آژنزي واژن يك اختلال مادرزادي مربوط به دستگاه تناسلي است كه از هر 5000 نفر، تنها در يك زن اتفاق مي افتد.

عمل جراحي بستن واژن در درمان افتادگي (پروپلاس) رحم يا واژن بسيار موثر ميباشد. گاهي اين عمل جراحي را همزمان براي درمان بي اختياري ادرار نيز انجام ميدهند.

در حين زايمان، بند ناف كشيده و فشرده ميشود، و اين امر منجربه پرولاپس بند ناف ميگردد. در دوران بارداري، بيش فعالي جنين نيز ميتواند منجربه پرولاپس بند ناف شود.

پرده بكارت بدون سوراخ ممكن است در نوزاد به دليل برآمدگي غشاي بكارت تشخيص داده شود. اين نقص ممكن است تا دوران كودكي يا فرا رسيدن نخستين دوره قاعدگي قابل تشخيص نباشد.

پزشكان معتقدند از حيث خطرات سلامتي براي مادر و كودك، زايمان طبيعي بسيار بيخطر تر از جراحي سزارين است.

كانال زايمان يا همان واژن بين فرج و دهانه رحم قرار گرفته است و بطور معمول ترشحات روشن يا سفيد رنگي از خود توليد ميكند.

 يك زن در هنگام زايمان طبيعي ميتواند حركاتي را در رحم خود تجربه كند كه با نام انقباضات رحمي شناخته ميشوند. اين حركت هاي شديد و دردناك، بخشي از فرآيند زايمان محسوب ميشوند.

به نازك شدن، خشك شدن و التهاب ديواره هاي واژن در نتيجه كمبود استروژن، آتروفي واژن (واژينيت آتروفيك) گفته ميشود. از آنجاييكه مشكلات واژن و علائم ناراحتي هاي ادراري پيوسته با يكديگر در ارتباطند، از اينرو كارشناسان معتقدند كه اصطلاح دقيقتر براي آتروفي واژن، "سندرم ادراري-تناسلي يائسگي (GSM)" ميباشد.

اصلي ترين تفاوت ميان پوليپ رحم و فيبروئيد (فيبروم) رحم در اين است كه فيبروئيد از بافت عضلاني تشكيل شده، در حاليكه پوليپ از بافت آندومتر ساخته شده است.