اسکیزوفرنی چگونگی فکر، احساس و عمل شما را تغییر می دهد. تاثیر این بیماری در همه افراد یکسان نیست. به علاوه علائم آن به طور مداوم بروز کرده و برطرف می شوند. افراد مبتلا در تمام اوقات این علائم را از خود نشان نمی دهند.
نشانه های اسکیزوفرنی معمولا در سنین 16 تا 30 سالگی بروز می کند. معمولا مردان زودتر از زنان به این اختلال روحی دچار می شوند.
زمانی که بیماری در حال نوسان است و علائم آن شدید هستند، شخص مبتلا به اسکیزوفرنی واقعیت را از غیر واقعیت تشخیص نمی دهد. این حالت کمتر و با افزایش سن بروز می کند.
افراد مبتلا به این شرایط از وجود بیماری در خود اطلاعی ندارند تا زمانی که یک پزشک یا مشاور این مسئله را به آنها اطلاع می دهد. این افراد حتی گاهی تشخیص نمی دهند که یک مشکل جدی وجود دارد و علائمی مانند ناتوانی در فکر کردن و تمرکز را استرس و خستگی مربوط می سازند.
اگر در مورد علائم اسکیزوفرنی نگران هستید و تصور می کنید شما یا شخصی که می شناسید به این بیماری مبتلا هستید، به پزشک مراجعه کنید.
مواردی که ممکن است شروع شود (نشانه های مثبت)
تغییرات مشاهده شده به رفتارهای طبیعی فرد اضافه می شوند. پزشکان این ها را علائم مثبت می نامند، اما به معنای خوب بودن آنها نیست.
- توهم. فرد ممکن است چیزهایی را ببیند، بشنود، حس کند یا بوهایی را استنشاق کند که وجود ندارد و دیگران متوجه آنها نیستند. اکثر اوقات فرد بیمار صداهایی را در سر خود می شنود. این صداها به وی می گویند کاری انجام دهد و به او هشدار خطر می دهند. این صداها ممکن است با یکدیگر صحبت کنند.
- هذیان. این اعتقادات برای دیگران عجیب به نظر می رسد و اثبات اشتباه بودن آنها آسان است. فرد مبتلا ممکن است تصور کند که شخص دیگری سعی در کنترل فکر او دارد، پلیس یا هر گروه دیگری به دنبال گرفتن اوست، مانند افراد مشهور و مهم. . گاهی تصور می کنند دارای قدرت های خارق العاده هستند.
- افکار و گفتار آشفته. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در سازماندهی افکار خود مشکل دارند. ممکن است قادر به همراهی شما در صحبت کردن نباشند و به نظر می رسد حواسشان پرت شده و نمی توانند تمرکز کنند. در هنگام صحبت کردن هم کلمات آنها بی معنی و فاقد تاثیر گذاری است.
- مشکل در تمرکز. به عنوان مثال در هنگام تماشای تلویزیون قادر به تمرکز بر روی برنامه های آن نیست.
- حرکات مختلف. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی متلاطم به نظر می رسند. گای یک حرکت را چندین بار تکرار می کنند. اما گاهی ممکن است برای ساعت ها کاملا بدون حرکت بمانند که پزشکان این حالت را وضعیت کاتاتونیک می نامند. برخلاف باور عامه، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی معمولا خشن نیستند.
نشانه هایی که نمی توان متوقف کرد (علائم منفی)
فرد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است علاقه خود را به برخی چیزها از دست بدهد و یا قادر به انجام آنها نباشد. برطرف کردن این نشانه ها، به ویژه در نوجوانان، کار بسیار سختی است. زیرا حتی نوجوانان سالم هم گاهی دچار نوسانات عاطفی می شوند.
افسردگی نیز تا حدی دارای چنین علائمی می باشد.
- بی حسی. فرد مبتلا به اسکیزوفرنی به نظر می رسد در صحبت کردن دچار مشکل می شود. این افراد زیاد صحبت نمی کنند و احساساتی از خود نشان نمی دهند. زمانی که صحبت می کنند، صدای آنها کاملا یکنواخت بوده و هیچ حسی در ان نیست.
- انزوا. فرد مبتلا به اسکیزوفرنی برنامه ریزی های خود را متوقف کرده و گوشه گیر می شود. صحبت کردن با آنها نیز نتیجه ای نخواهد داشت و دریافت پاسخ از آنها کار بسیار دشواری خواهد بود.
- مبارزه با زندگی روزمره. فرد مبتلا به اسکیزوفرنی از کارهای روزانه مانند حمام رفتن، دست می کشد و به خود اهمیتی نمی دهد.
- مشکل در دنبال کردن برنامه ها. افراد مبتلا به این اختلال روحی در دنبال کردن برنامه های معمول خود و تمام کردن آنچه شروع کرده اند دچار مشکل می شوند. گاهی این افراد هیچ کاری را آغاز نمی کنند.
مشکل در تفکر (علائم شناختی)
این علائم مربوط به چگوگی یادگیری، ذخیره سازی و استفاده از اطلاعات در مغز می شود.
فرد مبتلا به اسکیزوفرنی با حافظه کاری خود دچار مشکل می شود. به عنوان مثال قادر به انجام چند کار همزمان نیست، به عنوان مثال گرفتن شماره تلفن همراه با دستورالعمل آن.
علاوه بر مشکل در توجه سازماندهی افکار و تصمیم گیری نیز برای این افراد دشوار است.
