يك زن در هنگام زايمان طبيعي ميتواند حركاتي را در رحم خود تجربه كند كه با نام انقباضات رحمي شناخته ميشوند. اين حركت هاي شديد و دردناك، بخشي از فرآيند زايمان محسوب ميشوند.

اصلي ترين تفاوت ميان پوليپ رحم و فيبروئيد (فيبروم) رحم در اين است كه فيبروئيد از بافت عضلاني تشكيل شده، در حاليكه پوليپ از بافت آندومتر ساخته شده است.

عمل جراحي بستن واژن در درمان افتادگي (پروپلاس) رحم يا واژن بسيار موثر ميباشد. گاهي اين عمل جراحي را همزمان براي درمان بي اختياري ادرار نيز انجام ميدهند.

رحم بواسطه عضلات، رباط ها و ساير اندام ها در لگن قرار ميگيرد. اگر اين بافت ها ضعيف يا كشيده شوند، رحم به داخل كانال واژن افت ميكند. اين اتفاق را افتادگي يا پرولاپس رحم ميگويند. اين وضعيت در زناني كه يك يا چندين زايمان طبيعي داشته اند، شايع تر است.

پرده بكارت بدون سوراخ ممكن است در نوزاد به دليل برآمدگي غشاي بكارت تشخيص داده شود. اين نقص ممكن است تا دوران كودكي يا فرا رسيدن نخستين دوره قاعدگي قابل تشخيص نباشد.

در حين زايمان، بند ناف كشيده و فشرده ميشود، و اين امر منجربه پرولاپس بند ناف ميگردد. در دوران بارداري، بيش فعالي جنين نيز ميتواند منجربه پرولاپس بند ناف شود.

آژنزي واژن يك اختلال مادرزادي مربوط به دستگاه تناسلي است كه از هر 5000 نفر، تنها در يك زن اتفاق مي افتد.

اين وضعيت شامل درد مداوم يا عود كننده دستگاه تناسلي است كه درست قبل، حين و پس از مقاربت رخ ميدهد.

پزشكان معتقدند از حيث خطرات سلامتي براي مادر و كودك، زايمان طبيعي بسيار بيخطر تر از جراحي سزارين است.