بیماری های مقاربتی (قسمت دوم)

تریکوموناسیس 

عامل بروز تریکوموناسیس یک انگل است که در زمان برقراری و تماس رابطه جنسی منتقل می شود. این مشکل با دارو قابل درمان است. 
نشانه های تریکوموناسیس در مردان عبارتند از: ترشحات خفیف همراه با سوزش خفیف در زمان دفع ادرار که تعداد کمی از مردان دچار این عارضه می شوند. اکثر مردان مبتلا به این بیماری مقاربتی نشانه ای را تجربه نمی کنند. 
نشانه های تریکوموناسیس در زنان نیز عبارتند از: ترشحات زرد متمایل به سبز با بوی قوی، خارش واژن یا بروز درد در زمان برقراری رابطه جنسی یا رفع ادرار. این علائم معمولا پنج تا بیست و هشت روز پس از ابتلا به انگل بروز می کنند. 

شانکروئید

بیماری شانکروئید یک بیماری باکتریایی است که در افریقا و آسیا رایج است، اما در امریکا به ندرت مشاهده می شود. این بیماری باعث زخم شدن اندام تناسلی شده و به این شکل باکتری از به افراد دیگر منتقل می شود. آنتی بیوتیک ها به درمان عفونت کمک می کنند. 
نشانه های شانکروئید در مردان عبارتند از: برآمدگی دردناک بر روی آلت تناسلی مرد که ممکن است به زخم های باز پر از چرک تبدیل شود و یا درد در اندام تناسلی و کشاله ران. 
نشانه های شانکروئید در زنان عبارتند از: برآمدگی دردناک در ناحیه تناسلی که ممکن است به زخم های باز و تورم غدد لنفاوی در کشاله ران تبدیل شوند. 

تورم غدد لنفاوی venereum یا LGV

نوعی کلامیدیا باعث بروز LGV می شود و در بین مردانی که با همجنس خود رابطه جنسی برقرار می کنند، بسیار رایج است. مانند انواع دیگر کلامیدیا، این نوع بیماری نیز با آنتی بیوتیک ها درمان می شود. 
نشانه های LGV عبارتند از: زخم های باز در ناحیه تناسلی و مقعد، سردرد، تب، خستگی زیاد، التهاب غدد لنفاوی در کشاله ران. اگر LGV از طریق رابطه مقعدی منتقل شود، ممکن است باعث خونریزی مقعد یا ترشحات از این قسمت شود. 

بیماری التهابی لگن 

بیماری التهابی لگن یا PID نه تنها یک بیماری مقاربتی که یک پیامد جدی ناشی از دیگر بیماری های مقاربتی درمان نشده است، به ویژه کلامیدیا و سوزاک. این بیماری زمانی بروز می کند که باکتری به رحم یا دیگر اندام های باروری زن می رسد. درمان سریع ضروریست تا از بروز هر گونه مشکل در امر باروری زن پیشگیری شود. 
نشانه های بیماری التهابی لگن عبارتند از: درد قسمت پایین شکم، تب، ترشحات غیرطبیعی، رابطه جنسی دردناک، ادرار دردناک و لکه بینی. به هرحال اغلب نشانه هشدار دهنده ای مشاهده نمی شود. 

چه کسانی در معرض ابتلا به بیماری های مقاربتی هستند؟ 

هر کسی که فعالیت جنسی زیاد داشته باشد، در معرض خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی است و ارتباطی به جنسیت، نژاد و طبقه اجتماعی ندارد. گفته می شود نوجوانان و جوان ترها بیشتر از بزرگسالان به این بیماری ها دچار می شوند. تا سن 25 سالگی نیمی از بزرگسالانی که از لحاظ جنسی فعال هستند، به یکی از این بیماری ها دچار می شوند. برقراری ارتباط با شرکای جنسی متعدد نیز خطر ابتلا به این بیماری ها را افزایش می دهد. 

آیا دختران باکره هم به بیماری های مقاربتی دچار می شوند؟ 

بله، این احتمال وجود دارد. بسیاری از بیماری های مقاربتی از طریق هر نوع فعالیت جنسی، از جمله تماس پوست با پوست و یا رابطه دهانی، منتقل می شوند. این مسئله به ویژه در مورد بیماری هایی که زخم های تناسلی ایجاد می کنند، درست است. 

پیشگیری از بیماری های مقاربتی 

بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی پرهیز از هر گونه ارتباط جنسی با افراد متعدد و ناآشناست. به علاوه به نکات زیر نیز توجه کنید: 

• از پارتنر خود در مورد سابقه ابتلا به بیماری های مقاربتی بپرسید. 
• قبل از رابطه جنسی آزمایش انجام دهید. 
• از کاندوم استفاده کنید. 
• اگر پارتنر شما دارای علائم بیماری مقاربتی است، از برقراری رابطه جنسی با وی اجتناب کنید. 
• علائم این بیماری ها را بشناسید و به طور منظم آزمایش دهید. 

محدودیت های کاندوم 

گرچه کاندوم برای پیشگیری از بروز برخی بیماری های مقاربتی موثر است، اما کامل نیست. کاندوم ها برای پیشگیری از سوزاک، کلامیدیا، HIV و تریکوموناسیس موثر هستند. اما در برابر هرپس، سیفلیس و زگیل های تناسلی محافظ خوبی محسوب نمی شوند. این عفونت ها از طریق تماس با پوست آلوده که به وسیله کاندوم پوشیده نیست، پخش منتقل می شوند. بالاخره اینکه کاندوم ها در برابر شپش و گال هیچ محافظتی نمی کنند. 

چطور مسئله را با پارتنر خود مطرح کنید؟ 

اگر فکر می کنید دچار بیماری مقاربتی هستید، بلافاصله به پارتنر خود اطلاع دهید. حتی اگر درمان را شروع کرده باشید یا از کاندوم استفاده کنید، احتمال انتقال این بیماری ها وجود دارد. برای برخی بیماری های مقاربتی لازم است هر دو نفر معاینه شوند و تحت درمان قرار گیرند. به هرحال مطرح کردن این مسئله کمی سخت است، اما لازم است که بیان شود. 

بیماری های مقاربتی و بارداری

 
بسیار مهم است که خانم های باردار در مورد این مسئله مورد معاینه قرار گیرند. این بیماری ها باعث زایمان زودرس یا بروز دیگر مشکلات در زمان زایمان می شوند. بسیاری از بیماری ها نیز ممکن است در دوران بارداری یا زمان زایمان و یا پس از تولد نوزاد از مادر به نوزاد منتقل شوند. اثرات بیماری های مقاربتی روی نوزاد عبارتند از تولد نوزاد مرده، وزن کم در زمان تولد، مشکلات عصبی، نابینایی، بیماری کبد و عفونت جدی. اما روش های درمانی برای به حداقل رساندن این خطرات وجود دارد. 

آیا احتمال عود کردن بیماری مقاربتی وجود دارد؟ 

اکثر روش های درمانی موجود از بروز مجدد بیماری های مقاربتی پیشگیری نمی کنند. برخی داروها برای درمان سفلیس، سوزاک، کلامیدیا و یا تریکومونا مورد استفاده قرار می گیرند. اما قرار گرفتن دوباره می تواند باعث بروز مجدد عفونت شود. اگر مراقبت های احتیاطی را انجام ندهید، احتمال ابتلای دوباره به بیماری وجود دارد.