دوست گرامی

بیماری کندروم یا انکندروم نوعی تومور خوش خیم استخوانی است. این تومور از جنس غضروف بوده و بیشتر در  استخوان  های کف و انگشتان دست و پا دیده میشود. در بسیاری اوقات وجود تومور کندروم در استخوان هیچ علائمی  ندارد و بیمار  هیچگاه متوجه وجود آن نمیشود ولی گاهی اوقات تومور رشد کرده و موجب تغییر شکل استخوان میگردد. در بعضی موارد رشد تومور انکندروم موجب ضعیف شدن استخوان میشود و این ضعف میتواند موجب شکستگی  استخوان گردد.

گاهی اوقات تومور کندروم نیاز به عمل جراحی دارد. در جراحی این تومور بافت غضروفی خارج شده و سطح درونی حفره خالی بوجود آمده تراشیده میشود. در مواردی که به علت رشد زیاد تومور استخوان ضعیف شده است ممکن است پزشک تصمیم بگیرد حفره بوجود آمده بعد از تخلیه تومور را پر کند. در بعضی تومورها برای پرکردن حفرات از سیمان استخوانی استفاده میشود. در کندروم بهترین راه پر کردن حفره با استخوان است.

موادی که به نام پودر استخوان وجود دارند دانه های ریزی از جنس سیلیکات یا هیدروکسی آپاتیت بوده و ارتباطی با استخوان ندارند. گاهی از این مواد برای تحریک جوش خوردن شکستگی ها استفاده میشود ولی استفاده از آنها حداقل بصورت تنها، در تومور کندروم موثر نیست.

همانطور که گفته شده بهترین راه برای پر کردن حفره تومور استفاده از استخوان است. استخوان را میتوان از بانک استخوان گرفت. بانک های استخوان مراکزی هستند که استخوان های افراد متوفی را گرفته، آماده کرده و برای استفاده بیماران نگهداری میکنند. راه دیگر استفاده از استخوان خود بیمار است. استفاده از استخوان خود بیمار گرچه ممکن است با مشکلاتی همراه باشد ولی نتایج درمانی به مراتب بهتری از روش های دیگر دارد.

پزشک میتواند استخوانی را که برای پیوند و پر کردن حفره تومورال  نیاز دارد از مکان های متفاوتی از بدن بیمار اخذ کند. بهترین و در دسترس ترین آنها معمولا استخوان لگن است.  قسمت ایلیاک از استخوان بی نام لگن، حاوی استخوان زیادی است که برداشتن قسمتی از آن برای پیوند مشکلی برای خود لگن بوجود نمی آورد. قسمت ایلیاک لگن بصورت یک برجستگی استخوانی در زیر پوست لمس میشود. این همان قسمتی است که مردم کمربند را بر روی آن یا کمی بالاتر از آن میبندند. برجستگی استخوان ایلیاک در دو طرف لگن در زیر پوست لمس میشود.

بسته به اندازه حجم حفره تومور، چیزی به اندازه یک نخود و یا گاهی چند سانتیمتر مکعب استخوان از لگن برداشته شده و سپس ریز ریز میشود. استخوان ریز شده سپس در داخل حفره تومور گذاشته میشود. این استخوان ریز شده بتدریج و بعد از چند ماه به استخوان خود بیمار متصل شده و یک استخوان یکپارچه و محکم را بوجود میاورد.