سلام سه سال هست كه در ايام عقد به سر ميبرم هربار جنگ عظيمي به پا شد كه عروسي عقب افتاد هربار خانواده ي دختر كوتاه اومدن و دختر پا پيش گذاشت تا با خانواده ي شوهر اشتي كنه مرد هم شديدا پايبند به احترام به خانواده ش بود به همين خاطر در مقابل ظلم هاي خانواده ش رفلكس سنگيني نشون نميداد كه ترمز رفتارهاي بدشون كشيده بشه خانواده ي همسرم هر بار وقيحتر ميشدن از توهين هاي علني و داد و بيداد گرفته تا قهر انداختن هاي چندماهه منو همسرم بعد از چند دعواي اول باهم خوب بوديم سر دعواي اخير كه سه روز مونده به عروسي شد خانواده ي من هم ايستادگي كردن و دعوا بالا گرفت شوهرم اشتباه كرد اومد منزل پدري من دعوا و داد و بيداد كه چرا عروسي مو به هم زديد و اين حرفا يعني چرا خانوادم ظلم كردن شما جلوي ظلمشون رو گرفتيد منو همسرم بعد از دعوا با هم خوب شديم ولي خانواده ها همچنان قهرن ماهم با خانواده هاي طرف مقابل قهريم بعد از سه ماه مادر همسرم پيام داد كه اگر از بچه م طلاق نگيري بيچارت ميكنم و اين حرفا زشتترين حرفهاروزد كه تو توي كوچه ها بزرگ شدي و كلي توهين به خانوادم كرد من جوابي ندادم شوهرم هم از خونه گذاشته رفته خونه ي مادربزرگش بهم گفت مادري كه بخواد به زور زندگي بچه شو از حسادتش خراب كنه اصلا مادر نيست و خودش گفته يا بايد طلاقش بدي يا ازين خونه بري شوهرم گفت ميذارمشون كنار بيا بريم زندگي كنيم. اولا استقلال مالي نداره دوما اگر چند ماه بعد ياد مادرش كرد و به من گفت مادرمه بااايد بري و بياي و رفت و امد كني اگر نه برو خونه ي بابات اونوقت چي؟ نميدونم سر اين زندگي رفتن درسته يا نه منو همسرم خيلي همديگه رو دوست داريم و مشكل خاصي با هم نداريم همسرم ارشد هستن خودم كارشناسي جفتمون هم ٢٦ سالمونه.