اين وضعيت در اغلب اوقات با ضربان غيرعادي قلب جنين شناخته ميشود. با اين حال كه عبارت ديسترس جنين بطور رايجي مورد استفاده قرار ميگيرد، هنوز هيچ تعريف دقيقي از اين وضعيت وجود ندارد.

تا بازگشت بدن زن به حالت طبيعي پس از زايمان، دست كم 6 هفته بطول مي انجامد و اين امر نبايد منجربه ايجاد خلل و توقف در برقراري رابطه زناشويي گردد. بلكه با روش ها و حالت هاي جايگزين بايد روابط و صميمت زناشويي را افزايش داد.

پزشكان معتقدند از حيث خطرات سلامتي براي مادر و كودك، زايمان طبيعي بسيار بيخطر تر از جراحي سزارين است.

بر اساس مطالعات انجام شده، بكارگيري روش آمنيواينفيوژن، نرخ زايمان از طريق سزارين را كاهش ميدهد و شريان بند ناف را بهبود ميبخشد...

جفت، اندام پنكيك ماننديست كه بطور معمول نزديك به قسمت فوقاني رحم قرار گرفته است و از طريق بند ناف، تغذيه كودك را تامين ميكند.

در حين زايمان، بند ناف كشيده و فشرده ميشود، و اين امر منجربه پرولاپس بند ناف ميگردد. در دوران بارداري، بيش فعالي جنين نيز ميتواند منجربه پرولاپس بند ناف شود.

گاهي اوقات، خونريزي واژينال در طول بارداري بيانگر خطر قريب الوقوع سقط جنين يا وجود يك بيماري است كه نيازمند اقدام و درمان فوري ميباشد. هنگاميكه با علل شايع خونريزي واژن در طول بارداري آشنا شويد، در صورت بروز، بهتر ميتوانيد تصميم گيري نماييد.

عبارت ديسترس جنين يا زجر جنين براي توصيف زماني بكار برده ميشود كه در طول زايمان طبيعي، اكسيژن كافي به جنين نميرسد. درمان اوليه براي وضعيت ديسترس جنين، احياي داخل رحمي است.

بسياري زنان پس از زايمان، نسبت به برقراري رابطه زناشويي احساس نياز ميكنند و اين موضوع به خصوص در زناني كه عمل سزارين انجام داده اند، پيچيده ميگردد.