دوست گرامی

یکی از عوارض دررفتگی مادرزای لگن که در زمان کودکی به  درستی درمان نشده است کوتاه شدن اندام تحتانی است. این کوتاهی به دلایل متفاوتی ایجاد میشود. یکی از این دلایل حرکت کل استخوان ران به سمت بالا است. در یک مفصل رانطبیعی، سر استخوان ران در درون حفره استابولوم پایدار مانده  و به اطراف حرکت نمیکند.

در کسی که دررفتگی مفصل ران دارد سر استخوان ران در بیرون از حفره استابولوم قرار داشته و در نتیجه در حین راه رفتن و بر اثر اعمال نیروی وزن تنه، سر استخوان ران از حفره استابولوم مرتبا دورتر و دورتر میشود. دور شدن این دو نسبت به هم خود را بصورت بالا رفتن استخوان ران نسبت به استخوان لگن نشان میدهد. بالا رفتن استخوان موجب کوتاهی اندام میشود.

از طرف دیگر در کسی که دررفتگی مادرزای مفصل ران دارد تنه استخوان ران رشد کافی نکرده و نسبت به ران طرف مقابل کوتاه تر میماند.

درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در بزرگسالان با انجام عمل جراحی تعویض مفصل ران است. در  این نوع عمل جراحی، در  داخل باقیمانده حفره استابولوم بیمار، یک کاسه فلزی با لایه داخلی از پلی اتیلن گذاشته شده و سر استخوان ران هم با یک سر فلزی جایگزین میشود. برای اینکه پزشک معالج بتواند سر مصنوعی را در درون کاسه فلزی قرار دهد باید کل استخوان ران پایین کشیده شود.

البته پزشک معالج، ران را تا حدودی پایین میاورد ولی پایین کشیدن ران حدی داشته و نمیتوان آن را تا هر اندازه ای پایین آورد. علت چیست؟

در روند شکل گیری دررفتگی مادرزادی مفصل ران و با رشد فرد، چون ران بیمار به بالا جابجا شده است طول عضلات باسن و عروق و اعصاب آن ناحیه بخصوص عصب سیاتیک کوتاه مانده  و به اندازه کافی بلند نمیشوند. در حین عمل جراحی نه تنها عضلات کوتاه شده لگن تا حدودی جلوی پایین آوردن ران را میگیرند بلکه حتی اگر بتوان بر این مشکل غلبه کرد، پایین آوردن زیاد استخوان ران موجب کشیده شدن عروق و اعصاب لگن بخصوص عصب سیاتیک میشود.

این کشش اگر از حدی بیشتر باشد میتواند موجب فلج شدن عصب شود. پس پزشک جراح، استخوان ران را تا حدی پایین میاورد که به عروق و اعصاب لگن بخصوص عصب سیاتیک آن آسیبی وارد نشود. بنابراین در این بیماران طول اندام های تحتانی بعد از عمل جراحی تعویض مفصل ران به حد طبیعی آن نزدیکتر میشود ولی ممکن است کاملا مساوی با اندام طرف مقابل نشود.