هپاتیت C مزمن توسط ویروس هپاتیت سی (HCV) ایجاد می شود. هپاتیت سی نوعی عفونت واگیر دار است که توسط ویروس این بیماری ایجاد شده و با حمله به کبد باعث التهاب کبد می شود. اگر این بیماری درمان نشود ممکن است کشنده شود. اغلب افراد مبتلا به هپاتیت سی هیچ علامت و نشانه ای را احساس نمی کنند.
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری های (CDC)، بیش از 3.2 میلیون نفر مبتلا به هپاتیت C هستند که بسیاری از آنها حتی نمی دانند که به این بیماری مبتلا شده اند. برای هپاتیت C هیچ واکسنی موجود نمی باشد.
ویروس هپاتیت C مزمن و حاد
هپاتیت حاد و مزمن C در واقع یک بیماری محسوب می شوند. هپاتیت سی حاد بیماری کوتاه مدتی است که در 6 ماه اول آلوده شدن به این ویروس ، رخ می دهد و برای چند هفته در بدن باقی می ماند . در اکثر افراد هپاتیت سی حاد بدون علائم بوده ، به طوری که فرد آلوده نمی داند که به این عارضه مبتلا شده است.
حدود 85 درصد از افراد مبتلا به هپاتیت C حاد دچارهپاتیت C مزمن می شوند.70 تا 85 درصد این افراد از آسیب جدی کبدی رنج می برند و20 درصد مبتلا به سیروز کبدی (زخم شدن کبد) می شوند.
علائم و نشانه ها
اغلب تشخیص هپاتیت C مزمن دشوار است ، زیرا این عارضه در ابتدا هیچ علائم و نشانه ای ندارد. تنها 25 درصد از افراد با بروز هپاتیت C مزمن دچار خستگی، درد عضلانی، و یا کاهش اشتها می شوند.
علائم هپاتیت C مزمن تا زمانی که تبدیل به سیروزکبدی نشود ، قابل تشخیص نیست . علائم هپاتیت C مزمن عبارت است از ؛ ضعف، کاهش وزن و لخته شدن خون ، تجمع مایعات در شکم .
یرقان (زردی پوست) فقط در افراد مبتلا به سیروز پیشرفته دیده می شود.
انتقال
بسیاری از افراد زمانی به ویروس عامل هپاتیت C آلوده می شوند که خون فرد آلوده وارد بدنشان شود . راههای ورود شامل :
معتادان تزریقی که از سرنگ و سوزن مشترک استفاده می کنند.
افرادی که تیغ ریش تراشی و یا حتی مسواک (اگر لثه آلوده داشته باشند) را به اشتراک می گذارند.
رابطه جنسی محافظت نشده با فرد مبتلا به هپاتیت C
تشخیص هپاتیت C مزمن
تنها راه برای تشخیص عفونت هپاتیت C انجام آزمایش خون است.
شایع ترین آزمایش برای تشخیص هپاتیت C ، آزمایش آنتی بادی HCV است. مثبت بودن جواب آزمایش بدین معنی است که شما در معرض این ویروس قرار گرفته اید ، اما ممکن است آلوده نشده باشید. برای تأیید عفونت، باید یک تست HCV بار ویروسی،برای بررسی متریال ژنتیکی (RNA) انجام شود. این تست می تواند تایید کند که آیا شما در حال حاضر حامل این ویروس هستید یا خیر.
دکتر همچنین ممکن است آزمایشی را برای بررسی نوع ویروس هپاتیت C تجویز نماید .در حال حاضرشش ژنوتیپ مختلف هپاتیت C وجود دارد و برای هر نوع از آنها درمان متفاوتی وجود دارد.
درمان هپاتیت C
رایج ترین درمان برای هپاتیت مزمن C استفاده از ترکیب اینترفرون و ریباویرین است.از این دو به عنوان درمان دوگانه نام برده می شود . اینترفرون سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند تا بدن بتواند در مقابل عفونتها مبارزه نماید . ریباویرین عفونت را کنترل و رشد آنها را کند کرده و در نهایت ویروس هپاتیت C را می کشد.
ممکن است برای از بین بردن ویروس هپاتیت C به طور کامل ، نیاز به مصرف این داروها تا یک سال باشد.
عوارض ناشی استفاده از این دو دارو شامل ؛
- تهوع و استفراغ
- تب و لرز
- درد عضلانی
- ریزش مو
مصرف این داروها در برخی افراد می توانند باعث ایجاد افسردگی شدید، قند خون بالا و مشکلات تیروئیدی شود.
عوارض درمان
اینترفرون، که معمولا برای درمان هپاتیت C استفاده می شود، می تواند باعث عوارضی مانند؛ افسردگی، علائمی شبیه سرماخوردگی و کاهش تعداد گلبولهای سفید و کم خونی شود.
بیمارانی که از اینترفرون و ریباویرین برای درمان این عارضه استفاده میکنند ممکن است دچار عوارض جانبی دیگری، از جمله بی خوابی و تنگی نفس شوند.
پیشگیری از بروز هپاتیت C
بهترین روش برای محافظت از کبد و پیشگیری از بروز هپاتیت C ، تشخیص زود هنگام است . اگرهر چه سریع تردرمان دارویی را استفاده کنید، شانس شما برای پیشگیری ازابتلا به نارسایی کبد بیشتر می شود.
افراد مبتلا به هپاتیت C مزمن نباید الکل مصرف کنند. آنها باید به حفظ تناسب اندام و تغییر در شیوه زندگی خود بپردازند.
پس از اتمام مصرف دارو، شما باید برای اطمینان بیشتر از سالم بودن کبد به طور منظم آنزیم های کبدی را مورد بررسی قرار دهید.
.jpg "آیا می دانید چه عاملی موجب بزرگ شدن کبد(هپاتومگالی) میشود ؟")
