برای خیلی ها خون تجربه ناخوشایندی است ولی برای بعضی دیگر مشکلی به مراتب جدی تر محسوب میشود.حدود 30 درصد کودکان از خون میترسند و این واکنش آنها اغلب در سنین بزرگسالی نیز ادامه دارد.

در حقیقت حدود 15درصد از بزرگسالان با دیدن خون عش میکنند.

غش کردن در اثر دیدن نشانه های خون ناشی از نوعی واکنش وازوواگال(فقدان هشیاری کوتاه مدت)بیش فعال است که نوعی عکسالعمل غیر ارادی فرگشتی به ترس است.این واکنش ضربان غلب را پایین می آورد و ...فشار خون را کاهش میدهد و باعث میشود تا خون به سمت پاهای شما جریان یابد.در نتیجه خون سرشار از اکسیژن کمتری به مغز شما میرسد که باعث احساس سبکی سر و حتی بیهوشی میشود.

در صورتی که مجبور باشید در حضور یک جانور شکارچی خود را به مردن بزنید ، واکنش مذکور سازوکار زیستی مناسبی محسوب میشود،موضوعی که ریشه این واکنش نیز احتمالا از آن منشا میگیرد.اگر هم دچار خونریزی باشید،کاهش ضربان قلب کمکی است تا از اتلاف بیش از حد خون جلوگیری کند.

خوشبختانه با تمرین و مواجه شدن مداوم با خون میتوتن این ترس را درمان کرد.

روش کار به این صورت است که ابتدا درباره خون و آثار آن مطالعاتی داشته باشید و در ضمن آن عکس ها و تصاویری که از افراد مجروح گرفته شده و در حد معمولی است، را مشاهده کنید. این کار آنقدر باید ادامه پیدا کند تا کاملا ترس و اضطراب احتمالی به وجود آمده از دیدن تصاویر از بین برود.

وقتی توانستید کاملا به اعصابتان مسلط شوید باید سعی کنید کم کم با مشاهده صحنه های واقعی تمرین کنید. برای این کار وجود مددکار یا فرد دیگری که شما را کمک کند لازم است، به این ترتیب که فرد مذکور سعی می کند خون ریزی های معمولی مثل یک زخم سطحی در بدن یا مثلا شکستگی های معمولی را در بیمارستان ها و یا صحنه هایی چون ذبح حیوانات کوچک مثل مرغ را به شما نشان دهد.

باید صحنه های ترس انگیز را به ترتیب از کمترین ترس تا بیشترین ترس ابتدا در ذهن و خیال خود تصور کنید و این کار را آنقدر تکرار کنید که موقعیت برایتان عادی شود، سپس همین ترتیب را در صحنه واقعی به تنهایی یا با کمک مددکار انجام دهید.

این برنامه باید همواره با آرامش بخشی، و تلقین دهی از طرف خود یا مددکار صورت گیرد. در ابتدا هم اگر توان روبرویی مستقیم را ندارید، می توانید از طریق تماشای فیلم یا تجسم ذهنی و خیالی صحنه های خونین این کار را بکنید و بعدا از صحنه های واقعی استفاده کنید. این کار آنقدر باید ادامه پیدا کند تا شما کاملا بتوانید هیجان های خود را کنترل کنید و در دیدن خون به صورت عادی واکنش نشان دهید.

نکته ای که لازم است به آن دقت داشته باشید این است که هرگز نباید برای پنهان کردن ترس و اضطراب خود هنگام دیدن خون تلاش کنید، زیرا این کار سبب بدتر شدن وضعیت شما خواهد شد.

نکته دیگر اینکه در مواجهه با صحنه های ترس آور، باید به ترتیب از موقعیت هایی که کمترین ترس را ایجاد می کند شروع کنید و تا به موقعیت هایی که بیشترین ترس را دارد ادامه دهید. در هر موقعیت هم مواجهه را باید آنقدر ادامه دهید تا کاملا دیدن آن صحنه برایتان عادی شود. رعایت این ترتیب هم در مواجهه واقعی لازم است و هم در مواجهه خیالی و ذهنی.

یعنی شما باید صحنه های ترس انگیز را به ترتیب از کمترین ترس تا بیشترین ترس ابتدا در ذهن و خیال خود تصور کنید و این کار را آنقدر تکرار کنید که موقعیت برایتان عادی شود، سپس همین ترتیب را در صحنه واقعی به تنهایی یا با کمک مددکار انجام دهید.

هرگز نباید برای پنهان کردن ترس و اضطراب خود هنگام دیدن خون تلاش کنید، زیرا این کار سبب بدتر شدن وضعیت شما خواهد شد.

نکته آخر اینکه روشی که در بالا برای درمان ترس شما پیشنهاد کردیم یک روش عمومی است که برای تمام ترس های نامعقول مفید است، ولی در خصوص ترس از خون روش دیگری هم وجود دارد که تجربه موفقی در درمان داشته است. در این روش فرد هنگام مواجهه با خون، باید عضلات دست ها، پاها و سینه خود را منقبض کند تا اینکه صورتش آکنده از گرما شود و سعی کند مدتی در همین حالت بماند.

با استفاده از این روش در 90 درصد موارد مشکل فرد از بین می رود. البته لازم است قبل از مواجهه شدن با ترس این کار را تمرین کنید. یعنی ابتدا عضلات بدن را منقبض کند و وقتی صورتش گرم شد، عضلات خود را رها کند و از انقباض در آورد. بعد دوباره این کار را تکرار کند و آنقدر ادامه دهد تا مهارت کافی بدست آورد و بتواند از آن در هنگام ترس به راحتی استفاده کرد