اختلال دو قطبی یا بایپولار که گاهی افسردگی شیدایی نامیده می شود، شرایطی است که باعث تغییرات شدید در خلق و خوی فرد می شود. فرد بیمار ممکن است مدت ها احساس خیلی خوبی داشته باشد و به طور ناگهانی دچار افسردگی بی امان شود. مدت زمان احساس خوب و بد برای افراد مختلف متفاوت می باشد.
اگر این اختلال درمان نشود، در طول دوره افسردگی فرد مبتلا حملات شدید افسردگی را تجربه خواهد کرد که دارای علائم مختلفی می باشد. برخی از آنها عبارتند از ناراحتی، ناامیدی، اضطراب، از دست دادن انرژی و بروز مشکل در تمرکز. این افراد ممکن است علائق خود را به مسائلی از دست بدهند که قبلا برایشان جالب بوده است. از دیگر علائم این است که فرد بیمار ممکن است دچار کاهش یا افزایش وزن شود، بیش از حد بخوابد و یا خواب او کم می شود و به خودکشی فکر می کند.
در طول دوران شیدایی نیز بیمار احساس سرخوشی زیادی دارد و تصور می کند که می تواند هر کاری انجام دهد. این امر باعث افزایش میزان اعتماد به نفس، اضطراب، کاهش نیاز به خواب، پر حرف شدن و پریشانی می شود. رفتارهایی که در این دوران از این افراد سر می زند، عبارتند از رفتارهای بی پروا، بی احتیاطی جنسی، رانندگی سریع و سوء مصرف مواد است. بروز بیشتر از سه مورد از این علائم در طول یک هفته می تواند علائم جنون باشد.
بایپولار نوع 1 در مقابل بایپولار نوع 2:
افراد مبتلا به اختلال بایپولار نوع 1، دچار اختلالات شیدایی یا ترکیبی از هر دو مورد می شوند. افراد مبتلا به بایپولار نوع 2، دچار افسردگی شدید می شوند و کمتر حالت شیدایی وسرخوشی از آنها سر می زند. این افراد دچار جنون خفیف (هیپومانیا) می شوند که کمتر از یک هفته طول می کشد. در این دوران فرد بیمار کاملا عادی به نظر می رسد، اما به یاد داشته باشید که جنون خفیف می تواند منجر به شیدایی یا افسردگی شود.
علت اختلال دو قطبی
پزشکان در مورد علت دقیق اختلال دو قطبی مطمئن نیستند. نظریه ی مطرح شده در این رابطه این است که مواد شیمیایی مغز دچار عدم تعادل می شوند. زمانی که سطح برخی از این مواد خیلی بالا باشد، فرد دچار جنون می شود و زمانی که خیلی پایین باشد، فرد به افسردگی مبتلا خواهد شد.
پرسش بعدی در رابطه با این نوع افسردگی این است که چه کسانی در معرض خطر ابتلا به آن هستند؟
این بیماری مردان و زنان را به طور مساوی تحت تاثیر قرار می دهد. در بیشتر موارد، شروع علائم بین سنین 15 تا 30 سال اتفاق می افتد. افرادی که سابقه این بیماری را در بین اعضای خانواده خود دارند، بیشتر در معرض ابتا به آن هستند، اما پزشک ها ارتباطی بین بروز این افسردگی و ژنتیک نمی بینند. یک واقعه استرس زا، مصرف مواد مخدر، یا دیگر عوامل ناشناخته ممکن است آغازگر این بیماری و حالت های متغیر آن باشد.
بسیاری افراد مبتلا به افسردگی بایپولار تشخیص نمی دهند که بیمار هستند. اگر تصور می کنید از اعضای خانواده شما کسی علائم این اختلال را نشان می دهد به پزشک متخصص مراجعه کنید. برای این اختلال روش های درمانی مختلف و داروهای موثری وجود دارد.
