آپنه خواب نوعی اختلال در خواب است که به شکل توقف هایی در تنفس در زمان خواب بروز می کند. هر توقف که یک آپنه نامیده می شود به اندازه ای طول می کشد که فرد یک یا دو بار نفس کشیدن را از دست می دهد و این اتفاق به طور مکرر در خواب بروز می کند.
تعریف استاندارد هر آپنه خواب شامل حداقل 10 ثانیه فاصله بین تنفس ها می باشد که یا تحریک عصبی و عدم اکسیژن رسانی کافی همراه است. آپنه خواب با یک تست شبانه از خواب فرد تشخیص داده می شود که این تست polysomnogram یا مطالعه خواب نامیده می شود.
از نظر پزشکی آپنه خواب دارای 5 یا بیشتر 5 مرتبه توقف در هر ساعت می باشد. سه نوع آپنه خواب وجود دارد: آپنه خواب مرکزی، انسدادی و پیچیده (پیچیده ترکیبی از آپنه مرکزی و انسدادی می باشد.) که به ترتیب، 0.4 درصد، 84 درصد و 15 درصد افراد مبتلا به اختلالات خواب به آنها مبتلا هستند.
در آپنه خواب مرکزی تنفس به خاطر عدم تلاش تنفسی متوقف می شود. در آپنه خواب انسدادی مسیر هوا به دلیل یک مسدود کننده فیزیکی مسدود شده و تنفس متوقف می شود. در آپنه خواب پیچیده نوعی تغییر در ویژگی های آپنه انسدادی و مرکزی وجود دارد.
صرف نظر از نوع آپنه خواب، افراد مبتلا به این مشکل به ندرت نسبت به این مشکل تنفسی خود در خواب آگاهی دارند. آپنه خواب به خاطر توقف های تنفسی و یا تاثیرات آن بر روی بدن توسط دیگران (اطرافیان فرد بیمار) به عنوان یک مشکل در نظر گرفته می شود. علائم این بیماری ممکن است سال ها بدون تشخیص در فرد مشاهده شوند. علائم در فرد مبتلا عبارتند از خواب آلودگی در طول روز و خستگی ناشی از مختل شدن خواب.
.jpg "مشکلات افراد مبتلا به سندرم داون")
