اختلالات درد شبه جسمی

اختلال درد شبه جسمی درد شدیدی است که زندگی فرد بیمار را مختل می کند. درد ناشی از این اختلال مشابه درد جسمی است اما هیچ علت جسمی برای بروز این درد پیدا نمی شود. این درد مربوط به مشکلات روانی می شود. درد مربوط به این اختلال یک درد واقعیست و ساختگی یا از روی تمارض نیست. 
علل بیماری
در گذشته تصور می شد این درد مربوط به اضطراب های روحی است و اغلب گفته می شد که تمام درد در سر بیمار است. با این حال بیماران مبتلا به اختلال درد شبه جسمی دچار دردهای فزاینده ای می شوند. درد و نگرانی یک چرخه ناراحت کننده و طاقت فرسا برای این افراد ایجاد می کند. 
افرادی که مورد سوء استفاده های جنسی یا جسمی قرار گرفته اند، بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال هستند. به هرحال لزوما تمام افراد مبتلا به اختلال شبه جسمی مورد سو استفاده های جنسی و جسمی قرار نگرفته اند. 
هر چه محققان در مورد ارتباط بین مغز و بدن اطلاعات بیشتری کسب می کنند، شواهد بیشتری در این زمینه به دست می آورند که روش دریافت درد بر روی احساس خوب بودن فرد تاثیر می گذارد. 
علائم بیماری 
یکی از مهم ترین علائم مربوط به اختلال درد شبه جسمی درد مزمن است که مدت زیادی طول می کشد و کار، روابط و دیگر فعالیت های بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماران اغلب در مورد درد خود بسیار نگران می شوند. 
ارزیابی دقیق پزشکی، از جمله آزمایش های مختلف و اسکن و رادیو لوژی به منظور تعیین علل احتمالی دردها انجام می شوند. اختلال شبه جسمی زمانی تشخیص داده می شود که هیچ منبع مشخصی برای دردها وجود نداشته باشد. 
درمان بیماری 
مصف داروهای ضد درد دارای نسخه و بدون نسخه معمولا تاثیری بر این بیماری ندارند. این داروها ممکن است باعث بروز عوارض جانبی و سوء هاضمه شوند. تمام انواع سندروم های درد مزمن معمولا با مصرف داروهای ضدافسردگی و گفتار درمانی برطرف می شوند. 
درمان شناختی رفتاری (CBT) نوعی گفتار درمانی است که می تواند به بیمار برای مقابله با درد خود کمک کند. در طول این درمان بیمار موارد زیر را فرا خواهد گرفت: 
•    تشخیص آنچه باعث بدتر شدن درد می شود
•    روش هایی برای مقابله با احساسات دردناک بدن 
•    حفظ فعالیت های معمول و حتی فعال تر شدن، علیرغم وجود درد
داروهای ضدافسردگی نیز اغلب به درمان درد و همچنین نگرانی ناشی از آن کمک می کنند. ضدافسردگی هایی که معمولا مورد استفاده قرار می گیرند، عبارتند از: 
•    مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین ( SSRI ها )، مانند فلوکستین، سرترالین، پاروکستین، فلووکسامین، سیتالوپرام و اسیتالوپرام. 
•    سروتونین - ﻣﻬﺎرﮐﻨﻨﺪه ﺑﺎز ﺟﺬب اﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﻧﻮراﭘﯽ ﻧﻔﺮﯾﻦ (SNRI)، مانند ونلافاکسین، درونلافاکسین، دولوکستین و ایلناسیپران. 
•    داروهای ضدافسردگی سه حلقه
برخی بماران ممکن است باور نکنند که درد آنها مربوط به مشکلات عاطفی می شود، بنابراین از انجام این درمان ها اجتناب کنند. 
برخی اقدامات حمایتی نیز می توانند به بهبود علائم کمک کنند، از جمله: 
•    پرت کردن حواس بیمار 
•    استفاده از بسته های سرد و گرم 
•    هیپنوتیزم
•    ماساژ
•    فیزیوتذاپی
•    تمرینات کاهش استرس
پیامدهای ممکن 
•    اعتیاد به داروهای ضد درد
•    عوارض ناشی از عمل جراحی
•    افسردگی و اضطراب