با سلام

راهکار دارویی

داروهای متعددی بر بهبود عملکرد انزال اثر می‌گذارند؛ از جمله گروه داروهای ضد افسردگی مانند سیتالوپرام و سرترالین که از مهم‌ترین عوارض آنها می‌توان به تأخیر در انزال اشاره کرد. این داروها باید سه ساعت پیش از نزدیکی مصرف شود و در در اکثر موارد رضایت بخش بوده‌اند ولی عوارض دیگری مانند حالت تهوع بالا رفتن فشارخون و تپش قلب در هنگام استفاده از دوز بالا گزارش شده‌اند. همچنین مقدار ۱٪ میلی‌گرم رزرپین (سرپازیل) در شب تجویز می‌گردد. گفته می‌شود که این دارو رفلکس انزال را به تأخیر می‌اندازد و داروهای آرام بخش مثل دو میلی‌گرم دیازپام (والیوم) از طریق کاهش سطح پاسخ هیجانی و جنسی عمل می‌کند. اگر سیستم عصبی سالم باشد، داروها در درمان این حالت ضروری نیستند. هر دارویی با اثر روان گردانی یا تداخل اثر با سیستم خودکار، ممکن است موجب نا توانی جنسی شود. عدم موفقیت در انزال خالص با مصرف تیوریدازین (ملریل) و گوانتیدین (ایملین) و به خصوص با ایندورامین که یک داروی بلوک کنندهٔ گیرنده‌های الفاادرنرژیک می‌باشد همراه است. برای درمان زود انزالی همچنین از داروی داپوکستین که خط اول درمان دارویی می‌باشد استفاده می‌گردد. این دارو زمان انزال را افزایش داده و کنترل بر انزال را بهبود می‌بخشد.

"به دلیل بروز عوارض جانبی توصیه می شود از روش های غیر دارویی استفاده کنید."

روش فشار دادن به طریق ماسترز و جانسون:

اگر طرف مؤنث آلت را به مدت چند ثانیه فشار دهد از نعوظ ان کمی کاسته می‌شود و موقتأ تحریک برای انزال از بین می‌رود. این کار را می‌توان چندین بار انجام داد که موجب امتداد یافتن و طولانی شدن فاز هیجانی شده و طرف مذکر را به انزال طبیعی یا دیررس عادت می‌دهد.