ناهنجاری های کیاری نقص های ساختاری در مخچه بروز می کند، مخچه کنترل کننده تعادل می باشد. زمانی که فضای استخوانی در قسمت تحتانی و عقب جمجمه کوچکتر از اندازه طبیعی باشد، مخچه و ساقه مغز تحت فشار قرار می گیرند. فشار وارد شده بر مخچه جریان مایع مغزی نخاعی را مسدود می کند (مایع مغزی نخاعی مایعی است که مغز و نخاع را احاطه کرده و از آنها محافظت می کند.) و طیف عظیمی از علائم از جمله سرگیجه، ضعف عضلانی، بی حسی، مشکلات بینایی و سردرد را به دنبال دارد و باعث بروز مشکلاتی در تعادل و هماهنگی می شود.
علائم در برخی افراد بسته به نوع فشار و آسیب وارده به بافت ها و اعصاب تغییر خواهد کرد. ناهنجاری کیاری بسته به شدت اختلال و بخش های کانال نخاعی تقسیم بندی می شوند. رایج ترین آن نوع 1 می باشد که علائمی به دنبال ندارد و معمولا به طور تصادفی و در حین معاینات پزشکی کشف می شود.
نوع 2 که ناهنجاری کیاری آرنولد نامیده می شود، معمولا با میلومننگوسل همراه می باشد – میلومننگوسل شکلی از اسپینا بیفیدا است که زمانی رخ می دهد که کانال نخاعی و ستون فقرات قبل از تولد بسته نمی شوند و باعث می شود طناب نخاعی در پشت در محیطی باز قرار گیرد. این امر منجر به فلج نسبی یا کامل می شود.
نوع 3 جدی ترین نوع این ناهنجاری است و باعث نقص شدید عصبی می شود. شرایط دیگری که معمولا با این ناهنجاری همراه هستند، عبارتند از هیدروسفالی، سیرنگومیلی (کیست پر از مایع در نخاع) و انحنای ستون فقرات.
آیا درمانی برای ناهنجاری کیاری وجود دارد؟
دارو برخی علائم مانند درد را بهبود می بخشد. جراحی تنها راه برای اصلاح اختلالات عملکردی و یا متوقف کردن پیشرفت آسیب به سیستم عصبی مرکزی است. برای درمان این بیماری بیش از یک جراحی ممکن است لازم باشد. برخی از انواع ناهنجاری های کیاری دارای هیچ علائمی نیستند و در فعالیت های روزانه فرد اختلالی ایجاد نمی کنند.
بسیاری از افراد مبتلا به کیاری نوع 1 هیچ علائمی در خود مشاهده نمی کنند و حتی اطلاعی از وجود چنین شرایط در خود ندارند. بسیاری از مبتلایان به انواع شدیدتر این بیماری جراحی می شوند و کاهش چشمگیری را در علائم خود مشاهده می کنند و مدت ها می توانند یک ثبات و تعادل نسبی داشته باشند، گرچه فلج در آنها دائمی است.
