روی (Zinc) فلزی است که به نام "عنصر کمیاب ضروری" شناخته می شود زیرا مقدار بسیار کمی از آن برای سلامتی انسان ضروری است.
مکمل و قرص روی برای درمان و پیشگیری از کمبود روی و پیامدهای آن_ از جمله توقف رشد و اسهال حاد در کودکان و کاهش سرعت بهبود زخمها_ استفاده می شود. همچنین، این مکمل برای تقویت سیستم ایمنی بدن، درمان سرماخوردگی و عفونت شایع و مکرر گوش، جلوگیری از عفونت های دستگاه تنفسی تحتانی، درمان مالاریا و دیگر بیماریهای ناشی از انگل مصرف می شود.
برخی افراد برای درمان بیماری های چشم همچون دژنراسیون ماکولا، شب کوری، و آب مروارید، آسم، دیابت، فشار خون بالا، ایدز (AIDS)، و بیماری های پوستی مانند پسوریازیس، اگزما و آکنه از روی بهره می برند.
سایر کاربردهای مکمل روی عبارتند از درمان اختلال کم توجهی_بیش فعالی (ADHD)، هیپگوسیا (بیماری ناشی از کمبود فلز روی که موجب کم شدن حس چشایی و گاهی بویایی می شود)، وزوز گوش، صدمات شدید سر، بیماری کرون، بیماری آلزایمر، سندرم داون، بیماری هانسن، کولیت اولسراتیو، زخم های گوارشی و افزایش وزن در افراد مبتلا به اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی عصبی.
برخی افراد برای هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH)، ناباروری مردان، اختلال نعوظ (ED)، پوکی استخوان (ضعف استخوان)، آرتریت روماتوئید، گرفتگی عضلانی همراه با بیماری کبدی، بیماری سلول داسی شکل و اختلالات ارثی مانند آکرودرماتيت انتروپاتيکا، تالاسمی، بیماری ویلسون روی مصرف می کنند.
برخی ورزشکاران برای بهبود عملکرد ورزشی و بالا بردن قدرت روی استفاده می کنند.
روی برای درمان آکنه، پیری پوست، عفونت هرپس سیمپلکس، و سرعت بخشی به بهبود زخم روی پوست اعمال می شود.
فرمی از روی برای درمان سرماخوردگی داخل سوراخهای بینی اسپری می شود.
سولفات روی در محصولات از بین برنده سوزش چشم استفاده می شود.
سیترات روی موجود در خمیر دندان و دهان شویه از تشکیل پلاک دندان و التهاب لثه جلوگیری می کند.
توجه داشته باشید که در بسیاری از محصولات روی، فلز دیگری به نام کادمیوم وجود دارد. زیرا روی و کادمیم دارای ترکیب شیمیایی مشابه هستند و اغلب در طبیعت این دو را در کنار هم می بینید. مصرف بیش از حد کادمیوم در طولانی مدت می تواند به نارسایی کلیه منجر شود. غلظت کادمیوم در مکمل های حاوی روی می تواند تا 37 برابر متفاوت باشد. در محصولات گلوکونات روی پایین ترین سطح کادمیوم استفاده می شود.
نحوه ی عملکرد روی چگونه است؟
روی برای رشد مناسب و قدرت بدن ضروری است. این فلز در ارگان ها و واکنش های بیولوژیکی متفاوت حضور دارد و برای عملکرد سیستم ایمنی بدن، بهبود زخم، لخته شدن خون، عملکرد تیروئید، و بسیاری دیگر از عملکردهای بدن نیاز است. گوشت، غذاهای دریایی، محصولات لبنی، آجیل، دانه های خوراکی، حبوبات و غلات دارای سطوح نسبتا بالایی از روی هستند.
کمبود روی امری غیر معمول نیست. علائم این بیماری عبارتند از کاهش رشد، سطح پایین انسولین ، از دست دادن اشتها، تحریک پذیری، از دست دادن مو، پوست خشن و خشک، بهبود آهسته زخم، ضعف حس چشایی و بویایی، اسهال، و حالت تهوع. کمبود روی در حد متوسط همراه با اختلالات روده به دلیل سندرم سوء جذب مواد غذایی، اعتیاد به الکل، نارسایی مزمن کلیه، بیماری های مزمن و ناتوان کننده بدتر می شود.
روی نقش کلیدی در حفظ بینایی دارد و غلظت آن در چشم بالا است. کمبود روی می تواند میزان دید را تغییر دهد و کمبود شدید آن باعث تغییرات شبکیه می شود.
روی باعث کاهش اثرات ویروس ها می شود. به نظر می رسد علائم ویروس سرماخوردگی را کاهش می دهد اما توضیح دقیقی برای این امر وجود ندارد. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که روی حالت آنتی ویروس در برابر ویروس تبخال دارد.
سطح پایین روی می تواند منجر به ناباروری مردان، بیماری سلول داسی شکل، اچ آی وی، افسردگی، و دیابت نوع 2 شود که مصرف مکمل روی برای مبارزه با این شرایط بسیار مفید است.
موارد مصرف و اثرات روی
- کمبود روی. کمبود روی ممکن است در افراد مبتلا به اسهال شدید_ شرایطی که جذب مواد غذایی برای روده را سخت می کند_ سیروز کبدی، معتاد به الکل، تحت عمل جراحی بزرگ_ نیازمند به استفاده طولانی مدت از لوله تغذیه ایی در بیمارستان_ رخ دهد. مصرف خوراکی یا تزریق وریدی (با IV) روی برای بازگرداندن سطح روی در این افراد موثر است. با این حال، مصرف منظم مکمل روی توصیه نمی شود.
- اسهال. مصرف خوراکی روی، مدت و شدت اسهال در کودکان دچار سوء تغذیه یا کمبود روی را کاهش می دهد. کمبود شدید روی در کودکان کشورهای در حال توسعه شایع است.
- اختلال ارثی ویلسون. مصرف خوراکی روی علائم اختلال ارثی ویلسون را کاهش می دهد. افراد مبتلا به بیماری ویلسون در بدن خود" مس" بیش از حد دارند. روی مقدار جذب مس را کاهش و دفع مس را افزایش می دهد.
- آکنه. تحقیقات نشان می دهند که افراد دارای آکنه میزان کمتری از روی در قند خون و پوست خود دارند. به نظر می رسد مصرف خوراکی روی به درمان آکنه کمک می کند. با این حال، استفاده از پماد روی همراه با اریترومایسین به نظر نمی رسد به درمان آکنه کمک کند.
- اختلال ارثی آکرودرماتيت انتروپاتيکا (acrodermatitis enteropathica). مصرف خوراکی روی به نظر می رسد به بهبود علائم آکرودرماتیت آنتروپاتیکا کمک کند.
- از دست دادن بینایی وابسته به سن (دژنراسیون ماکولا وابسته به سن). مصرف خوراکی روی ممکن است خطر ابتلا به از دست دادن بینایی مرتبط با سن را کاهش دهد. همچنین، مصرف خوراکی روی همراه با ویتامین های آنتی اکسیدان به نظر می رسد سرعت از دست دادن بینایی وابسته به سن پیشرفته را کاهش می دهد. با این حال، مصرف خوراکی روی به تنهایی به نظر نمی رسد به کاهش علائم از دست دادن بینایی وابسته به سن غیر پیشرفته کمک کند.
- کم خونی. خوراندن فرنی حاوی روی و دیگر ویتامینها و مواد معدنی به نوزادان به نظر می رسد خطر ابتلا به کم خونی را کاهش دهد.
- بی اشتهایی. مکمل خوراکی روی ممکن است باعث افزایش وزن و بهبود علائم افسردگی در افراد مبتلا به بی اشتهایی شود.
- اختلال کم توجهی_بیش فعالی (ADHD). مصرف خوراکی روی در ترکیب با درمان مرسوم ممکن است علائم بیش فعالی، تکانشگری، و مشکلات اجتماعی در برخی از کودکان مبتلا به ADHD را کمی بهبود ببخشد. با این حال، روی بر بهبود دامنه توجه اثری ندارد. بعضی از تحقیقات نشان می دهند که سطح روی در کودکان مبتلا به ADHD نسبت به کودکان بدون ADHD کمتر است. تحقیقات دیگر نشان می دهند افراد مبتلا به اختلال کم توجهی_بیش فعالی مبتلا به کمبود روی ممکن است به داروهای تجویزی برای ADHD (محرک) پاسخ خوبی نداشته باشند.
- سوختگی. تزریق وریدی روی ( با IV) همراه با دیگر مواد معدنی به نظر می رسد باعث بهبود زخم در افراد دچار سوختگی می شود. با این حال، مصرف روی به تنهایی به ترمیم زخم کمک نمی کند.
- سرماخوردگی. مصرف خوراکی قرص حاوی گلوکونات روی یا استات روی به نظر می رسد به کاهش مدت زمان سرماخوردگی در بزرگسالان کمک کند. مصرف خوراکی مکمل روی به نظر نمی رسد سرماخوردگی در بزرگسالان را جلوگیری کند. با این حال، قرص گلوکونات روی ممکن است سرماخوردگی در کودکان و نوجوانان را جلوگیری کند. اسپری بینی روی به نظر نمی رسد به جلوگیری از سرماخوردگی کمک کند.
- شوره سر. استفاده از شامپو پیریتیون روی به نظر می رسد شوره سر را کاهش دهد.
- افسردگی. تحقیقات نشان می دهند که مصرف روی همراه با داروهای ضد افسردگی باعث بهبود افسردگی در افراد مبتلا به افسردگی حاد و درمان نشده توسط داروهای ضد افسردگی به تنهایی، می شود.
- زخم پای ناشی از دیابت. تحقیقات نشان می دهند که استفاده از ژل هیالورونات روی می تواند به التیام سریع تر زخم نسبت به درمان مرسوم کمک کند.
- بثورات پوشک. مصرف خوراکی گلوکونات روی و یا استفاده از خمیر اکسید روی در نوزادان باعث بهبود بثورات پوشک می شود.
- سرطان مری. تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف کم روی با افزایش خطر ابتلا به سرطان مری در ارتباط است.
- التهاب لثه. استفاده از خمیر دندان حاوی روی، با یا بدون عامل ضد باکتری، از پلاک و التهاب لثه جلوگیری می کند. برخی شواهد نشان می دهند که خمیر دندان حاوی روی باعث از بین رفتن پلاک های موجود می شود. با این حال، دیگر درمان های مرسوم ممکن است تاثیر بیشتری داشته باشند.
- بوی بد دهان. تحقیقات نشان می دهند که آدامس حاوی روی بوی بد دهان را کاهش می دهد.
- ویروس هرپس سیمپلکس. استفاده از سولفات روی یا اکسید روی بر پوست، به تنهایی یا با مواد تشکیل دهنده دیگر، باعث کاهش مدت و شدت تبخال دهانی و تناسلی می شود. با این حال، روی ممکن است برای عفونت هرپس عود کننده مفید نباشد.
- اختلال طعم (hypogeusia). مصرف خوراکی روی به نظر می رسد در این افراد موثر باشد.
- ضایعات پوستی (ضایعات لیشمانیا). تحقیقات نشان می دهند که مصرف خوراکی سولفات روی یا تزریق محلول آن به درمان این ضایعات در افراد مبتلا به لیشمانیوز مفید است. با این حال، روی ممکن است موثر تر از درمان های مرسوم نباشد.
- جذام. مصرف خوراکی روی در ترکیب با داروهای ضد جذام به نظر می رسد به درمان جذام کمک کند.
- گرفتگی عضلانی. مصرف خوراکی روی در افراد مبتلا به سیروز کبدی و کمبود روی به درمان گرفتگی عضلانی کمک می کند.
- تورم و زخم های دهانی ناشی از پرتودرمانی. مصرف خوراکی سولفات روی به نظر می رسد برای درمان زخم و تورم دهانی ناشی از پرتو درمانی موثر باشد.
- پوکی استخوان (ضعف استخوان). مصرف کم روی با کاهش توده استخوان در ارتباط است. مصرف مکمل روی در ترکیب با مس، منگنز و کلسیم ممکن است از دست دادن استخوان در زنان یائسه را کاهش دهد.
- زخم های گوارشی. مصرف خوراکی اگزامیت روی به نظر می رسد به درمان و پیشگیری زخمهای گوارشی کمک کند.
- ذات الریه. بعضی تحقیقات نشان می دهند که خوراندن مکمل روی به کودکان دچار سوء تغذیه خطر ابتلا به ذات الریه را کاهش می دهد. با این حال، بررسی تاثیر سولفات روی در درمان ذات الریه به تحقیقات بیشتر نیاز دارد.
- مشکلات دوران بارداری. مصرف خوراکی روی در دوران بارداری به کاهش خطر زایمان زودرس کمک می کند. با این حال، مصرف مکمل روی خطر جنین مرده یا مرگ و میر نوزادان را کاهش نمی دهد. مصرف روی همرا با ویتامین آ (A) ممکن است به بازگرداندن دید در شب زنان باردار تحت تاثیر شب کوری کمک کند. با این حال، مصرف روی به تنهایی به نظر نمی رسد اثری داشته باشد.
- زخم بستر. مصرف خوراکی روی و یا استفاده از خمیر روی به نظر می رسد به بهبود زخم بستر کمک کند.
- تورم پروستات (prostatis). تحقیقات نشان می دهند که مصرف روی، سلنیوم، و یدید همراه با درمان مرسوم سبب بهبود علائم پروستاتیت، از جمله درد و کیفیت زندگی، در مقایسه با درمان مرسوم به تنهایی می شود.
- عوارض عفونت شدید (سپسیس). تحقیقات نشان می دهند که مصرف محصول خاص حاوی روی به نام اینتستامین (Intestamin) می تواند خطر نارسایی ارگان ها در افراد مبتلا به سپسیس را کاهش دهد.
- مسمومیت غذایی (شیگلوز). تحقیقات نشان می دهند که مصرف شربت مولتی ویتامین حاوی روی همراه با درمان های معمول می تواند زمان بهبودی و اسهال در کودکان دچار سوء تغذیه دچار مسمومیت غذایی را کاهش دهد.
- بیماری سلول داسی شکل. مصرف خوراکی روی به نظر می رسد به کاهش علائم بیماری سلول داسی شکل در افراد مبتلا به کمبود روی کمک کند. مصرف مکمل روی نیز باعث کاهش خطر عوارض و عفونت های مربوط به بیماری سلول داسی شکل می شود.
- زخم پا. مصرف خوراکی سولفات روی باعث بهبود سریعتر برخی زخم های پا می شود. اثرات آن در افراد دارای سطوح پایین روی قبل از درمان بیشتر است. استفاده از خمیر روی بر زخم پا نیز موثر است.
- کمبود ویتامین آ (A). مصرف خوراکی روی همراه با ویتامین آ نسبت به مصرف ویتامین آ و یا روی به تنهایی باعث بهبود بهتر سطح ویتامین آ در کودکان دچار سوء تغذیه می شود.
- زگیل. تحقیقات اولیه نشان می دهند که استفاده از محلول سولفات روی باعث بهبود زگیل های سطحی می شود_نه زگیل های معمولی. پماد اکسید روی به نظر می رسد تاثیری همانند درمان های مرسوم زگیل دارد. سولفات روی خوراکی نیز موثر است.
در موارد زیر بی تاثیر است
- سندرم اسهال وابسته به ایدز. مصرف خوراکی روی همراه با ویتامین به نظر نمی رسد به بهبود این سندرم کمک کند.
- ریزش مو. هر چند شواهد اولیه نشان می دهند که مصرف روی با بیوتین ممکن است برای ریزش مو مفید باشد، بیشتر مطالعات نشان می دهند که روی برای این بیماری موثر نیست.
- پوسته پوسته شده و خارش پوست (اگزما). مصرف خوراکی روی به نظر نمی رسد به بهبود قرمزی پوست و یا خارش در کودکان مبتلا به اگزما کمک کند.
- آب مروارید. مصرف خوراکی روی همراه با ویتامین های آنتی اکسیدان به نظر نمی رسد به درمان و یا جلوگیری آب مروارید کمک کند.
- فیبروز کیستیک. سولفات روی به نظر نمی رسد به بهبود عملکرد ریه در کودکان یا نوجوانان مبتلا به فیبروز کیستیک کمک کند. هر چند، نیاز به مصرف آنتی بیوتیک را کاهش می دهد.
- اچ آی وی. مصرف خوراکی روی همراه با درمان آنتی رترو ویروسی باعث بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن و یا کاهش خطر مرگ در بزرگسالان و یا کودکان مبتلا به اچ آی وی نمی شود.
- عوارض دوران بارداری در زنان مبتلا به اچ آی وی. مصرف خوراکی روی در دوران بارداری باعث کاهش خطر انتقال اچ آی وی به نوزاد نمی شود. همچنین، روی از مرگ و میر نوزادان و یا زنان باردار مبتلا به اچ آی وی جلوگیری نمی کند.
- رشد نوزاد. خوراندن روی به نوزادان رشد ذهنی یا حرکتی را بهبود نمی بخشد.
- بیماری التهابی روده (IBD). مصرف خوراکی روی به درمان بیماری التهابی روده کمک نمی کند.
- آنفولانزا. مکمل خوراکی روی باعث بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن در افرادی نمی شود که دچار کمبود روی نیستند.
- عفونت گوش. روی برای جلوگیری از عفونت گوش در کودکان موثر نیست.
- کمبود آهن در دوران بارداری. مصرف خوراکی روی به نظر نمی رسد به بهبود سطح آهن در زنان مصرف کننده مکمل آهن و اسید فولیک کمک کند.
- سرطان پروستات. تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف روی همراه با سایر ویتامین ها و مواد معدنی ممکن است از ایجاد سرطان پروستات در برخی مردان جلوگیری کند. با این حال، پژوهش های دیگر نشان می دهند که مصرف روی می تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات و خطر مرگ ناشی از سرطان پروستات را افزایش دهد.
- پوست قرمز و تحریک شده (پسوریازیس). مصرف خوراکی روی به درمان پسوریازیس کمک نمی کند.
- التهاب مفاصل در ارتباط با یک بیماری پوستی خاص (ورم مفاصل پسوریاتیک). مصرف خوراکی روی ، به تنهایی یا همراه با داروهای مسکن، هیچ تاثیری بر پیشرفت ورم مفاصل پسوریاتیک ندارد.
- التهاب مفصل (آرتریت روماتوئید). مصرف خوراکی روی به درمان آرتریت روماتوئید کمک نمی کند.
- اختلال عملکرد جنسی. تحقیقات نشان می دهند که مصرف مکمل روی عملکرد جنسی در مردان مبتلا به ناتوانی جنسی مرتبط با بیماری های کلیوی را بهبود نمی بخشد.
- زنگ در گوش (وزوز گوش). مصرف خوراکی روی به درمان زنگ زدن در گوش کمک نمی کند.
- عفونت دستگاه تنفسی فوقانی. مصرف خوراکی روی خطر ابتلا به عفونت دستگاه تنفسی فوقانی را کاهش نمی دهد.
- مالاریا. مصرف خوراکی روی به درمان و یا جلوگیری از مالاریا در کودکان دچار سوء تغذیه کشورهای در حال توسعه کمک نمی کند.
برای موارد مصرف زیر شواهد علمی کافی موجود نیست و نیاز به تحقیقات بیشتر است
- عفونت مرتبط با ایدز به دلیل ایمنی ضعیف. برخی شواهد اولیه نشان می دهند که مصرف مکمل خوراکی روی در ترکیب با زیدوودین ممکن است عفونت به دلیل ضعف سیستم ایمنی را کاهش دهد.
- بیماری کبدی مرتبط با مصرف مشروبات الکلی. سولفات روی خوراکی ممکن است عملکرد کبد در افراد مبتلا به بیماری کبدی مرتبط با مصرف مشروبات الکلی را بهبود بخشد.
- بیماری آلزایمر. بعضی تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف مکمل روی ممکن است سرعت بدتر شدن علایم در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهد.
- مسمومیت آرسنیک. تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف روی با اسپیرولینا می تواند علائم و میزان آرسنیک در ادرار و مو افراد مبتلا به مسمومیت آرسنیک طولانی مدت را کاهش دهد.
- آسم. مصرف روی به نظر نمی رسد خطر ابتلا به آسم در کودکان را کاهش دهد.
- اختلال خون بتا تالاسمی. تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف سولفات روی همراه با تزریق خون در مقایسه با تزریق خون به تنهایی میزان رشد در کودکان مبتلا به بتا تالاسمی را افزایش می دهد.
- تومور مغزی. تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف روی با کاهش خطر ابتلا به سرطان مغز مرتبط است.
- زخم های دهانی. بعضی تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف سولفات روی باعث بهبود زخم های دهانی شده و از بروز دوباره آنها جلوگیری می کند. با این حال، تحقیقات دیگر هیچ تاثیری نشان نمی دهد.
- مرگ در دوران کودکی. تحقیقات نشان می دهند که مصرف روی، اسید فولیک، ویتامین آ و آهن در مقایسه با مصرف ویتامین آ به تنهایی خطر مرگ در دوران کودکی را کاهش نمی دهد.
- بیماری ریوی به نام اختلال انسدادی مزمن ریوی (COPD). تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف روی بعد از بهبودی از عفونت های مرتبط با COPD خطر عفونت های اضافی در افراد مسن را کاهش می دهد.
- انسداد عروق (بیماری عروق کرونر). تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف روی باعث کاهش کلسترول می شود. اما باعث کاهش تری گلیسیرید در افراد مبتلا به انسداد سرخرگها نمی شود.
- از دست دادن حافظه (زوال عقل). تحقیقات نشان می دهند که مصرف سولفات روی باعث بهبود رفتار و توانایی های اجتماعی در افراد مبتلا به از دست دادن حافظه می شود.
- پلاک دندان. شواهد اولیه نشان می دهند که مسواک زدن دندان با خمیر دندان حاوی روی ایجاد پلاک را کاهش می دهد.
- آسیب عصبی ناشی از دیابت (نوروپاتی دیابتی). تحقیقات نشان می دهند که مصرف سولفات روی باعث بهبود عملکرد عصب و کاهش قند خون در افراد مبتلا به آسیب عصبی ناشی از دیابت می شود.
- سندرم داون. تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف روی می تواند عملکرد سیستم ایمنی را بهبود بخشیده و باعث کاهش عفونت در افراد مبتلا به سندرم داون و سیستم ایمنی ضعیف شده می شود. با این حال، پژوهش های دیگر نتایج متناقضی را نشان می دهند.
- سرطان سر و گردن. تحقیقات نشان می دهند که مصرف مکمل روی میزان زنده ماندن پس از 3 سال در افراد مبتلا به سرطان سر و گردن را بهبود نمی بخشد. با این حال، روی ممکن است میزان زنده ماندن پس از 5 سال را بالا ببرد.
- از دست دادن عملکرد مغز به دلیل مشکلات کبدی (انسفالوپاتی کبدی). تحقیقات نشان می دهند که مصرف استات روی برخی عملکردهای ذهنی در افراد مبتلا به انسفالوپاتی کبدی را بهبود می بخشد. با این حال، پژوهش های دیگر نشان می دهند که سولفات روی عملکرد مغز در افراد مبتلا به این بیماری را بهبود نمی بخشد.
- اسهال مرتبط با اچ آی وی. تحقیقات نشان می دهند که مصرف روی می تواند خطر ابتلا به اسهال در کودکان و بزرگسالان مبتلا به اچ آی وی را کاهش دهد. با این حال، پژوهش های دیگر نشان می دهند که روی در بزرگسالان دچار اسهال به مدت 7 روز یا بیشتر موثر نیست.
- مشکلات باروری در مردان (ناتوانی جنسی). بعضی تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف خوراکی روی تعداد و یا جنبش اسپرم در مردان دچار مشکلات باروری را بهبود نمی بخشد. با این حال، تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف مکمل روی تعداد اسپرم، سطوح تستوسترون، و نرخ آبستنی در مردان نابارور با سطوح کم تستوسترون را افزایش می دهد.
- عفونت معده و انگلی. مکمل روی، به تنهایی یا همراه با ویتامین آ، ممکن است برای درمان برخی عفونت های انگلی در کودکان کشورهای در حال توسعه موثر باشد. بعضی تحقیقات نشان می دهند که مصرف روی همراه با ویتامین آ خطر ابتلا به برخی عفونت ها را کاهش می دهد، در حالی که تحقیقات دیگر عکس این مورد را نشان می دهند.
- ضربه به سر. مصرف روی بلافاصله پس از ضربه به سر سرعت بهبودی را بالا می برد.
- سرطان لنفوم غیر هوچکین. تحقیقات نشان می دهند که مصرف مکمل روی با کاهش خطر ابتلا به لنفوم غیر هوچکین مرتبط است.
- نوزادان خیلی کوچک. تحقیقات نشان می دهند که مصرف مکمل های روی در دوران بارداری خطر تولد نوزاد با وزن کم را کاهش نمی دهد. با این حال، اضافه کردن روی به مکمل های تغذیه ای برای نوزادان کم وزن در کشورهای در حال توسعه خطر مرگ را کاهش می دهد.
- ریکاوری پس از جراحی. تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف خوراکی روی زمان بهبودی بعد از جراحی را کاهش می دهد.
- عفونت مخمر پوست به نام تنیا ورسیکالر. تحقیقات نشان می دهند که استفاده از شامپو روی یک بار در روز به مدت 14 روز باعث کاهش عفونت های قارچی منجر به تنیا ورسیکالر می شود.
- پوست چروکیده. استفاده از کرم پوست حاوی 10٪ ویتامین سی همانند اسید ال اسکوربیک و تیروزین استیل، سولفات روی، سدیم هیالورونات، و بیوفلاونوئید به مدت 3 ماه باعث بهبود چین و چروک ریز و درشت ، زردی، زبری، و پوسته پوسته شدن می شود.
- بیماری کرون.
- کولیت اولسراتیو.
- سایر شرایط پزشکی و جسمانی
شواهد بیشتری برای اثبات اثربخشی روی در موارد بالا مورد نیاز است.
اثرات جانبی و ایمنی روی
مصرف خوراکی روی یا اعمال آن بر پوست در بزرگسالان در مقادیر کمتر از 40 میلی گرم در روز ایمن و بی خطر است. مصرف منظم مکمل روی بدون مشاوره با پزشک متخصص توصیه نمی شود. در برخی افراد روی ممکن است باعث تهوع، استفراغ، اسهال، طعم فلزی، آسیب کلیه و معده، و دیگر عوارض جانبی شود. استفاده از روی بر پوست آسیب دیده ممکن است باعث سوزش، گزش، خارش، و سوزن سوزن شدن شود.
مصرف خوراکی روی در دوزهای بالاتر از 40 میلی گرم در روز ایمن است. هرچند، مصرف دوز بالاتر از 40 میلی گرم در روز ممکن است باعث کاهش جذب مس شود. کاهش جذب مس ممکن است باعث کم خونی شود.
مصرف استنشاق روی از طریق بینی ناایمن است زیرا باعث از دست دادن دائمی بویایی می شود.
مصرف مقادیر بالای روی ناایمن است. مقادیر بالاتر از دوز توصیه شده باعث تب، سرفه، درد معده، خستگی، و بسیاری مشکلات دیگر می شود.
مصرف بیش از 100 میلی گرم روی به صورت روزانه و یا برای 10 سال یا بیشتر خطر ابتلا به سرطان پروستات را دو برابر می کند. مصرف مقادیر زیاد مولتی ویتامین به همراه مکمل روی احتمال مرگ ناشی از سرطان پروستات را افزایش می دهد.
مصرف 450 میلی گرم یا بیشتر روی به صورت روزانه می تواند باعث اختلال آهن خون شود. دوز واحد 10 تا 30 گرم روی می تواند کشنده باشد.
اقدامات احتیاطی خاص و هشدارها
- نوزادان و کودکان: مصرف خوراکی روی در مقادیر توصیه شده بی خطر است. مصرف روی در دوزهای بالا ناایمن است.
- بارداری و شیردهی: مصرف خوراکی روی در مقادیر توصیه شده روزانه برای زنان باردار و شیرده ایمن است. با این حال، مصرف روی در دوزهای بالا در زنان شیرده و باردار ایمن نیست. زنان باردار بزرگتر از 18 سال نباید بیش از 40 میلی گرم روی در روز مصرف کنند؛ زنان باردار بین سنین 14 تا 18 سال نباید بیش از 34 میلی گرم در روز روی مصرف کنند. زنان شیرده بزرگتر از 18 سال نباید بیش از 40 میلی گرم روی در روز مصرف کنند؛ زنان شیرده بین سنین 14 تا 18 سال نباید بیش از 34 میلی گرم در روز روی مصرف کنند.
- اعتیاد به الکل: نوشیدن بیش از حد الکل در دراز مدت باعث کاهش جذب روی می شود.
- دیابت: دوز بالای روی باعث کاهش قند خون در افراد مبتلا به دیابت می شود. افراد مبتلا به دیابت باید روی و محصولات حاوی آن را با احتیاط استفاده کنند.
- همودیالیز: افراد تحت درمان همودیالیز در معرض خطر کمبود روی می باشند و ممکن است نیاز به مصرف مکمل روی داشته باشند.
- اچ آی وی/ایدز (HIV/ AIDS): در صورت ابتلا به اچ آی وی/ایدز با احتیاط روی مصرف شود. مصرف روی با زمان بقاء در افراد مبتلا به اچ آی وی/ایدز در ارتباط است.
- سندرم دارای اختلال جذب مواد مغذی: افراد دارای سندرم سوء جذب ممکن است دچار کمبود روی شوند.
- آرتریت روماتوئید (RA): افراد مبتلا روی کمتری جذب می کنند.
تداخلات روی
تداخلات متوسط! در ترکیب با موارد زیر با احتیاط مصرف شود :
- آنتی بیوتیک (آنتی بیوتیک کینولون). روی ممکن است باعث کاهش مقدار جذب آنتی بیوتیک شود. مصرف روی همراه با برخی از آنتی بیوتیک ها ممکن است اثر بخشی آنها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این حالت بهتر است روی حداقل 1 ساعت بعد از آنتی بیوتیک مصرف شود. برخی از این آنتی بیوتیک ها عبارتند از سیپروفلوکساسین (CIPRO)، انوگزاسین (Penetrex)، نورفلوگزاسین (Chibroxin, Noroxin)، اسپارفلوگزاسین (Zagam)، تراوافلوگزاسین (Trovan)، گرپافلوگزاسین (Raxar).
- آنتی بیوتیک (آنتی بیوتیکهای تتراسایکلین). روی می تواند به تتراسایکلین موجود در معده وصل شود. این امر باعث کاهش میزان جذب تتراسایکلین می شود. مصرف روی با تتراسایکلین ممکن است اثر تتراسایکلین را کاهش دهد. برای جلوگیری از این حالت بهتر است روی 2 ساعت قبل یا 4 ساعت بعد از تتراسایکلین مصرف شود. برخی از این آنتی بیوتیک ها عبارتند از دمکلوسایکلین (Declomycin)، مینوسیکلین (Minocin)، و تتراسایکلین (Achromycin).
- سیس پلاتین (Platinol-AQ). سیس پلاتین (Platinol-AQ) برای درمان سرطان استفاده می شود. مصرف روی همراه با EDTA و سیس پلاتین (Platinol-AQ) ممکن است اثرات و عوارض جانبی سیس پلاتین (Platinol-AQ) را افزایش دهد.
- پنی سیلامین. پنیسیلامین برای درمان بیماری ویلسون و آرتریت روماتوئید استفاده می شود. روی ممکن است باعث کاهش جذب و تاثیر پنیسیلامین در بدن شود.
تداخلات جزئی! در ترکیب با موارد زیر با احتیاط مصرف شود:
- آمیلوراید (Midamor). آمیلوراید (Midamor) به عنوان "قرص آب" استفاده می شود تا به دفع آب اضافی از بدن کمک کند. اثر دیگر آمیلوراید (Midamor) افزایش مقدار روی در بدن است. مصرف مکمل روی همراه با آمیلوراید (Midamor) باعث افزایش بیش از حد میزان روی در بدن می شود.
دوز مصرفی روی
بر اساس تحقیقات علمی:
خوراکی:
- سرماخوردگی: یک قرص گلوکونات یا استات روی، تامین کننده 9 تا 24 میلی گرم عنصر روی، در حال بیداری و با وجود علائم سرماخوردگی هر دو ساعت در دهان حل شود.
- اسهال در کودکان دچار سوء تغذیه یا کمبود روی: 10 تا 40 میلی گرم در روز.
- پیشگیری و درمان سینه پهلو در کودکان دچار سوء تغذیه کشورهای در حال توسعه: 10 تا 70 میلی گرم در روز.
- برای هیپگوسیا(حس چشایی غیر طبیعی): 25 تا 100 میلی گرم.
- اختلال عصبی بی اشتهایی: 100 میلی گرم گلوکونات روی در روز.
- زخم معده: 200 میلی گرم سولفات روی، سه بار در روز.
- گرفتگی عضله در افراد دچار کمبود مبتلا به بیماری کبدی: 220 میلی گرم سولفات روی، دو بار در روز.
- پوکی استخوان: 15 میلی گرم روی در ترکیب با 5 میلی گرم منگنز، 1000 میلی گرم کلسیم و 2.5 میلی گرم مس.
- بیماری سلول های داسی شکل: 220 میلی گرم سولفات روی، سه بار در روز.
- افزایش رشد و افزایش وزن در کودکان مبتلا به بیماری سلول داسی شکل قبل از سن بلوغ: 10 میلی گرم روی در روز.
- اختلال کم توجهی_بیش فعالی (ADHD) در کودکان: 55 میلی گرم (15 میلی گرم روی) تا 150 میلی گرم (40 میلی گرم روی) سولفات روی در روز.
- آکنه: 30 تا 135 میلی گرم در روز.
- دژنراسیون ماکولا وابسته به سن (AMD): 80 میلی گرم روی به همراه 500 میلی گرم ویتامین سی، 400 واحد ویتامین ایی، و15 میلی گرم بتا کاروتن در روز.
میزان مصرف روی بر اساس معیار تعیین شده توسط موسسه پزشکی Medicine:
- نوزادان از بدو تولد تا 6 ماهگی: 2 میلی گرم در روز
- نوزادان و کودکان از 7 ماه تا 3 سال: 3 میلی گرم در روز
- 4 تا 8 سال: 5 میلی گرم در روز
- 9 تا 13 سال: 8 میلی گرم در روز
- دختران 14 تا 18 سال: 9 میلی گرم در روز
- پسران و مردان 14 سال به بالا: 11 میلی گرم در روز
- زنان 19 سال به بالا: 8 میلی گرم در روز
- زنان باردار 14 تا 18 سال: 13 میلی گرم در روز
- زنان باردار 19 سال به بالا: 11 میلی گرم در روز
- زنان شیرده 14 تا 18 سال: 14 میلی گرم در روز
- زنان شیرده 19 سال به بالا: 12 میلی گرم در روز
سطوح بالاتر از حد معمول و قابل تحمل تجویز نشده و بدون نظارت پزشکی عبارتند از:
- نوزادان از بدو تولد تا 6 ماهگی: 4 میلی گرم در روز
- 7 تا 12 ماهگی: 5 میلی گرم در روز
- 1 تا 3 سال: 7 میلی گرم در روز
- 4 تا 8 سال: 12 میلی گرم در روز
- 9 تا 13 سال: 23 میلی گرم در روز
- 14 تا 18 سال (از جمله بارداری و شیردهی): 34 میلی گرم در روز
- بزرگسالان 19 سال به بالا (از جمله بارداری و شیردهی): 40 میلی گرم در روز
اشکال مختلف نمک مقادیر مختلفی از را روی فراهم می کنند. سولفات روی شامل 23٪ روی است؛ 220 میلی گرم سولفات روی حاوی 50 میلی گرم روی می باشد. گلوکونات روی شامل 14.3٪ روی است؛ 10 میلی گرم گلوکونات روی حاوی 1.43 میلی گرم روی می باشد.
اعمال روی پوست:
- آکنه ولگاریس: استات 1.2٪ همراه با اریترومایسین روی 4٪ به صورت لوسیون، دو بار در روز.
- عفونت هرپس سیمپلکس: سولفات روی 0.25٪ ، 8 تا 10 بار در روز و یا اکسید روی 0.3 درصد همراه با گلیسین هر 2 ساعت در هنگام بیداری.
