‌مننژیوما

مننژیوماها نوعی از تومورهای مغزی هستند که در مننژ به وجود می آیند؛ مننژ بافتی است که روی مغز و نخاع را پوشانده است و از آنها محافظت می کند. هرچند بیشتر مننژیوما ها سرطانی نیستند اما می توانند با رشد خود باعث مشکلاتی شوند و روی نواحی مغز و نخاع فشار بیاورند. علت ایجاد مننژیوما هنوز معلوم نیست ولی می تواند به علت عوامل ژنتیکی (وراثتی) و محیطی باشد.

مننژیوما می تواند در هر قسمتی از پوشش مغز یا نخاع به وجود آید. 90% مننژیوماها در سر به وجود می آیند : درون جمجمه، قاعدۀ جمجمه یا درست بالای نخاع (ساقۀ مغز). مننژیوما هم چنین در نخاع یا غلاف عصب بینایی که محافظ اعصاب اتصال دهندۀ چشم به مغز است ، هم رخ می دهد.

مننژیوما را می توان با جراحی و رادیوتراپی (پرتودرمانی) درمان کرد. گاهی هم درمان را زمانی شروع می کنند که تومور شروع به رشد کند.

علائم مننژیوما :

بیشتر افراد مبتلا به مننژیوما علامتی ندارند. سایر افراد با علائمی مانند تشنج، اختلالات بینایی یا شنوایی یا ضعف دست ها و پاها مواجه می شوند.

· تشنج : تشنج می تواند باعث غش، خشکی و سفتی بدن یا تکان های شدید عضلات بدن سردردشوند. بعضی از تشنج ها خفیف تر هستند و باعث تغییر در حواس پنج گانه می شود (مثلاً فرد بویی که وجود ندارد را احساس می کند).

· اختلال بینایی : مننژیوما می تواند باعث از دست دادن قسمتی یا کل بینایی شود؛ این اتفاق معمولاً فقط در یک چشم رخ می دهد. بیمار ممکن است دچار اختلالات بینایی دیگری، مانند وجود نقاط کور، تاری دید یا دوبینی شود. گروهی از افراد متوجه این تغییرات نمی شوند.

· کاهش شنوایی : مننژیوما می تواند شنوایی فرد را کاهش دهد.

· اختلالات ذهنی :گاهی بیمارانی که تودۀ مننژیومای بزرگی دارند تغییرات خفیفی در شخصیت یا ذهنشان بروز می کند، به این صورت که فرد فراموش کار یا بی توجه می شود.

· ضعف دست ها و پاها : مننژیوما بسته به محل تومور، باعث ضعف دست ها یا پاها یا هردو می شود.

· سردرد، حالت تهوع و استفراغ : هرچه مننژیوما بزرگ می شود، افزایش اندازۀ آن باعث افزایش فشار درون جمجمه می شود. این وضعیت باعث سردرد، تهوع و استفراغ می شود. در گروهی از افراد، مننژیوما می تواند جریان مایع مغزی نخاعی را در مغز و نخاع متوقف کند و در نتیجه فشار درون جمجمه بالا می رود و همان علائم را ایجاد می کند.