تست غربالگري (در خود ماندگي) اوتيسم
14 سوال
درخودماندگی یا اوتیسم (Autism) نوعی اختلال رشدی از نوع روابط اجتماعی است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن ناشناخته‌است. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در درخودماندگی، اختلال در ارتباط است.
اين تست جهت كمك به تعيين اختلال طيف اوتيسم (ASD) يا در خود ماندگي طراحي شده است. اين تست، معياري جهت تشخيص طيف اوتيسم يا نوعي مشاوره نميباشد. لطفا گزينه هاي مندرج در تست را به دقت مطالعه كرده و حتي الامكان صادقانه بدانها پاسخ دهيد. همه پاسخ هاي شما در اين تست بصورت كاملا محرمانه ميباشد.
گزينه هاي اين تست مربوط به حال حاضر، دوران جواني، دوران كودكي (تا 16 سالگي)، يا تمام طول عمر تا كنون ميباشد.
1- تشخيص اينكه، هنگاميكه ديگران درحال صحبت كردن چه حسي دارند، برايم دشوار است.
2- لمس برخي پارچه هاي معمولي كه سايرين را آزاد نميدهد، براي من بسيار آزاردهنده است.
3- كار گروهي برايم بسيار دشوار است.
4- تشخيص اينكه ديگران چه انتظاري از من دارند، برايم بسيار دشوار است.
5- من اغلب نميدانم در موقعيت هاي اجتماعي چگونه عمل كنم.
6- من تنها ميتوانم به صحبت ها و گفتگوهاي كوچك بپردازم.
7- هنگاميكه غرق در افكار و احساساتم ميشوم، براي بيرون آمدن از اين وضعيت نياز به تنهايي دارم.
8- روش هاي دوستي و معاشرت با ديگران هميشه برايم مبهم و رمزآلود بوده است.
9- زمانيكه با كسي صحبت ميكنم، تشخيص اينكه چه زماني صحبت كنم و چه زماني گوش دهم برايم دشوار است.
11- تشخيص مفهوم حركات صورت، دست و بدن ديگران حين صحبت كردن برايم بسيار دشوار است.
12- من بجاي مفهوم كلي، بر جزئيات تمركز بيشتري ميكنم.
13- من بيش از حد به معناي واقعي كلمه فكر ميكنم و به همين علت، آنچه ديگران درحال گفتن هستند را متوجه نميشوم.
14- تغيير ناگهاني در كارهايي كه دوست دارم، بشدت مرا ناراحت ميكند.
10- گاهي اوقات براي نشندين اصوات آزاد دهنده (مانند جاروبرقي يا بيش از حد بلند صحبت كردن ديگران) گوش هايم را ميگيرم.
