زردی ممکن است در تمامی گروه های سنی اعم از نوزادان، کودکان و بزرگسالان رخ دهد. زردی بیماری محسوب نمی شود ، بلکه نوعی اختلال کبدی است که بیلی روبین بیش از حد (ترکیبی تولید شده توسط تجزیه هموگلوبین موجود در گلبولهای قرمز خون ) در خون در حال گردش است.
بیلی روبین بیش از حد باعث می شود که پوست، چشم، و غشاهای مخاطی در دهان به رنگ زرد در آیند . از آنجا که بیلی روبین توسط کبد فرآوری میشود ، علائم و نشانه های زردی ممکن است نشان دهنده آسیب کبدی در بزرگسالان شود. اگر علت این عارضه مشخص نشود و درمان صورت نپذیرد ، می تواند منجر به نارسایی کبد شود.
رنگ زرد در نوزادان به علت تجمع رنگدانه های محلول در چربی (بیلی روبین )است که مقادیر بالا و در شرایط مختلف برای نوزاد سمی می باشد.
نوزادان تازه متولد سطح بیلی روبین بالاتری دارند ، زیرا تعداد گلبولهای قرمز حامل اکسیژن در آنها زیادتر است و کبد نمی تواند بیلی روبین اضافی را متابولیزه کند .
در نوزادان سالم، زردی معمولا در حدود سه تا پنج روز پس از تولد بهبود می یابد و به خودی خود از بین می رود . تصور می شود که نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می کنند ،بیشتر دچار زردی ناشی از شیر مادر میشوند .اما تغذیه از سینه مادر باعث زردی نمی شود ولیکن زردی در کودکانی که از شیر مادر تغذیه می کنند رایج تر است .اگر تعداد بیلی روبین در خون کودک افزایش یابد ، پزشک ممکن است شیردهی را به مدت یک یا دو روز متوقف نماید تا تعداد آنها پایین بیاید .اگر زردی در 24 ساعت اول تولد رخ دهد ، این مسئله جدی خواهد بود و نیاز به مداوا و نظارت مستقیم پزشکی دارد .
اغلب قبل از ترخیص نوزدان بیلی روبین اندازه گیری می شود . اگر سطح بیلی روبین خیلی بالا باشد ، نوزاد را در زیرنور آبی به نام بیلی لایت قرار می دهند ، چرا که اشعه ماورای بنفش ساختار بیلی روبین ها را به گونه ای تغییر می دهند که تمایل به دفع آن از طریق ادرار افزایش می یابد. درمان زردی از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا در صورت عدم درمان ممکن است باعث سنگینی گوش ، کاهش رشد و یا فلج مغزی شود که به آن کرنیکتروس می گویند ، شود .
زردی در نوزادان بزرگتر و کودکان امرطبیعی محسوب نمی شود . این علائم می تواند نشان دهنده مشکلات کبدی، عفونت یا بیماری های دیگر باشد . اگر متوجه این علائم شدید ، باید سریعا فرزندتان را نزد پزشک ببرید .