سندرم دیسترس تنفسی حاد بالغین از سال 1994 به سندرم دیسترس تنفسی حاد تغییر یافت ، به این علت که ARDS همه گروههای سنی را مبتلا می کرد و نه فقط بالغین. این سندرم تظاهری از آسیب حاد به ریه است که معمولا در پی سپسیس، تروما یا عفونتهای شدید ریوی ایجاد می شود.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، سندرم دیسترس تنفسی حاد بالغین ARDS از سه فاز اگزوداتیو، پرولیفراتیو و فیبروتیک تشکیل شده است که فاز فیبروتیک آن معمولا غیر قابل برگشت است. معمولا علائم بالینی در 50 درصد موارد در 24 ساعت اولیه پیشرفت می کند و در 85 درصد موارد در 72 ساعت اول ARDS خود را نشان می دهد. بیماران در ابتدا تاکی پنه و دیس پنه بدون یافته سمعی غیر طبیعی در ریه دارند.

● دوره ی بالینی و پاتو فیزیولوژی :

سیر طبیعی ARDS به سه فاز اگزوداتیو ”پرولیفراتیو و فیبروتیک که هر کدام با نماهای بالینی وپاتیولوزیک خاص مشخص میشود.

• فاز اگزوداتیو :

در این فاز سلول های آندوتلیوم مویرگ آلوئولی و پنوموسیت نوع یک صدمه میبینند که منجر به تخریب سد محکم الوئولی در برابر مایعات و ماکرو مولکول ها میشود مایع ادم که غنی پروتئین است در فضاهای آلوئولی تجمع می یابند غلظت های قابل توجه سیتوکنین ها مثل اینتر لوکین 1و8 و فاکتور نکروز تومور آلفا وواسطه های چربی مثل لوکو ترین B 4 در فاز اولیه در ریه وجود دارند.

عوامل خطر اين بيماري عبارتند ازعواملي که باعث آسيب مستقيم ريه مي‌شوند (مثل پنوموني، آسيب استنشاقي، کوفتگي ريه) وعواملي که آسيب غيرمستقيم ريه مي‌شوند (مثل سپسيس غير ريوي، سوختگي‌ها، آسيب حاد ريه ناشي از تزريق خون).