سلام.ازدواجم با معرفی روحانی محلمون بود که باپسرخواهرخانمشون هست.بعد تقریبا نه ماهی عقد عروسی کردم و به شهر غریبی رفتم.شوهرم ادم توداری هست و مساعلی که ناراحتش کنه رو تو خودش میرزه واز اوایل عروسی دعوا داشتیم ولی نه به شدت برای فرار از تنهاییم حامله شدم حتی تو دوران حانلگیم بود به طوری شبها فقط گریه میکردم و دکتر زنان برام قرص اعصاب نوشته بود ولی استفاده نکردم و باهام کمی خوب شد تا گذشت فرزندم دنیا اومده خوب بود تا اینکه الان سه سالی هست گذشته از عروسیمون دوهفته اشتی هستین یه هفته یا بعضا بیشتر قهر.بیشتر شروع کننده قهر اونه و سر موضوعات الکی.قهرش اینگونه هست که سکوت مطلق میکنه و جای خوابشو عوض میکنه.مثلا حالا که صیح میره سرکار مغازه داره نمیاد تا شب وقتی میاد میره اتاقش تا فردا صبح که بره سرکار.چون غریبم خیلی کم پیش میاد از خونه برم بیرون انگار در طول هفته من با پسرم که الان دوساله و 9ماهشه تو خونه تنهاییم.توقهرش حتی رفتارش باپسرم هم تلخ میشه.گاهی بددهنی میکنه به من.تواین مدت چندباری هم تو قهراش شده که منو زده چه سیلی چه با کمربند و پشه کش.منم ادمی هستم عصبی میشم هرحرکت بی محلیش طعنه زدنش عصبانی با پسرم صحبت کردنش فقط باید بیام اتاق گریه کنم و سردرد.یه بار تو قهرم که نتونستم تحمل کنم رفتم شهرستان خونه مادرم اینا تو یه هعته که اونجا بودم حتی یه تماس نگرفت و مادرم شک کرد و فهمید قهرم و خلاصه بحثی پیش اومد که برگشتم خونه از اون موقع دیگه تو خودم میریزم تحمل میکنم ولی باکسی دیگه نگفتم که هنوز اخلاقش همونه.توقهراش حرف که باهام نمیزنه پولی هم نمیذاره که اگه چیزی نیاز داشتم بتونم بخرم.از خوبی هاش هم بگم تو دوران اشتی خوبه گاهی فکر میکنی خوشبخترین زن دنیایی ولی بازم بعضی اخلاقش غلطه.جورابشو من باید پاش کنم یادربیارم.صبحنشو لقمه بگیرم بذارم دهنش.لباس کارشو من باید یادم باشه دوسه روزی یبار عوض کنم. از حموم اومد بیرون لباس زیر و گوش پاک کن وبرس و سشوار باید اماده باشه و...ادم مغرریه.اینو بگم که بیرون از خونه با ادمها خیلی خوبه که از بامعرفتیش و دم از رفاقت و ...حرف میزنن. موندم چه کنم نه میتونم باخانوادش