شرایطی مانند فلج مغزی، اوتیسم، از دست دادن شنوایی و تاخیر در رشد ممکن است باعث بروز مشکل در گفتار و زبان شوند. برخی کودکان ممکن است زبان را متوجه نشوند. برخی دیگر زبان را متوجه می شوند، اما به دلیل مشکلاتی که در زبان دارند، قادر به برقراری یک رابطه موثر نیستند. گاهی نیز کودکان چالش هایی را در بخش های دیگری از ارتباطات، مانند حرکت دست و سر و صورت، تجربه می کنند.
گفتار درمانی یک برنامه بالینی است که با هدف بهبود مهارت های گفتاری و زبانی و توانایی های حرکتی دهان انجام می شود. در مورد کودکانی که قادر به صحبت هستند، هدف این است که بیانشان واضح تر شود یا لغات بیشتری یاد بگیرند، جمله بیان کنند و یا مهارتهای شنیداری آنها تقویت شود. کودکانی که نمی توانند صحبت کنند، زبان اشاره را یاد خواهند گرفت یا به آنها چگونگی کار با تجهیزاتی مانند کامپیوتر، آموزش داده می شود تا به جای آنها صحبت کند. کودکانی که صحبت می کنند، اما در بخش هایی مانند حالت چهره و زبان بدن دچار مشکل هستند، در این محدوده آموزشی قرار می گیرند.
روش هایی که در گفتار درمانی استفاده می شود، چیست؟
روش های مختلفی در گفتار درمانی استفاده می شود. روش مورد استفاده به بیان کودک و چالش زبانی وی بستگی دارد. به عنوان مثال، در مورد کودکانی که دچار مشکل بیان هستند، پزشک در مراکز پزشکی با استفاده از ابزاری مانند چوب بستنی، انگشت، سوت، نی و دیگر موارد در دهان کودک، به وی کمک می کند تا عضلات دهان، زبان و گلوی خود را کنترل کند. برای کودکانی که درگیر مسائل جهانی زبان هستند، یک رویکرد مبتنی بر بازی برای تحریک توانایی ارتباط در وی استفاده می شود. برای کودکانی که دچار اختلالات هماهنگی دهان در تولید صدا هستند، روش مورد استفاده به این صورت است که کودک بارها و بارها تلاش کند صداهای خاص را تولید / تقلید کند.
به علاوه متخصص گفتار درمانی می تواند به کودک با معلولیت شدید کمک کند تا از دستگاه های ارتباطی خاص، مانند کامپیوتر با یک تولید کننده صدا یا صفحه های پوشیده از نمادهای پرکاربرد و فعالیت های روزانه استفاده کرده و از طریق آنها نیازهای خود را بیان کند. این دستگاه ها با عنوان فن آوری های کمکی شناخته شده اند. روش های مختلفی برای تولید گفتار وجود دارد که می توان آنها را با سیستم های درمانی دیگر هماهنگ و منسجم کرد.
هنگام انجام گفتار درمانی با کودکان، انگیزه دادن به کودک بسیار مهم است. بنابراین متخصص گفتار درمانی می تواند از بازی های گفتاری، فلش کارتها، اسباب بازی، عروسک و انواع تقویت کننده ها استفاده کند و جلسات را در مسیر تشویق کودک پیش برد. از آنجایی که مشکلات گفتاری هر کودک منحصر به خود اوست، بنابراین گفتار درمانی باید طبق نیازهای کودک طراحی شود. به عنوان مثال اگر کودکی در بیان لغاتی که با حرف ب شروع می شوند مشکل داشته باشد، درمانگر تمرین روزانه لیستی از لغات را که با ب شروع می شوند، توصیه خواهد کرد. تمرین های دیگری هستند که مهارت های اجتماعی کودک را تقویت می کنند، عبارتند از بالا نگاه داشتن سر، برقراری تماس چشمی با دیگران و غیره.
