ممکن است پسوریازیس در هر سنی آغاز شود. از نظر شکل بالینی ممکن است پسوریازیس انواع قطره ای، صدفی و تدریجاً منتشر شونده (فرم کلاسیک)، جوش های چرکی و بالاخره نوع شدید با گرفتاری قسمت های زیادی از بدن داشته باشد. سر، نواحی چین دار بدن، ناحیه تناسلی، دست ها و پاها و ناخن ها جزو نواحی هستند که بیش از سایر نقاط بدن به این بیماری مبتلا می شوند. ندرتاً احتمال گرفتاری ملتحمه ی چشم یا مخاط دهان و زبان نیز وجود دارد.
برای درمان این بیماری راههای متعددی وجود دارد از قبیل درمان های موضعی و درمان های خوراکی یا تزریقی. از جمله درمان های موضعی می توان به استفاده از داروی "تار" که از مشتقات ذغال سنگ است، دارویی به نام "دیترانول" که از پوست نوعی درخت به دست می آید، دارویی موضعی که ازمشتقات ویتامین دی محسوب می شود و بالاخره به داروهای کورتونی موضعی اشاره کرد. در موارد گسترده و مقاوم به درمان موضعی نیز می توان از تزریق داروهای کورتونی به درون ضایعات صدفی، اشعه درمانی با اشعه ی ماورابنفش، دارویی که از مشتقات ویتامین آ به حساب می آید و چند داروی خوراکی یا تزریقی دیگر کمک گرفته می شود.
این بیماری در اکثریت قریب به اتفاق موارد خطر جانی در پی ندارد و بجز در موارد اندکی قابل کنترل است. گزارشاتی وجود دارد که این بیماری تا بیش از پنجاه سال نیز در دوره ی بهبود باقی مانده و هیچ علامتی از آن ظاهر نشده است، با این حال باید گفت "پسوریازیس" مانند بسیاری بیماری های مزمن دیگر از قبیل دیابت یا فشارخون بالا قابل کنترل است ولی نمی توان در مورد بهبودی کامل و عدم بازگشت آن به طور قاطع صحبت کرد.
شریعتی, تقاطع دولت کوچه امامزاده,پلاک 14 واحد 6
021-22616377
