در اين وضعيت، بيماران به درد ثانويه ناشي از انقباضات رحمي، تتاني رحم يا حساسيت به لمس موضعي رحم مبتلا ميشوند. همچنين علائم ميتوانند ناشي از جدا شدن زود هنگام جفت، ديسترس جنين، مرگ جنين و در موارد بسيار نادر، شوك ناشي از خونريزي باشد.

اين وضعيت در اغلب اوقات با ضربان غيرعادي قلب جنين شناخته ميشود. با اين حال كه عبارت ديسترس جنين بطور رايجي مورد استفاده قرار ميگيرد، هنوز هيچ تعريف دقيقي از اين وضعيت وجود ندارد.

در حين زايمان، بند ناف كشيده و فشرده ميشود، و اين امر منجربه پرولاپس بند ناف ميگردد. در دوران بارداري، بيش فعالي جنين نيز ميتواند منجربه پرولاپس بند ناف شود.

عبارت ديسترس جنين يا زجر جنين براي توصيف زماني بكار برده ميشود كه در طول زايمان طبيعي، اكسيژن كافي به جنين نميرسد. درمان اوليه براي وضعيت ديسترس جنين، احياي داخل رحمي است.