گاهی اوقات بعضی موضوعات ممنوعه محسوب می شوند، از جمله موضوعات جنسی و بیماری های مربوط به آنها، و زیاد در مورد آنها صحبت نمی شود، در نتیجه آگاهی نسبت به این مسائل ناقص می ماند. یکی از این مشکلات پدوفیلی است، اما بهتر است بدانید این مسئله معمولا سرفصل مشکلات است.
پدوفیلی چیست؟ چه کسانی به پدوفیلی مبتلا هستند؟ پدوفیلی چطور توسط جامعه پزشکی درمان می شود؟ در ادامه به بررسی پدوفیلی می پردازیم و به این سوالات پاسخ می دهیم.
شخص پدوفیل چه ویژگی هایی دارد؟
فرد مبتلا به پدوفیلی شخصی است که تمایل به برقراری رابطه جنسی با کودکان را دارد، به طور کلی این تمایل به سمت کودکان کمتر از 13 سال است.
لزوما همه مبتلایان به پدوفیل کودک آزار نیستند. کودک آزاری به رفتار و عملکرد فرد اشاره دارد، در حالیکه پدوفیل به امیال و تمایلات اشاره می کند. برخی افراد پدوفیل در تمام عمر خود از برقراری رابطه جنسی با کودک اجتناب می کنند، به همین دلیل میزان شیوع این عارضه مشخص نیست.
آیا پدوفیلی یک اختلال روحی محسوب می شود؟
بله، انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) از سال 1968 در کتاب های راهنمای تشخیص و آمار مربوط به اختلالات روانی، پدوفیلی را نیز ذکر کرده است. فردی پدوفیل شناخته می شود که جاذبه های آنها نسبت به کودکان باعث اضطراب، بیگانه پنداری یا بروز مشکل در انجام دیگر کارها شود.
گرچه متخصصین تصور می کنند پدوفیل قابل درمان نیست، اما برخی روش های به کار رفته می توانند احساسات ناشی از این اختلال را کنترل کنند و از عملکردهای خطرناک توسط فرد پیشگیری کنند. برخی افراد که به حالت شدید آن مبتلا هستند، نیاز به مصرف دارو دارند تا بتوانند میل جنسی خود را کاهش دهند.
آیا افراد پدوفیل فقط به کودکان تمایل دارند؟
برخی پدوفیل ها ممکن است به برقراری رابطه جنسی با بزرگسالان نیز تمایل داشته باشند، اما میزان آن مشخص نیست. زیرا این اختلال الب زمانی کشف می شود که فرد مبتلا به دلیل آزار و اذیت های جنسی دستگیر شده است و برقراری و تمایل به رابطه جنسی با بزرگسالان تا حد زیادی طبیعی به نظر می رسد.
مردان و زنان در هر سنی ممکن است دچار پدوفیلی شوند، اما این اختلال در بین مردان خیلی بیشتر دیده می شود. پدوفیل ها ممکن است به کودکان از جنسیت مخالف یا هم جنس با خود گرایش داشته باشند.
برخی پدوفیل ها این اختلال را می پذیرند و سعی می کنند جهت گیری جنسی خود را توجیه کنند. برخی دیگر این اعتقاد را دارند که نزدیک شدن به یک کودک از نظر اخلاقی درست نیست و به دلیل بروز این تضاد دچار ناامیدی، انزوا و افسردگی می شوند. زندگی با اضطراب ناشی از پدوفیلی ممکن است منجر به بروز مشکلات روحی ثانویه شود.
علائم پدوفیلی چیست؟
فردی که دارای حداقل یکی از ویژگی های زیر باشد، به عنوان پدوفیل شناخته می شود:
- فانتزی های فزاینده و شدید جنسی، شامل فعالیت های جنسی با یک کودک پیش دبستانی (معمولا کمتر از 13 سال) که حداقل 6 ماه ادامه پیدا می کند.
- این تحریکات جنسی باعث بروز اختلالات پزشکی، مشکل در فعالیت های اجتماعی، کاری و دیگر عملکردهای مهم زندگی فرد می شوند.
- فرد مبتلا حداقل 16 ساله است و دست کم 5 سال از کودک مورد نظر خود بزرگتر است.
علت بروز پدوفیلی
علت دقیق بروز این اختلال مشخص نیست. تصور می شود نوعی اختلال ارثی باشد. برخی عوامل دیگر مانند اختلال در هورمون های جنسی مردانه یا سروتونین در مغز ممکن است منجر به بروز پدوفیلی شوند. سابقه مورد آزار جنسی قرار گرفتن در دوران کودکی نیز عامل دیگری است که البته هنوز نیاز به بررسی های بیشتری دارد.
یادگیری مدل های رفتاری و بررسی ها نشان داده اند کودکانی قربانی سوء استفاده جنسی می شوند و یا جنین صحنه هایی را مشاهده می کنند، ممکن است این رفتارها را یاد گرفته و تقلید کنند و در بزرگسالی نیز این تمایلات و رفتارها تقویت خواهند شد.
پدوفیلی اغلب در دوران بلوغ بروز می کند و پدوفیل ها نیز معمولا متاهل هستند و حتی ممکن است خودشان دارای فرزند باشند! معمولا افراد پدوفیل دارای هوش و آی کیو پایین هستند. به علاوه کودکان نیز آزار جنسی را به والدین گزارش نمی دهند. این موارد نشان دهنده این ست که بهتر است بیشتر مراقب کودک خود باشید.
پیشگیری از اینگونه اختلالات معمولا کار بسیار دشواری است، به هرحال حفظ کودک در برابر پدوفیل ها بر عهده والدین است. مهم ترین اقدامی که می توانید انجام دهید این است که اطلاعات کودک خود را در برخی زمینه ها افزایش دهید، به وی یاد دهید که از بدن خود مراقبت کند و در صورت بروز هر گونه مشکل و آزار جنسی آن را به پدر یا مادر خود گزارش دهد. کودک را با افراد غریبه به هیچ عنوان تنها رها نکنید.
