عبارت ديسترس جنين يا زجر جنين براي توصيف زماني بكار برده ميشود كه در طول زايمان طبيعي، اكسيژن كافي به جنين نميرسد. اين وضعيت در اغلب اوقات با ضربان غيرعادي قلب جنين شناخته ميشود. با اين حال كه عبارت ديسترس جنين بطور رايجي مورد استفاده قرار ميگيرد، هنوز هيچ تعريف دقيقي از اين وضعيت وجود ندارد و اين امر تشخيص دقيق و درمان مناسب آنرا مشكل تر ساخته است. از آنجاييكه اين عبارت داراي ابهام است، بطور چشمگيري به درمان نامناسب و اشتباه منجر ميشود.
ديسترس جنين معمولا با آسفيكسي بدو تولد (اختلال در اكسيژن رساني بافتي) اشتباه گرفته ميشود. آسفيكسي بدو تولد هنگامي رخ ميدهد كه قبل، در طول و بعد از زايمان، اكسيژن كافي به كودك نميرسد. اين امر به دلايل مختلف اتفاق مي افتد كه برخي از آنها شامل ميزان كم اكسيژن در خون مادر يا كاهش جريان خون ناشي از فشرده شدن بند ناف ميباشد.
تشخيص ديسترس جنين
نظارت پزشك بر جنين در طول دوران بارداري، به منظور تشخيص هرگونه عوارض بالقوه از اهميت بالايي برخوردار است. يكي از روش هايي كه براي نظارت جنين بسيار مورد استفاده قرار ميگيرد، نظارت الكترونيكي ضربان قلب جنين (FHR) است.
مزاياي نظارت الكترونيكي ضربان قلب جنين عبارتند از:
- توانايي تشخيص هيپوكسي (زمانيكه جنين اكسيژن كافي دريافت نميكند) با بررسي ضربان قلب جنين
- توانايي نظارت بر انقباضات مادر
- توانايي نظارت بر واكنش جنين حين هيپوكسي
- كاهش خطرات احتمالي حين زايمان
با اين حال، نظارت الكترونيكي ضربان قلب جنين نيز با خطراتي از جمله افزايش احتمال عمل سزارين همراه است كه به دليل برداشت اشتباه از نتيجه نظارت الكترونيكي ضربان قلب جنين ميباشد.
عوامل پشت پرده ديسترس جنين
عوامل بالقوه اي كه به ديسترس جنين منجر ميشوند، عبارتند از:
- كم خوني (شايع ترين بيماري زنان و زايمان)
- بيماري الیگوهیدرامنیوس (Oligohydraminos) كه به معناي كمبود مايع آمنيوتيك در اطراف جنين است
- فشار خون ناشي از بارداري (PIH)
- بارداري طولاني مدت (بيش از 42 هفته)
- محدوديت رشد داخل رحمي (IUGR)
- وضعیت مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم (وضعيتي كه در آن مكونيوم يا اولين مدفوع جنين، در مایع آمنیوتیک وجود دارد و سبب مسدود شدن راه هاي هوايي جنين ميشود)
