قدم اول براى گذر موفقيت آميز از بلوغ كه تنها ۴،۳ سال بيشتر طول نمى كشد، برخورد صميمانه، صبورانه و به دور از هرگونه تندخويى و سختگيرى با نوجوان است.

در مقابله با تظاهرات روحى نوجوانان از خشونت و رفتار حق به جانب بپرهيزيد. هر چه بيشتر با افراد در تفاهم و سازگارى درآييد، بيشتر به شما اعتماد كرده و مى كوشد تمامى افكارش را با شما در ميان بگذارد. به او امكان دهيد تا درباره نقشه ها و طرح هاى زندگى اش با شما سخن بگويد.

اگر با ايده و نظر او توافق نداريد، صراحتاً بيان نكنيد. اگر او گمان كند كه با شما سازگارى و تفاهم دارد، باز هم به شما تكيه مى كند و در لحظات بحرانى از شما يارى مى خواهد. اگر فرزندتان بيش از گذشته، كم حرف و تودار شده نگران وضع و حالش نشويد. اقتضاى سنى اوست كه گاهى اوقات در لاك خود فرو رود و افكارش را مروركند. شما مى توانيد با راهنمايى هاى سازنده او را به نزديكى با همسالان و شركت در فعاليت هاى گروهى تشويق كنيد.

او را از صحبت درباره مسائل جنسى نترسانيد. اين يك تفكر كهنه است كه صحبت در خصوص تغييرات روحى و جسمى حين بلوغ باعث گستاخى نوجوان مى شود. كنجكاوىنوجوان در اين زمينه سبب مراجعه او به همسالان يا كتاب هاى مختلف شده و چه بسا به علت نداشتن تجربه كافى و اطلاعات درست و دقيق از نوشته ها و حرف هاى ديگران برداشت غلط كند كه منجر به انحراف رفتارى شود. ديگر اينكه او را به دليل توجه بيش از حد به سر و وضع ظاهرى خود محكوم نكنيد. كارهاى او تنها بدان معنى است كه مى خواهد خود را مهم و پراهميت جلوه دهد.

اگر هم از هنرپيشه يا فرد مشهورى تقليد مى كند زياد به او ايراد نگيريد اين احساس زودگذر است و پس از مدتى كوتاه از بين مى رود. پس به گونه اى رفتار نكنيد كه اعتمادش از شما سلب شود و جايگاهتان در فكر و ذهن او خراب شود.