درمان

افراد مبتلا به بیماری آی تی پی در سطح خفیف، تن‌ها نیاز دارند که به صورت منظم معاینه شده و تعداد پلاکت‌های آن‌ها بررسی شوند. معمولا کودکان مبتلا به این بیماری، بدون درمان، بهبودی پیدا می‌کنند. این در حالی است که بزرگسالان در نهایت به درمان نیاز خواهند داشت، چرا که شرایط این بیماری برای آن‌ها به وخامت کشیده می‌شود یا به صورت یک بیماری مزمن و طولانی مدت در می‌آید.

درمان این بیماری به راه‌های مختلفی انجام می‌گیرد، اعم از درمان دارویی برای افزایش تعداد پلاکت‌ها یا عمل جراحی برای خارج کردن طحال (طحال برداری). در رابطه با خطرات و مزایای گزینه‌های مختلف درمانی، با پزشک خود صحبت کنید، چرا که در برخی افراد عوارض جانبی درمان، از اثرات مخرب خود بیماری، مهلک‌تر است.

درمان دارویی

پزشک شما در رابطه با دارو‌ها و مکمل هایی که باید مصرف کنید و همینطور داروهایی که مصرف آن‌ها باعث اختلال در عملکرد پلاکت‌ها می‌شوند، به شما مشورت می‌دهد. از داروهایی که باعث اختلال در عملکرد پلاکت‌ها می‌شوند می‌توان از آسپرین، ایبوپروفن (ادویل، مورتین آی بی، یا انواع دیگر)، کهن دار، و وارفارین (کمادین) نام برد.

به احتمال زیاد، پزشک شما یک یا چند نمونه از درمان‌های دارویی زیر را برای شما تجویز می‌کند:

• داروهایی که سامانه ایمنی بدن شما را سرکوب می‌کنند: بدین منظور، پزشک شما یک دوره درمانی کورتیکواستروئید (کورتون) خوراکی، مانند پردنیزون، را برای شما شروع می‌کند. این دارو با کاهش فعالیت سامانه ایمنی شما، به افزایش تعداد پلاکت‌ها کمک می‌کند. زمانیکه تعداد پلاکت‌های شما به سطح معمول بازگشت، می‌توانید زیر نظر پزشک خود، مصرف این دارو را به آرامی کاهش دهید. به طور کلی، این دوره بین ۲ تا ۶ هفته طول خواهد کشید.

مشکل این روش درمانی این است که در افراد بزرگسال پس از توقف کورتیکواستروئید، تعداد پلاکت‌ها به مانند قبل با کاهش زیادی روبرو خواهد شد. بدین منظور یک دوره درمانی جدید کورتیکواستروئید شروع می‌شود، اما مصرف طولانی مدت این دارو‌ها توصیه نمی‌شود، زیرا که عوارض جانبی مهلکی به دنبال دارند. از عوارض جانبی این دارو‌ها می‌توان به آب مرواید، افزایش قند خون، افزایش احتمال بروز عفونت ها، و پوکی استخوان اشاره کرد.

• تزریق: چنانچه کورتیکواستروئید مفید واقع نشود، پزشک ایمونوگلوبولین وریدی (IVIG) را تجویز می‌کند. در مواردی که دچار خونریزی شدید شده اید یا نیاز به افزایش سریع پلاکت پیش از عمل جراحی را دارید، این دارو استفاده می‌شود. معمولا تاثیر این درمان در طی چند هفته به مرور از بین خواهد رفت. از عوارض جانبی این درمان می‌توان به سردرد، استفراغ، و کاهش فشار خون اشاره کرد.

• داروهایی که باعث افزایش تولید پلاکت می‌شوند: آگونیست‌های گیرنده ترومبوپویتین – مانند رومیپلوستیم (Nplate) و الترومبوپاگ (Promacta) – که به مغز استخوان شما در تولید پلاکت‌های بیشتر کمک می‌کنند. عوارض جانبی این روش درمانی، سر درد، سرگیجه، حالت تهوع و استفراغ، و افزایش خطر لخته شدن خون هستند.

• دیگر داروهای سرکوبگر سامانه ایمنی: ریتوکسیماب (ریتوکسان) باعث می‌شود که سامانه ایمنی بدن واکنش‌های کمتری به نابودی پلاکت‌ها بدهد، و در نتیجه تعداد پلاکت‌ها زیاد می‌شود. از عوارض جانبی ممکن می‌توان به کاهش فشار خون، تب، گلودرد، و جوش‌های پوستی اشاره کرد.

درمان فوری

اگر چه بسیار به ندرت بیماران مبتلا به آی تی پی دچار خونریزی شدید می‌شوند، ولی در صورتیکه چنین اتفاقی بیفتد، درمان‌های فوری می‌توانند پاسخگوی این شرایط باشند. این درمان‌ها شامل تزریق پلاکت، کورتیکواستروئید داخل وریدی (متیل پردنیزولون)، و ایمونوگلوبولین داخل وریدی هستند.