سندروم پای بیقرار یک اختلال خواب عصبی است که به دلیل آن فرد احساس نیاز اجباری و ناگهانی به حرکت دادن پاهای خود دارد. سندروم پای بیقرار باعث مختل شدن خواب می شود و میزان استراحت مفید را کاهش می دهد. علائم این بیماری معمولا شب ها بدتر می شود. توصیف این احساسات برای برخی افراد دشوار است. اگر مبتلا به سندروم پای بیقرار شوید، در هنگام دراز کشیدن پاهایتان از درون احساس سوزش و خارش می کند. اگر پاهایتان را تکان دهید یا قدم بزنید، این علائم برطرف می شوند و زمانی که سعی می کنید بخوابید، علائم مجددا بازمی گردند.
در برخی موارد سندروم پای بیقرار باعث می شود فرد در نشستن های طولانی مدت دچار مشکل شود. رانندگی های طولانی یا مسافرت با هواپیما برای افراد مبتلا به این بیماری مشکل است.
برخی افراد این اختلال را جدی نمی گیرند و به همین دلیل درمان آن سال های زیادی طول می کشد. اگر اختلال سندروم پای بیقرار درمان نشود، علائم مربوط به آن بیشتر و شدیدتر خواهند شد.
سندروم پای بیقرار باعث کم خوابی شبانه می شود. در بسیاری موارد حالت شدید این بیماری باعث می شود فرد کمتر از 5 ساعت در شب بخوابد. حالت خفیف تر این بیماری خواب را مختل نمی کند با این حال میزان استراحت فرد کمتر است.
کم خوابی های طولانی ناشی از سندروم پای بیقرار منجر به خواب آلودگی شدید در طول روز می شود و در نتیجه تحریک پذیر شده و تمرکز کردن برای وی دشوار خواهد بود. این بیماری بر روی زندگی حرفه ای و شخصی فرد تاثیر می گذارد. افراد مبتلا به سندروم پای بیقرار بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی و اضطراب هستند.
سندروم پای بیقرار تقریبا همیشه از طریق دارو و تغییرات سبک زندگی قابل کنترل می باشد. اکثر افراد پس از سن 45 سالگی به سندروم پای بیقرار مبتلا می شوند. میزان بروز این بیماری در خانم ها دو برابر آقایان است. اگر در خانواده شما سابقه بروز این بیماری وجود داشته باشد، احتمال بروز این بیماری قبل از سن 45 سالگی در شما افزایش می یابد. بیش از نیمی از مبتلایان به سندروم پای بیقرار الگویی از آن را در خانواده خود داردن که در این شرایط احتمال بروز بیماری در دیگر افراد 3 تا 6 برابر بیشتر خواهد بود.
علل سندروم پای بیقرار
علت بروز اختلال سندروم پای بیقرار در افراد مختلف یکسان نیست. در برخی موارد علت بروز آن ناشناخته است و یا ممکن است به علت دیگر مشکلات جسمی و مصرف برخی داروها بروز کند یا بدتر شود. این عوامل عبارتند از:
پایین بودن سطح آهن
کمبود آهن بدن باعث بروز مشکل در ارتباط بین سلول های مغز می شود که منجر به بروز سندروم پای بیقرار خواهد شد. اگر تصور می کنید به دلیل کمبود آهن دچار سندروم پای بیقرار شده اید، به پزشک مراجعه کنید و خودسرانه دارو و مکلمل مصرف نکنید.
دیابت
این شرایط به عروق خونی و اعصابی آسیب می رساند که بر روی عضلات پا تاثیر گذار هستند و در نتیجه بر اثر این آسیب سندروم پای بیقرار بروز می کند. با کنترل درست دیابت می توانید از بروز سندروم پای بیقرار پیشگیری کرده یا آن را کنترل کنید.
بارداری
بسیاری از خانم ها در دوران بارداری دچار سندروم پای بیقرار می شوند. این عارضه طی چند ماه یا پس از زایمان برطرف می شود.
داروها
برخی داروها باعث بروز سندروم پای بیقرار می شوند یا علائم آن را بدتر می سازند، از جمله:
- داروهای حساسیت
- بسیاری از داروهای ضد افسردگی
- آنتی هیستامین ها و داروهای خواب بدون نسخه
- تقریبا همه آنتاگونیست های فعال گیرنده دوپامین، از جمله داروهای ضد تهوع
نشانه های سندروم پای بیقرار
اولین نشانه سندروم پای بیقرار احساس ناراحتی در پاهاست که اغلب توصیف آن سخت است. احساس به وجود آمده با گرفتگی یا بی حسی پاها متفاوت است. برخی بیماران این شرایط را به شکل زیر توصیف می کنند:
- خارش
- حس خزندگی در پا
- سوزش
- حس عجیب و وحشت زدگی
- فشردگی
معمولا این حالت ها با تکان های ناگهانی و شدید پا برطرف می شوند و نیاز به این تکان دادن ها در هنگام استراحت و دراز کشیدن بدتر می شود.
علائم سندروم پای بیقرار به طور مکرر در هنگام شب و صبح بدتر می شوند.
یک عامل بروز این مشکل این است که عضلات پا در زمان بی حرکت بودن فرد سفتت می شوند. حرکت دادن پاها ممکن است خارج از کنترل فرد باشند. در موارد شدید به شکل حرکات دوره ای عضو در می آیند.
