کهیر و ورم آنژیودم

کهیر- یا به عبارت دیگر بدن خارش-  واکنشی پوستی است که باعث بروز تاول های خارش زا شود که می توانند از نقطه های کوچک تا دمل های بزرگ  و قطور متنوع باشد.کهیر ها می توانند به واسطه ی برخی غذا ها، دارو ها یا دیگر مواد ایجاد شوند.
ورم آنژیودم نوعی از ورم است که بر لایه های عمیقتر پوست اثر می گذارد، و معمولا دور صورت و لب ها ایجاد می شوند. در بیشتر موارد کهیر و ورم آنژیودم بی خطر هستند و جای انها روی پوست نمی ماند، و حتی به درمان نیز نیاز ندارند.
رایج ترین درمان کهیر و ورم آنژیودم داروی آنتی هیستامین است. اگر ورم بر گلو یا زبان ایجاد شده و راه تنفسی را مسدود کند،  آنژیودم های جدی می توانند خطر مرگ داشته باشند.
 

کهیر

تاول های ناشی از کهیر می توانند:
 
•    قرمز یا به رنگ گوشت باشند
•    شدیدا خارشی باشند
•    تقریبا بیضی شکل یا به شکل کرم باشند
•    بین کمتر از دو سانت تا قطر های بسیار بیشتر یاشند

بیشتر کهیر ها طی 24 ساعت از بین می روند. کهیر های مزمن می توانند ماه ها یا سال ها پابر جا بمانند.  

آنژیودم

آنژیودم واکنشی مشابه کهیر است که بر لای های عمیق پوستی اثر می گذارد. اکثرا دور چشم، چانه یا لب ها ظاهر می شود. آنژیودم و کهیر می توانند جداگانه یا در یک زمان اتفاق بیفتند.
علائ ونشانه ها آنژیودم عبارتند از:
•    ورم های ضخیم، بزرگ و سفت
•    ورم و قرمزی
•    درد یا گرمی در ناحیه ی تحت تاثیر

 

 معمولا موارد ملایم کهیر و آنژیودم را می توان در خانه درمان کرد. اگر علائم بیشتر از چند روز طول کشید به پزشک مراجعه کنید. اگر احساس می کنید گلویتان ورم کرده یا مشکل تنفسی پیدا کردید به اورژانس مراجعه کنید.

کهیر و آنژیودم می تواند به علل زیر اتفاق بیفتد:
•    غذا. بسیاری از غذا ها می تواند موجب واکنش های حساسیت زا در افراد شود. صدف دریایی، ماهی، بادام زمینی، بلوط، تخم مرغ و شیر معمولا موارد حساسیت زا هستند.
•    دارو. تقریبا هر دارویی می تواند موجب کهیر یا آنژیودم شود. عامل های شایع شامل پنیسیلین، آسپیرین، ایبوپروفن، ناپروکسن و دارو های فشار خون می شود.
•    آلرژی های شایع. دیگر مواد که می توانند باعث بروز کهیر و آنژیود شوند عبارتند از گرده ی گیاه، موی حیوانات، لاتکس و نیش حشرات.
•    عوامل محیطی. مثال ها عبارتند از: گرما، سرما، نور خورشید، آب، فشار روی پوست، استرس احساسی و ورزش.
•    وضعیت های اساسی پزشکی. کهیر و آنژیودم همچنین گاها در پاسخ به انتقال خون، بیماری های سیستم ایمنی مانند سل جلدی، برخی انواع سرطانی از جمله لیمفوما، برخی وضعیت های تیروئیدی، عفونت باکتریایی یا ویروسی از جمله هپاتیت، ایدز، سیتومگالوویروس، و ویروس اپستین بار.
•    ژنتیک. آنژیودم موروثی شکلی ارثی نادر از این وضعیت است. این مربوط به سطح پایین یا کژکارکردی برخی پروتئین های خون است که در نحوه ی کارکرد سیستم ایمنی بدن نقش دارد.
 

کهیر و آنژیودم شایع هستند. اگر تحت شرایط هستید خطر ابتلایتان به این وضعیت بیشتر می شود:
•    سابقه ی کهیر و آنژیودم
•    واکنش های آلرژیک
•    بیماری های مرتبط با کهیر و آنژیودم از جمله سل جلدی، لیمفوما یا بیماری تیروئید
•    سابقه ی خانوادگی کهیر، آنژیودم یا آنژیودم ارثی

اگر ورم بر گلو یا زبان ایجاد شده و راه تنفسی را مسدود کند،  آنژیودم های شدید می توانند خطر مرگ داشته باشند.

ابتدا به پزشک عمومی مراجعه کنید. وی ممکن است شما را به متخصص پوست یا آرژی ارجاع دهد.

چه کاری می توان انجام داد؟
درزیر به برخی راه کار ها برای آماده شدن برای جلسه اشاره شده است.
•    علائم و مدت زمان وقوع انها را فهرست کنید.
•    دارو هایی که مصرف می کنید را فهرست کنید. شامل ویتامین ها، دارو های گیاهی و مکمل ها. 
•    سوالاتی را که از پزشک دارید یادداشت نمایید.

سوالاتی اساسی که در مورد کهیر و آنِودم می توانید بپرسید عبارتند از:
•    احتمالا چه چیزی علامم را موجب می شود؟
•    برای تایید تشخیص به هیچ ازمایش احتیاج دارم؟
•    دیگر علل محتمل علائم من چیست؟
•    وضعیت من موقت است یا مزمن؟
•    بهترین کاری که می توانم انجام دهم چیست؟
•    راه کار های جایگزین بر پیشنهاد درمانی شما چیست؟
•    آیا به داروی با نسخ احتیاج دارم یا به دارو های بدون نسخه؟
•    انتظار چه نتایجی را داشته باشم؟
•    می توانم صبر کنم تا ببینم علائم خود به خود از بین می روند یا نه؟

انتظاراتی که می توان از پزشک داشت.
پزشک ممکن است سوالاتی از قبیل زیر را از شما بپرسد:
•    علائم از چه زمانی اغاز شد؟
•    واکنش پوستی در ابتدای ظهور چه شکلی بود؟
•    علائمتان در طول زمان تغییر کرده اند؟
•    آیا چیزی علائمتان را بهتر یا بدتر می کند؟
•    آیا ضایعات پوستی تان عموما دچار خارش، ورم یا سوزش می شوند؟
•    آیا ضایعات پوستی تان بدون جای گذاشتن نشان با کبودی به طور کامل از بین می روند؟
•    آیا حساسیت شناخته شده ای دارید؟
•    آی تا به حال واکنش پوستی مشابهی داشته اید؟
•    آیا به تازگی غذای جدیدی خورده اید یا لباس های جدید گرفته یا حیوان خانگی پذیرفته اید؟
•    از چه دارو های با یا بدون نسخه یا مکمل هایی استفاده می کنید؟
•    آیا به تازگی مصرف دارویی جدید یا روش درمانی نوینی را آغاز کرده اید؟
•    آیا وضعیت سلامت شما به تازگی تغییر کرده است؟آیا به تازگی تب کرده یا وزن کم کرده اید؟
•    آیا کس دیگری در خانواده این نوع واکنش پوستی را داشته است؟ آیا سایر اعضای خانواده آلرژی مشابهی داشته اند؟
•    چه درمان های خانگی پیشنهاد می کنید؟
 

پزشک تاول ها و نواحی ورم را، اگر هنوز حاضر باشند، بررسی خواهد کرد و سابقه ی پزشکی فرد را به دقت بررسی کرده تا علل محتمل را شناسایی کند. در برخی موارد پزشک ممکن است آزمایش حساسیت پوستی تجویز کند. وی ممکن است برای بررسی سطح و کارکرد پروتئین خون، اگر سایقه ی موروثی آنژیودم وجود داشته باشد، دستور آزمایش خون دهد.

اگر علائم ملایم باشند ممکن است نیازی به درمان نباشد. بسیاری از موارد کهیر و آنژیودم خود به خود درمان می شوند. اما درمان می تواند باعث تسکین خارش شدید، ناراحتی یا علائم دائمی باشد.
دارو

دارو های تجویزی برای درمان کهیر و آنژیودم عبارتند از:
•    دارو های ضد خارش. درمان استاندارد برای کهیر و آنژیودم آنتی هیستامین، دارو های کاهش خارش، ورم و دیگر علائم حساسیت هستند.
•    دارو های ضد التهاب. برای کهیر یا آنژیودم های مزمن، پزشک ممکن است بعضا داروی کورتیکواستروئیدی(انواع هورمون ها که توسط غدد فوق کلیوی ترشح می شود( - مانند پردنیسون- برای کاهش ورم، قرمزی و خارش تجویز کند.
•    دارو ها و آرامبخش های سیستم ایمنی. اگر آنتی هیستامین و داروی کورتیکواستروئیدی اثر گذار نباشند پزشک ممکن است دارویی با قابلیت آرامبخشی سیستم ایمنی تجویز نماید.
•    دارو های کاهش درد و ورم. کهیر و آنژیودم مزمن ممکن است با نوعی از دارو های غیر استروئیدی و ضد التهاب تحت عنوان پاد سپید ریزه(leukotriene antagonists ) درمان شود.
•    کنترل کننده های پروتئین خون. اگر فرد به آنژیودم موروثی مبتلا باشد دارو های متنوعی می تواند سطح پروتئین خون را به حالت عادی برگرداند و علائم و نشانه ها را تسکین دهد.

وضعیت های اورژانسی
برای حمله ی شدید کهیر یا آنژیودم فرد ممکن است به مراجعه به اتاق اورژانس احتیاج پیدا کرده و اپی نفرین تزریق نماید.- نوعی ار آدرنالین. اگر حمله ی شدید داشتید یا حملاتتان تکرار شد، صرف نظر از درمان، پزشک ممکن است حمل یک دستگاه خودکار مانند را که اجازه ی تزریق اپی نفرین به خود شخص در شرایط اورژانسی را می دهد، تجویز نماید.
 

اگر دچار کهیر یا انژیودم ملایم هستید، موارد زیر می تواند به تسکین علائم کمک کند:
•    پرهیز از انگیزاننده ها. این می تواند شامل غذا، دارو، گرده گیاه، موی حیوانات خانگی، لاتکس و نیش حشرات شود.
•    استفاده از دارو های بدون نسخه ی ضد خارش.یک آنتی هیستامین خوراکی بدون نسخه، مانند لوراتادین، سیریزین یا دیفن هیدرامین ممکن است به تسکین خارش کمک کنند.
•    فشار های سردی و گرمی. پوشاندن ناحیه با بانداژ مرطوب یا لباس می تواند پوست را آرام کند و از درد جلوگیری نماید.
•    حمام آب سرد. برای تسکین خارش، آب حمام را با جوش شیرین، بلغور جو دوسر خام یا جسبناک مخصوص استحمام بیامیزید.
•    پوشیدن لباس های نرم کتان. از پوشیدن لباس های زبر، ضخیم، خراشنده یا پشمی بپرهیزید. این امر به جلوگیری از التهاب پوستی کمک می کند.
 

برای کاهش احتمال ابتلای کهیر و آنژیودم پیشگیری های زیر را در پیش بگیرید:
•    از عوامل شایع بپرهیزید. این می تواند عبارت باشد از غذا، دارو و وضعیت های پزشکی، مانند حرارت بدن بالا که قبلا موجب کهیر یا آنژیودم شده باشد.
•    نگه داشتن رژیم. اگر مشکوک هستید که غذایی باعث بروز مشکل می شود اما مطمئن نیستید کدام غذا، رژیم غذایی بگیرید.