به طور کلی درمان زخم مری تفاوت زیادی با درمان زخم معده ندارد. بیمار مشکوک به زخم مری باید در اسرع وقت به یک متخصص گوارش مراجعه کند. روند درمان این عارضه معمولاً با تشخیص قطعی آن از طریق آزمایش عکسبرداری باریوم یا اندوسکوپی آغاز می‌شود. اگر وضعیت زخم مری به قدری شدید باشد که باعث سوراخ شدن و خونریزی از مری شود، بیمار با داروهای آنتی‌بیوتیک تحت درمان قرار می‌گیرد تا از بروز عفونت میکروبی معده جلوگیری و عوامل خطرزای بعدی برطرف شود.

درمان دارویی

برای درمان زخم مری ممکن است از داروهای آنتی‌بیوتیک همراه با داروهای سرکوب‌کننده اسید معده مانند اومپرازول (پریلوسک)، لانزوپرازول (پرواسید)، رابپرازول (اسیفکس)، ازومپرازول (نکسیوم) و پنتوپرازول (پروتونیکس) جهت کاهش تولید اسید توسط دیواره‌های معده استفاده شود. از داروهای ضداسید مانند بازدارنده‌های هیستامین (H-2) نیز برای خنثی کردن اسید معده که به داخل مجاری گوارشی آزاد می‌شود، استفاده می‌گردد تا درد ناشی از زخم مری را کاهش دهد و موجب بهبودی سریع‌تر آن شود.

داروهایی که در بالا به آنها اشاره شد، به بهبودی زخم مری کمک می‌کنند، اما رفلاکس مزمن اسيد معده را شايد نتوان به راحتي درمان کرد. در نتيجه، ترشح مداوم اسيد معده به داخل مري باعث اختلال در روند بهبودي زخم‌هاي آن می‌شود. در چنین شرایطی به منظور جلوگیری از تماس بیشتر زخم مری با اسید معده می‌توان از داروهای دیگری مانند سوکرالفیت استفاده کرد که به محل زخم مری متصل می‌شود و آن را در برابر مواد اسیدی محافظت می‌کند. به این ترتیب شرایط برای بهبودی سریع‌تر و مؤثرتر زخم مری فراهم می‌شود.

تغییر سبک زندگی

در کنار درمان‌های دارویی که در بالا به آنها اشاره شد، ایجاد تغییراتی در سبک زندگی نیز می‌تواند در درمان سریع‌تر و مؤثرتر زخم مری تأثیر داشته باشد. اقدامات زیر می‌تواند باعث تسکین سوزش سر معده در اثر بازگشت اسید به داخل مری شود:

تحت کنترل داشتن وزن بدن به طور مداوم

پوشیدن لباس‌های گشاد و راحت

خودداری از مصرف غذاهایی که باعث تحریک دیواره‌های معده و تولید اسید بیشتر در آن می‌شود.

وعده‌های غذایی با حجم کمتر و به تعداد بیشتر در طول روز

خودداری از خوابیدن یا دراز کشیدن بلافاصله بعد از خوردن غذا

سیگار نکشیدن

رژیم غذایی برای درمان زخم مری

اگرچه هیچ رژیم غذایی خاصی برای درمان زخم مری معرفی نشده است، اما به طور کلی بیمار باید بیشتر غذاهایی را مصرف کند که احتمال بروز رفلاکس معده را به حداقل برساند تا علائم زخم مری سریع‌تر تسکین پیدا کند. همچنین در صورتی که بیمار از زخم مری رنج می‌برد، باید به طور مستمر با پزشک متخصص گوارش در مورد نوع رژیم غذایی مناسب برای خود مشورت نماید. تحقیقات نشان داده است که مصرف مقادیر بالایی از فیبر در رژیم غذایی می‌تواند در پیشگیری از بروز زخم مری مؤثر واقع شود. زیرا رژیم‌های غذایی حاوی مقادیر بالایی از فیبر باعث کاهش احتمال عفونی شدن زخم مری می‌شود. از مهم‌ترین غذاهایی که مقدار زیادی از فیبرهای محلول در ترکیب خود دارند می‌توان به جو دوسر، حبوبات، جو، دانه‌های بزرک، مغزها و بعضی از میوه‌ها و سبزیجات از قبیل سیب، پرتقال و هویج اشاره کرد که همگی در پیشگیری از التهاب زخم‌های دستگاه گوارش تأثیر دارند.

تحقیقات نشان داده است که ویتامین A باعث افزایش ترشح مخاط در مجرای معده‌ای – روده‌ای می‌شود. نقص‌های موضعی کوچک در داخل غشای مخاطی مری باعث فراهم شدن شرایط برای ایجاد زخم مری یا رشد آن می‌شود. بنابراین ویتامین A می‌تواند به محافظت از مری در برابر تشکیل زخم کمک کند. بهترین منابع تأمین ویتامین A شامل هویج، سیب‌زمینی شیرین، جگر، کلم بروکلی، اسفناج، کلم کالی و کولارد سبز می‌باشد.