دوست گرامی

لگن خاصره چند مفصل دارد که در هر کدام از آنها ممکن استدررفتگی ایجاد شود ولی شایعترین دررفتگی لگن در مفصل ران ایجاد میشود.

دررفتگی مفصل ران معمولا بدنبال ضربات خیلی شدید مانند سقوط از ارتفاع و تصادف وسایل نقلیه ایجاد شده و نیاز به جااندازی فوری دارند. جااندازی این دررفتگی ها معمولا به توسط پزشک ارتوپد و با استفاده از  بیهوشی عمومی انجام  میشود. 

 در حین دررفتگی مفصل ران کپسول مفصلی و رباط های اطراف آن اطراف آن پاره میشود. در واقع بدون پاره شدن کپسول مفصلی عملا دررفتگی ایجاد  نمیشود چون این کپسول اطراف مفصل را خیلی محکم گرفته و از جابجا شدن آن جلوگیری میکند. گرچه پایداری مفصل ران تا حدود زیادی به  واسطه شکل استخوان های تشکیل دهنده  آن است ولی  کپسول مفصلی هم در ایجاد این پایداری بی تاثیر نیست.

بعد از جااندازی مفصل ران بیمار باید تا مدتی استراحت کند.

در صورتیکه دررفتگی مفصل ران بیمار در عرض شش ساعت اول بعد از دررفتگی جااندازی شده است توصیه میشود بیمار چند روز در منزل استراحت کند. سپس حرکات مفصل ران را تحت نظر متخصص ارتوپد و فیزیوتراپ شروع کند. در چند هفته اول بیمار باید از حرکات شدید مفصل ران اجتناب کند تا کپسول پاره شده مفصل ران فرصت ترمیم داشته باشد. 

بعد از چند هفته بیمار میتواند حرکاتی را برای تقویت عضلات مفصل ران انجام دهد. به بیمار توصیه میشود تا شش هفته برای راه رفتن از دو عصای زیر بغل استفاده کرده  و در حین راه  رفتن پای طرف دررفته را بر روی زمین فشار ندهد. پس از گذشت شش هفته و با بدست آوردن قدرت کافی در عضلات مفصل ران بیمار میتواند بتدریج بدون عصا راه برود.

در مواردی که دررفتگی مفصل ران بیمار بعد از شش ساعت جااندازی شده باشد به علت اینکه احتمال نکروز آوازکولار سر استخوان ران بیشتر میشود توصیه میشود بیمار تا 8-66 هفته با دو عصای  زیر بغل راه رفته و در حین ایستادن و راه رفتن پای طرف مبتلا را بر روی زمین فشار ندهد.