با سلام من صرغ غیابی دارم که با مصرف دپاکین کنترل شده بود.پس ازگذشت چندسال حین کاهش تدریجی قرص، دوباره حالات غیابی به من دست می دهد ولی خفیف تر.نوار مغزم هم خوب است. امکان دارد در ادامه به صرع بزرگ مبتلا بشوم؟ممنون میشم راهنماییم کنید.

سلام خانمی هستم ۳۹ ساله .سه سال پیش اضطراب شدیدی گرفتم به پزشک رفتم وتحت نطر دکتر بودم تامدتی پیس طبق دستور پزشک حدود دوسال قرص کلردیازپوکساید وسرترالین استفاده کردم وتقریبا دوماهی میشه که استفاده نکردهام یعنی تدریجی کم کردم وقطع کردم ولی متاسفانه در این مدت خیلی زود عصبی وزودرنج شده ام به نظر شما عصبانیت من به خاطر ترک داروهایم است ....یا خیر ...مجدد میتونم دارو هام رواستفاده کنم ممنونم

باسلام. بیماری من ریزش کامل مو از پیشانی تا منطقه ی گوش. هردوطرف صورت هست. حدود عرض یک بند انگشت 4 سال پیش ریخت .ولی احتمالآ تدریجی بود که من متوجه نشدم.

باسلام.من بعلت بی حوصلگی و بداخلاقی نزد روانپزشک رفتم و داروی پرگابالین 100به من دادند، اوایل بسیار کمک کننده بود،ولی پس از مدتی دیگر اثر سابق را نداشت ومجبور به افزایش دوز دارو شدم. مجدد به روانپزشک مراجعه کردم و دستور قطع دارو را بصورت تدریجی دادند ولی با قطع دارو احساس میکنم که از روز اول هم بدتر شده ام و دچار عصبانیت های انفجاری و ناگهانی بسیار شدیدی شده و مدام و بدون هیچ دلیلی بدخلق و بی حوصله و ناراضی از زندگی هستم. لطفا مرا راهنمائی کنید.

با سلام و احترام خدمت شما صورتم کمی کج است طوری که یک سمت یک خورده کشیده تر از سمت دوم موقع حرف زدن لبام یک سمت بالاتر از سمت دیگرس سنم ۲۹ سال هست و بیماری خاصی ندارم وهیچ مشکلی ندارم چند سالیه که این عارضه هس دقیق نمیدونم چند ساله تدریجی هستش که این شکلی شده به متخصص مغز اعصاب مراجعه کردم گفت طبیعیه برای معاینه (دکتر گفتن چشمات رو ببند و دندانهات را فشار بده ) هردو کارو کردم براش بنظر شما بهترین راه درمان چیس؟؟؟ (فیزیوتراپی تا چه حد موثر است)

با سلام و احترام خدمت شما صورتم کمی کج است طوری که یک سمت یک خورده کشیده تر از سمت دوم موقع حرف زدن لبام یک سمت بالاتر از سمت دیگرس سنم ۲۹ سال هست و بیماری خاصی ندارم وهیچ مشکلی ندارم چند سالیه که این عارضه هس دقیق نمیدونم چند ساله تدریجی هستش که این شکلی شده به متخصص مغز اعصاب مراجعه کردم گفت طبیعیه برای معاینه (دکتر گفتن چشمات رو ببند و دندانهات را فشار بده ) هردو کارو کردم براش بنظر شما بهترین راه درمان چیس؟؟؟ و ایا با ماساژ صورت ویا جویدن ادامس یا حجامت ویا زالو میشه کمک به کشیدن عصب برای رفع این عارضه کرد

برای شخصی که حدود 14 سال قرص تگرتول با دوز 400 ( یکی صبح و یکی شب) مصرف می کند، قطع تدریجی دارو باید چگونه باشد؟ آیا یکباره می توان دوز مصرفی وعده صبح را قطع نمود؟

سلام عرض میکنم خدمت شما بزرگواران ....من مرتضی هستم 28 ساله از هفت سال پیش بصورت تدریجی احساس کردم ک نمیتونم روان صحبت کنم و خیلی به مغزم فشار میوردم تا کلمات رو ادا کنم متاسفانه توجه نکردم و اصلا نمیدونستم ممکنه دچار اختلال تکلم شده باشم بخاطر کنکور خیلی تحت فشار عصبی بودم و حرص میخوردم عصبی بودم و این عصبی بودن باعث شده بود ک در گفتار دچار اختلال بشم و هر چقدر بیشتر عصبی میشدم بیشتر در بیان کلمات و جملات با مشکل روبرو میشدم و این کار باعث شد تا منزوی بشم اعتماد بنفسم از بین بره و تنها بشم چون خیلی اطلاعات تو سرم بود ک نمیتونستم براحتی تو جمع صحبت کنم و به دیگران انتقال بدم من که همیشه در سخنوری خیلی مهارت داشتم اینجا دیگه محبور بودم خیلی از کلمات رو در حین صحبت کردن حذف کنم یا کلا خیلی جاها مجبور بودم حرف نزنم به مرور زمان اختلال تکلم زیاد تر شد و من منزوی تر و افسرده تر شدم تا الانم ک افسرده ام و تنها ....مغزم انگار هیچ نروترنسمیتری ترشح نمیکنه چون بشدت بی انگیزه بی انرژی ناامید و ترسو و احساس پوچی و تزلزل و سردرگمی میکنم بشدت از نظر احلاقی و روحی دچار بی ثباتی شدم من سالهاست نخندیدم خنده یادم رفته واقعا این خیلی باید خطرناک باشه گاهی وقتا بی دلیل گریه ام میگیره گاهی وقتا بشدت بدبین و متنفرم از زندگی و انسانها و گاهی هم بشدت عاشق انسانها و زندگی هستم و دلم میخاد به همه مهر بورزم من حتی شدیدا دچار کاهش میل جنسی شدم تمام این مواردی ک عرض کردم بستگی به ناتوانی من در صحبت کردن داره گاهی وقتا خود بخود طوفانی از هورمون های پاداش در مغزم بپا میشه و اختلال تکلمم از بین میره و مثل روز اول روان و زیبا حرف میزنم و به تبع اون تمام دردهام خوب میشه افسرگیم اون لحظه ازبین میره و خیلی خوشحال و خوشبختم ولی پایدار نیست و این حالت زود از بین میره لطفا منو راهنمایی کنید خسته شدم دیگه

باسلام من مدت پانزده سال است که داروهای ضد افسردگی مصرف میکنم دکترم به من گفته که تا آخر عمر باید به میزان کم مصرف را داشته باشم ابتدا من باور نکردم چون واقعا داروها عوارض داشتند و تحملش برایم سخت بود بعد از بهبودی نزد دکتر دیگری رفتم وداروها رو تدریجی قطع کردم اما بعد از چند ماه بیماریم دوباره برگشت ومجبور شدم دوباره با دوز خیلی بالا دارو مصرف کنم

سلام فرزندم پس از ۵ سال مصرف داوهای آنتی سایکوز پس از قطع تدریجی باز دچار توهم شده خواهشمندم راهنمایی بفر مایید.

چند ساله که بیماری افسردگی شدید دارم تحت درمان بودم ؛حالا علاوه بر این مشکل مشکلاتی در بلع غذا؛ نگهداری اجسام؛مور مور و ضعف شدید در عضلات شدم حتی عضلاتم رو به تحلیل رفتن هست آیا جایی رو میتوانید بهم معرفی کنید که بتونم نتیجه بگیرم هر دکتری میرم نتیجه نمیگیرم چون فقط افسردگی رو ملاک قرار میده و دارم علایم فلج تدریجی عضلات رو تجربه میکنم تورو خدا یه جای مرخصی رو بهم معرفی کنید

سلام . 32 ساله مجرد و مرد هستم. بیش از 20 سال است که دارای مشکلات مزمن افسردگی و اضطرابات اجتماعی و منتشر شونده و وسواس های فکری هستم و دارای استرس دائمی هستم. جدی ترن درمانم در این 2-3 سال اخیر بوده که قرص ونلافاکسین (ونابید) 75 میل با مصرف 4 عدد در روز و کلونازپام 1 میل یکعدد هنگام خواب با تجویز فوق تخصص بوده که بغیر از 6 ماه اول ، در ادامه نسبت به قرص ها مقاوم شدم و زندگی ام بدتر شد و علاوه بر مشکلات قبلی ، با عوارض قرص ها هم دست و پنجه نرم میکردم. بنابراین ارتباطم را با پزشک قطع کردم چرا که وی اصرار بر ادامه همین روند داشت و سپس تدریجی دوز مصرفی قرص ها را پایین آوردم . اما مشکلم بلکه شدید تر از قبل پابرجاست. دچار یأس کامل شده ام و در عین حال بدلیل اختصاص کامل درامدم به درمانم ، با مشکلات مالی نیز دست به گریبان شدم و این خود مزید بر علت شد. چه کنم ؟ زندگی ام بطور کامل فلج شده است و نیازمند درمان جدی تر هستم.

سلام . 32 ساله مجرد و مرد هستم. بیش از 20 سال است که دارای مشکلات مزمن افسردگی و اضطرابات اجتماعی و منتشر شونده و وسواس های فکری هستم و دارای استرس دائمی هستم. جدی ترن درمانم در این 2-3 سال اخیر بوده که قرص ونلافاکسین (ونابید) 75 میل با مصرف 4 عدد در روز و کلونازپام 1 میل یکعدد هنگام خواب با تجویز فوق تخصص بوده که بغیر از 6 ماه اول ، در ادامه نسبت به قرص ها مقاوم شدم و زندگی ام بدتر شد. ارتباطم را با پزشک قطع کردم چرا که وی اصرار بر ادامه همین روند داشت و سپس تدریجی دوز مصرفی قرص ها را پایین آوردم . اما مشکلم بلکه شدید تر از قبل پابرجاست. دچار یأس کامل شده ام و در عین حال بدلیل اختصاص کامل درامدم به درمانم ، با مشکلات مالی نیز دست به گریبان شدم و این خود مزید بر علت شد. چه کنم ؟ زندگی ام بطور کامل فلج شده است و نیازمند درمان جدی تر هستم.

ایا نابینایی براثر میگرن چشمی دائمی هست ؟این نابینایی قابل بهبود می یاشد؟یه دفعه چشم نابینا میشود یا به صورت تدریجی ست؟چگونه ازین نابینایی جلوگیری کنیم؟