نحوه ی تشخیص و درمان بیماری ریه بینابینی

تشخیص و تعیین علت بیماری ریه بینابینی کار بسیار دشواری است. بخشی از اختلالات در این قسمت وسیع قرار می گیرند. به علاوه علائم و نشانه های بسیاری از بیماری ها  ، مشابه بیماری ریه بینابینی هستند و پزشک ها قبل از انجام هرگونه تشخیص قطعی هر گونه علت دیگری را رد می کنند. برخی از آزمایش های مورد نیاز در تشخیص این بیماری در ادامه مورد اشاره قرار می گیرند. 

آزمایش های تصویری بیماری ریه بینابینی:

رادیوگرافی قفسه سینه

آسیب های ریوی که با انواع بیماری ریه بینابینی در ارتباط است، در اشعه ایکس قفسه سینه نمایش داده می شود. گاهی نتیجه اشعه ایکس طبیعی است و برای تشخیص علت تنگی نفس آزمایش های دیگری نیاز خواهد بود. در برخی از بیماری ها (سارکوئیدوز)،با استفاده از اشعه ایکس برای قفسه سینه می توان میزان پیشروی بیماری را پیگیری کرد. 

توموگرافی کامپیوتری، سی تی اسکن

در این روش از کامپیوتری استفاده می شود که تصاویر مربوط به اشعه ایکس را از زوایای مختلف ترکیب کرده و یک تصویر مقطعی از ساختار داخلی بدن تولید می کند. سی تی اسکن با وضوح بالا نیز می تواند میزان آسیب دیدگی مربوط به ریه بینابینی را تعیین کند. این روش می تواند جزئیات و الگوهای فیبروز را تعیین کرده و به تشخیص کمک کند. 

اکوکاردیوگرام

این روش نوعی سونوگرافی قلب است که از امواج صوتی برای به تصویر کشیدن قلب استفاده می کند. این روش تصاویری نیز از ساختار قلب ارائه می دهد که از این طریق عملکرد قلب ارائه می شود. این آزمایش برای برآورد فشارهای غیرطبیعی به قسمت راست و چپ قلب نیز مورد استفاده قرار می گیرد. 

آزمایش های عملکرد ریوی

• اکسیمتری: این آزمایش از یک دستگاه کوچک روی یکی از انگشتان دست استفاده کرده و میزان اکسیژن خون را در زمان زمان پیاده روی اندازه می گیرد. اگر در مورد سطح پایین اکسیژن در زمان خواب نگرانی وجود دارد، این تست در طول شب انجام خواهد گرفت. 
• اسپیرومتری و ظرفیت انتشار: در این آزمایش لازم است فرد بیمار خیلی سریع و با فشار در داخل لوله متصل به یک دستگاه نفس بکشد، این دستگاه میزان هوایی را که ریه می گیرد و میزان هوای بازدم را اندازه می گیرد. همچنین این دستگاه میزان راحتی حرکت اکسیژن از ریه ها به جریان خون را اندازه می گیرد. 

بررسی بافت ریه :

اغلب بیماری بافت ریه بینابینی به وسیله بررسی نمونه کوچکی از بافت ریه (بیوپسی) در آزمایشگاه بهتر تشخیص داده می شود. نمونه بافت به روش های زیر به دست می آید:

بیوپسی برونکوسکوپی

در این فرایند پزشک نمونه بسیار کوچکی از بافت را بر می دارد ( این نمونه معمولا بزرگتر از سر سوزن نیست ) این نمونه برداری با استفاده از یک لوله کوچک انعطاف پذیر (برونکوسکوپ) که از طریق دهان یا بینی وارد ریه می شود، انجام می شود. خطرات جدی مربوط به برونکوسکوپی عبارتند از: خونریزی یا التهاب ریه که به درمان نیاز دارند. عوارض جانبی شایع در این آزمایش گلو درد و گرفتگی موقت صدا است. 

جراحی بیوپسی

گرچه این روش نوعی تهاجمی تر با عوارض بالقوه است، این روش اغلب تنها راه برای گرفتن نمونه و تشخیص درست بیماری می باشد. این فرایند تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و ابزار جراحی و یک دوربین کوچک از طریق چند برش کوچک بین دنده ها وارد بدن می شوند. دوربین به جراح اجازه می دهد تا ریه ها را مشاهده کرده و فرایند نمونه برداری از طریق مانیتور کنترل می کند. 

نحوه ی درمان بیماری ریه بینابینی

زخم ریه که در بیماری ریه بینابینی رخ می دهد، معمولا برگشت ناپذیر می باشد و درمان همیشه در متوقف کردن پیشرفت نهایی این بیماری موثر نخواهد بود. برخی روش های درمانی علائم بیماری را به طور موقت بهبود بخشیده یا پیشروی بیماری را کند می کنند. برخی دیگر از روش های درمانی هم به بهبود کیفیت زندگی کمک می کنند. از آنجایی که بسیاری از اختلالات زخم دارای درمان مورد تایید یا اثبات شده ای نیستند، مطالعات بالینی گزینه ای برای دریافت درمان تجربی می باشند. 

داروهای مربوط به بیماری ریه بینابینی:

بسته به علت بروز بیماری، روش های درمانی به دو گروه تقسیم می شوند: روش های ضد التهاب و روش های ضد فیبروتیک. بیماری ریه بینابینی که دارای فرایند التهابی یا خودایمنی است، ممکن است به وسیله داروهای ضدالتهاب یا مهار کننده ایمنی درمان شوند. اگر علت بروز این بیماری قرار گرفتن در معرض ماده خاصی است، اولین گام شروع درمان اجتناب از این ماده است. به ویژه برای فیبروز ریه در حال حاضر دو دارو موجود می باشد که فرایند زخم شدن را آهسته می کند. برای درمان در این بیماری پزشک برای بهینه سازی فرایند مراقبت با متخصصان دیگری، از جمله متخصص قلب و عروق، نیز کار خواهد کرد. 

اکسیژن درمانی برای بیماری ریه بینابینی :

استفاده از اکسیژن صدمه دیدن ریه را متوقف نمی کند، اما در مواردی موثر خواهد بود، از جمله:

• تنفس کردن و فعالیت کردن را راحت تر می کند. 
• از پیامدهای مربوط به کم خونی یا کمبود اکسیژن پیشگیری کرده یا کمتر می کند. 
• فشار خون را در سمت راست قلب کاهش می دهد.
• خواب و احساس سلامتی را در فرد اصلاح می کند. 

زمانی که می خوابید یا فعالیت می کنید، نیاز به دریافت اکسیژن دارید. 

جراحی :

برای افراد مبتلا به بیماری شدید ریه بینابینی، در صورتی که دیگر روش های درمانی موثر نباشند، پیوند ریه آخرین گزینه خواهد بود.