کورتیکواستروئید، مانند پردنیسون می توانند به کاهش ورم، قرمزی و خارش کمک کنند. اینها عموما برای کنترل کوتاه مدت کهیر های مزمن و انژیودم استفاده می شوند که می توانند در صورت مصرف طولانی مدت عوارض جانبی جدی داشته باشند.
•    دارو های ضد افسردگی. دوکسپین سه چرخه ی ضدافسردگی در شکل کرمی آن می تواند به تسکین خارش کمک کند. این دارو می تواند بعث سرگیجه و خواب آلودگی شود.
•    دارو های آسم به همرا آنتی هیستامین. دارو هایی که با فعالیت تعدیل گر های سپید ریز تداخل می کنند ممکن است در صورت استفاده با آنتی هیستامین مفید باشند. نمونه ها عبارتند از مونتلوکاست و زافیرلوکاست.
•    پادتن های مصنوعی(تک تاگی). دارو ی اوملیزوماب در برابر نوعی از کهیر مزمن سخت درمان بسیار موثار است. این یک دارو ی تزریقی اس که عموما ماهی یکبار تزریق می شود.
•    دارو های تضعیف سیستم ایمنی. گزینه ها عبارتند از سیکلوسپورین و تاکرولیموس.

کهیر مزمن می تواند ماه ها تا سال ها ادامه پیدا کند. همچنین می تواند در خواب یا فعالیت های روزانه تداخل ایجاد نماید. پیشگیری های زیر ممکن است به جلوگیری یا تعدیل  واکنش متناوب پوستی کهیر مزمن کمک کنند:
•    لباس های گشاد و سبک بپوشید.
•    از خارش شدید بدن و استفاده از صابون های زبر خودداری کنید.
•    ناحیه ی آسیب دیده را با حمام، باد ملایم، لباس خنک یا کرم ضد خارش تسکین دهید.
•    از زمان و محل وقوع کهیر، آنکه در آن زمان چه می کردید، چه می خوردید و غیره  یادداشت بداریداین امر برای شناسایی محرک به پزشک کمک می کند.
•    از محرک های شناخته شده دوری کنید.
•    پیش از بیرون رفتن از خانه از کرم ضد آفتاب استفاده نمایید.